Vijf kinderhanden in de lucht, beschilderd. Een gele, een oranje, een rode, een groene
en een blauwe. Erboven staat 2008. Kerstkaart van Iris, Actiecoördinator van War Child.
Ik blijf er af en toe voor stil staan, kijk naar die vrolijke handen in de lucht en denk aan Ça Ira for War Child. Het zal wel met deze ‘donkere’ dagen te maken hebben, dat ik mezelf betrap op serieuze gedachten over kinderen en oorlog. Of kwam het door de vraag van de verslaggever: “Wat zou je aan Roger Waters vragen als je hem zou ontmoeten?” Ik werd er stil van, na een uur druk gepraat te hebben over ons fantàstische project. En het antwoord verraste mij ook: ik zou “dank je wel voor Ça Ira” zeggen. En toen werd het weer stil. En kwamen we tot de kern van wat Ça Ira nu eigenlijk betekent. Weg schone schijn, weg buitenkant, weg hypocrisie, weg eigendunk: vijf kleurig beschilderde kinderhanden in de lucht die roepen: “Er is hoop!”
De actie van het Noordhollands Dagblad loopt als een trein! De teller ‘for War Child’ stijgt in de richting van hulp aan 10.000 besmeurde kinderhanden. Gewèldig, toch? Daar gaat het nu om. Niet om ons volwassenen die zo graag op de voorpagina staan, zie mij, hoor mij, heb ik allemaal bereikt. Ik mailde Iris dat ‘bescheidenheid’ tegenwoordig wel een vies woord lijkt.
Nee mevrouw, helemaal niet leuk dat u boos reageert omdat uw actie niet in Peace of Paper terecht is gekomen. En ik realiseer dat ook ik boos was omdat onze actie buiten de boot viel. Nou, niet buiten de krant, want er zijn vele wegen die naar Den Haag leiden.
Gistermiddag! Met uitroepteken, want zoals Johan al zei: “Er zijn in het hele proces van Ça Ira for War Child meerdere momenten geweest, waarop ik moest glimlachen. Trots glimlachen. En dit moment hier is er één van!” Sluit ik me helemaal bij aan, Johan. Fans en andere lezers, gistermiddag zijn we met de besturen van het NCK en TBO, Melissa en haar ouders en ons team, allerhartelijkst en royaal ontvangen door de heer Ruud van Diedenhoven, Product Manager Cultuur & Entertainment van het World Forum Convention Center. Ondanks de drukte van een avondvoorstelling Ciske de Rat (in de coulissen keken wij onze ogen uit naar de kledingrekken met jassen, ouwe schoenen, stoelen met namen van de acteurs, hoeden en pruiken, teveel om op te noemen), kregen we de gelegenheid het Theater te bekijken en daarmee tot verdere invulling van de mogelijkheden op 5 mei te komen. Weer een paar stapjes verder, weer meer beelden bij Ça Ira in Nederland. Frank, kun jij je foto’s hier kwijt? Dank je!
Weten jullie wat er allemaal komt kijken bij het organiseren van een opera? Met meer dan 200 uitvoerenden op een podium? Met solisten die daar ergens tussen moeten staan? Met grote gordijnen die de klank tegenhouden? Met halogeenlampen die er weer voor zorgen dat de klank de zaal inkomt? Met meer dan 60 lessenaars met lampjes? Met ‘opzicht’ of ‘doorzicht’? Met rook of zonder? Zonder geluidstechnicus, omdat die zijn apparatuur nog net onder een sprinklerinstallatie vandaan kon halen, maar daarom niet op tijd terug kon zijn? Fijn dat je nog even kwam, Will-Jan!
Maar zeg nu zelf, daar valt die kaartverkoop toch zeker helemaal bij in het niet? Kwestie van 1 telefoontje. 11 mei is ie in Nederland, in Limburg. Gelezen? Zal me niet verbazen als daar een veelvoud aan kaartjes voor de deur uitvliegt. Maar die week ervoor, hè, de 5e van de 5e, let op, dan staat er nog eens iets op het podium!
Oké, ik ben erover opgehouden, maar ik laat geen gelegenheid voorbijgaan om het nog even te roepen. We gaan voor een tot op één na bezette stoel van al die prachtige blauwe stoelen in het World Forum Theater. Want als het aan mij ligt, ligt er maar op één stoel een bordje ‘gereserveerd’. Eén stoel die niets kost. Eén stoel voor de man tegen wie ik ‘dank je wel voor Ça Ira” zal zeggen. Niks meer, niks minder.
Ik kijk op de klok en zie dat het bijna half 5 is. Tijd om boodschappen te gaan doen. Tijd om Ça Ira en alles wat erbij komt kijken, weer even te laten voor wat het al is. Best veel!!!
Het komt goed. Het wordt pràchtig. Net als de flyer, die volgende week het land in gaat.
