Oculis Micat Ignis

OCULIS MICAT IGNIS …

Prachtige taal, hè. De taal van Maarten. Regisseur Maarten Vonk. Op zijn site gaat het over scenario ~ regie ~ spel ~ lichtvormgeving. Dat begrijp ik. Oculis micat ignis niet, dat moet ik opzoeken. En waar ik dan beland: in de Latijnse Bieb, bladzijde 303 van het boek AENEIDOS van P. Vergili (da’s een schrijver). Hé, en er is, als ik het goed heb gelezen, ook een componist geweest die deze tekst van muziek heeft voorzien, zie http://virgil.org/supplementa/vegio-latin.htm ...

Ik hou van lezen, en sinds enige tijd ook van schrijven, maar ben geen kind aan huis in de Latijnse Bieb. Mijn filosofie, ooit eens aangetroffen op een bierviltje, van Jan Boerstoel uit: Drinken doet een beetje zeer (1983) hangt ingelijst in onze woonkamer:

Ik ken het klappen van de zweep,
Ik ken de regels van het spel,
Ik ken de zin van het bestaan,
Maar als ik drink dan gaat het wel.

Zo kan het dus bestaan dat ik met een glaasje rosé rechts en de ingelijste filosofie links, met Maarten beland in de oudheid. En met Maarten was ik ook al beland in het World Forum Theater in Den Haag.

Lieve Maarten,

Ik zou met alle plezier een Latijnse bedank-Blog voor je hebben geschreven. Helaas, mijn opvoeding is gestopt bij Carpe Diem en Luctor et Emergo. Nee, toch niet. Hoe het zo kwam weet ik niet meer precies. Ongeveer 2 jaar geleden, na de kennismaking met Ça Ira, stuitte ik op een Latijnse tekst: Verbum Sapienti Sat. Belandde ik daarna op Google bij de schrijver Frans Collignon en zijn boek ‘Mijn dood en ik’. Helaas, ik mag niets uit deze uitgave openbaar maken, staat voorin, maar ik mag je wel schrijven wat hij daarvoor zelf in het boekje schreef: “Onverwachte Ontmoetingen zijn Waardevolle Ontmoetingen”.
Zo is het. Zo is het met jou en mij gegaan. Je bent onverwacht in mijn leven met ‘Ça Ira’ binnen gewandeld. Ik was als de dood voor een regisseur bij Ça Ira, mag je best weten. Na de uitvoering in Poznan zaten Karin en ik op één lijn: dàt nóóit! Geen slingerend kruis, geen paarden op het podium, geen vliegende Voice of Liberty en vooral géén onthoofding bij onze uitvoering van Ça Ira. Er zijn grenzen.

Maar, gelukkig was Vanessa er ook. Tijdens de meeting in het WFT op 21 december 2007 vertelde ze ons, een regisseur op het oog te hebben en daarmee op korte termijn contact te zullen leggen. Dat was jij. Op 10 januari 2008 schreef Vanessa: Maarten lijkt me een uitermate geschikte figuur om de regie van Ça Ira op zich te nemen. Ik heb hem zo'n beetje uitgelegd wat de bedoeling is, en ik denk dat hij heel goed snapt wat er moet gebeuren.

Me dunkt, als je van Latijn kaas hebt gegeten, snap je ook wat er moet gebeuren met de West-Europese première van de opera Ça Ira van Roger Waters: Carpe Diem. Dat wisten we toen met z’n allen nog niet: Luctor et Emergo. Ik kwam naar Huizen, trof je aan met je pasgeboren dochter over je schouder en voelde direct dat jij snapte wat er moest gebeuren met Ça Ira.
Dat je lumineuze idee, op het podium een circuspiste te bouwen, niet haalbaar bleek, was voor ons allemaal een teleurstelling, maar zeker voor jou. Je had weliswaar nog veel blanco blaadjes in je notitieboek, maar toch. Dat je meedogenloze oordeel over het gebruik van de foto’s van Mark Holthusen leidde tot die eigentijdse, humoristische animaties van Joost, nam ik je eerst niet in dank af, maar toch. Dat er hoe dan ook een regisseur nodig was om Ça Ira in Holland vorm te geven, hield me uit mijn slaap, maar toch.
De onverwachte ontmoeting met jou, met je ongelooflijk creatieve ideeën, met je humor, met je zorg, met jou, Maarten, was, is en blijft één van de meest waardevolle ontmoetingen in mijn leven. Je hebt mijn droom op een fantàstische manier vorm gegeven. Dat overvolle podium in het World Forum Theater zag er op 5 mei 2008 mede door jou denken en doen, gewèldig uit. Alles paste, alles kwam bij elkaar. Met de vormgeving van Ça Ira for War Child kan niemand meer om jouw visitekaartje heen.

Ik prijs me gelukkig dat Vanessa je kende. Dat je met het AT op één lijn kwam en bleef, tot het einde van Ça Ira in Nederland. Verbum Sapienti Sat: A word to the wise is sufficient. Aan één woord had je genoeg. Met drie symbolen gaf je onnavolgbaar vorm aan Ça Ira. ‘Pluk de dag’ en ‘Worstel en Kom Boven’ gelden even zozeer voor diezelfde productie. Drie xxx zijn aan jou niet besteed. Toch sluit ik Ça Ira for War Child voor jou ook af met: ontzettend bedankt, èn

XXX, met hoofdletter X!

Joke