Het Projectteam ‘Ça Ira’ en Veerle en ik wensen jullie fijne Kerstdagen en veel geluk *****
in een kleurrijk 2008!!
zaterdag 22 december 2007
zaterdag 15 december 2007
Nieuws!
Nieuws!
Ça Ira, woensdag 12-12, met foto's in Amsterdam! Ja, ècht, Amsterdam had deze week de primeur.
Voor het eerst in de historie was de muziek van Ça Ira live te beluisteren. In het Vossius Gymnasium, waar Frank en ik met hulp van Tom heel relaxed op tijd binnenwandelden om het eerste gedeelte van de repetitie van het Nederlands Concertkoor mee te maken. Pffff, mocht er nog iemand twijfelen aan de kwaliteit van de uitvoering volgend jaar, hou maar op. Verspilde energie. Bruckner was al niet eenvoudig, maar nadat Paul Hindemith op de lessenaar kwam, keken Frank en ik elkaar aan met veelbetekenende blikken: “Dat zit meer dan goed”. Laten we wel zijn, hoe zeer we Roger Waters en zijn opera een warm hart toedragen en door deze prachtige muziek worden geraakt, als je de notenbrij van Bruckner en Hindemith ziet en deze complexe muziek hoort, is Ça Ira een makkie. Tenminste, voor het ervaren NCK. En dat bleek! Stel je voor: rode plastic map met Acte I (ja, Acte II gaat in een witte, Acte III in een blauwe) in handen, korte introductie door dirigent Rob Vermeulen, Thom Janssen ter ondersteuning achter de piano, 1, 2, 3, 4 …. Revolutie in Amsterdam!
Het zachte pp neurieën Mmmmm in de Garden in Vienna, en dan voluit ff ‘a story of now, a story of then, a story of women, a story of men’, Kings, Sticks and Birds! Nu hou ik me om meerdere redenen de laatste tijd op gezette tijden wat in, maar anders … had ik Wow! geroepen. Dat doe je natuurlijk niet tijdens het geconcentreerd luisteren naar en zingen van Ça Ira. Ik waande me dus al in het World Forum Theater, waar je gewoon stil blijft tot het doek valt. Ohhh, was het alvast maar zover. 5 mei 2008, ’s ochtends aan het ontbijt, de spanning voelend, dan op weg naar achter de coulissen, de aankomst van de bussen met de zangers, de solisten, de dirigent, de instrumentalisten, het geroezemoes in de kleedkamers, het inzingen, het stemmen van de instrumenten op het podium, nog één keer die soundcheck, nog één keer wat fout ging wegwerken, en dan wachten, wachten, op de wijzers van de klok en het signaal: volle zaal! Oh ja, voor ik het vergeet, de PR-machine draait warm. De flyers rollen binnenkort van de pers (hè, hè), verslaggever Mark Minnema van het Noordhollands Dagblad zal aandacht aan Ça Ira for War Child besteden, een ANP-bericht is in de maak. En als Johan nog een hoofdsponsor binnenhaalt, komen de €-tekens steeds beter in beeld. Wow!
Ik heb me, moet ik eerlijk bekennen, de afgelopen weken wel eens achter de oren gekrabbeld.
Time flies als je fun hebt, maar het gaat me soms te snel. Vier maanden is ècht niet veel om een opera in elkaar te draaien. Ja, als je Joop van den Ende heet, maar zo heet ik niet. Met de muziek komt het wel goed. Met die 132 geluidseffecten ook, staan al op een band. De drie solisten zullen de sterren van de hemel zingen, de organisatie loopt als een trein en het World Forum Theater is de meest prachtige ambiance die we ons bedenken kunnen. Ach, waarom zou ik me zorgen maken? Toch wel een beetje. Ik heb vanaf het begin beloofd, nee, zelfs toegezegd, dat ik zou zorgen voor een volle zaal. Noblesse oblige staat bij mij hoog in het vaandel. Maar ik heb me naderhand wel gerealiseerd, dat er genoeg redenen zouden kunnen zijn voor anderen, het enthousiasme voor Ça Ira niet op dezelfde wijze met ons te delen. Verplichtingen elders, al dan niet gerelateerd aan de viering van 5 mei, een minder gevulde portemonnee, mei-vakantie, of gewoon weerstand tegen weer een actie voor weer een goed doel ... het kan allemaal. En toch, toch blijf ik erop wijzen dat je Ça Ira in Nederland, als het even kan, niet mag missen. Een uniek gebeuren, een unieke kans om in eigen land kennis te maken met deze andere muziek van Roger Waters! Stel je nu eens voor dat hij er zelf bij is. Nou, geen gezeur achteraf: “Had ik dat maar geweten!” Je krijgt deze kans maar één keer. Of hij er nu bij is of niet. Sinterklaas is gelukkig weer vertrokken, in januari vliegen de Kerstbomen de deur weer uit, dan mag je toch wel iets leuks hebben om naar uit te kijken?!
Er zijn nu zo’n 400 kaarten verkocht. En die ruim 200 uitvoerenden nemen vast wel wat aanhang mee. Enig idee hoeveel fans van Ernst Daniël Smid, André Post, Karin ten Cate, Melissa Venema, het Nederlands Concertkoor, het Kinderkoor van de Muziekschool Waterland, het Tilburgs Begeleidingsorkest en last but not least dirigent Rob Vermeulen naar Den Haag komen? Ik niet. Maar ik zou het risico niet willen lopen dat ik net even te lang heb gewacht en weet ik wie allemaal met de kaartjes aan de haal zag gaan.
Ik hou erover op. Een lieve collega heeft mijn zaterdagmiddag-uren overgenomen, zodat onze boom vanmiddag in geuren en kleuren z’n werk kan doen. Onze is rood dit keer. Nee, niet vanwege Marco Borsato, ook al is hij ambassadeur voor War Child. De kleur rood hoort bij de warmte, die ik voel voor het verhaal dat Roger ons laat zien en horen. Rood hoort bij Revolutie. Rood hoort bij hoop. Rood hoort bij leven.
Ruud mailde me vanmorgen: ‘Wij gaan voor paars dit jaar.” ‘k Heb eens even opgezocht waar de kleur paars voor staat. Wikipedia: De tint paars is extraspectraal, wordt niet veroorzaakt door licht van één bepaalde golflengte maar door een menging van rood en blauw licht.
Kijk! Rood en blauw. Verschillende golflengtes. Of deze kleuren nu in de Nederlandse of ondersteboven in de Franse vlag zitten, ze geven bij elkaar een paarse gloed. Had ik dat maar geweten ….!
Weet je wat, na Ça Ira op 5 mei 2008 gaan die traditionele rode ballen van ons de deur uit. Blauw hangt al op mijn werk, dus volgend jaar paars! Beloofd!
Ça Ira, woensdag 12-12, met foto's in Amsterdam! Ja, ècht, Amsterdam had deze week de primeur.
Voor het eerst in de historie was de muziek van Ça Ira live te beluisteren. In het Vossius Gymnasium, waar Frank en ik met hulp van Tom heel relaxed op tijd binnenwandelden om het eerste gedeelte van de repetitie van het Nederlands Concertkoor mee te maken. Pffff, mocht er nog iemand twijfelen aan de kwaliteit van de uitvoering volgend jaar, hou maar op. Verspilde energie. Bruckner was al niet eenvoudig, maar nadat Paul Hindemith op de lessenaar kwam, keken Frank en ik elkaar aan met veelbetekenende blikken: “Dat zit meer dan goed”. Laten we wel zijn, hoe zeer we Roger Waters en zijn opera een warm hart toedragen en door deze prachtige muziek worden geraakt, als je de notenbrij van Bruckner en Hindemith ziet en deze complexe muziek hoort, is Ça Ira een makkie. Tenminste, voor het ervaren NCK. En dat bleek! Stel je voor: rode plastic map met Acte I (ja, Acte II gaat in een witte, Acte III in een blauwe) in handen, korte introductie door dirigent Rob Vermeulen, Thom Janssen ter ondersteuning achter de piano, 1, 2, 3, 4 …. Revolutie in Amsterdam!
Het zachte pp neurieën Mmmmm in de Garden in Vienna, en dan voluit ff ‘a story of now, a story of then, a story of women, a story of men’, Kings, Sticks and Birds! Nu hou ik me om meerdere redenen de laatste tijd op gezette tijden wat in, maar anders … had ik Wow! geroepen. Dat doe je natuurlijk niet tijdens het geconcentreerd luisteren naar en zingen van Ça Ira. Ik waande me dus al in het World Forum Theater, waar je gewoon stil blijft tot het doek valt. Ohhh, was het alvast maar zover. 5 mei 2008, ’s ochtends aan het ontbijt, de spanning voelend, dan op weg naar achter de coulissen, de aankomst van de bussen met de zangers, de solisten, de dirigent, de instrumentalisten, het geroezemoes in de kleedkamers, het inzingen, het stemmen van de instrumenten op het podium, nog één keer die soundcheck, nog één keer wat fout ging wegwerken, en dan wachten, wachten, op de wijzers van de klok en het signaal: volle zaal! Oh ja, voor ik het vergeet, de PR-machine draait warm. De flyers rollen binnenkort van de pers (hè, hè), verslaggever Mark Minnema van het Noordhollands Dagblad zal aandacht aan Ça Ira for War Child besteden, een ANP-bericht is in de maak. En als Johan nog een hoofdsponsor binnenhaalt, komen de €-tekens steeds beter in beeld. Wow!
Ik heb me, moet ik eerlijk bekennen, de afgelopen weken wel eens achter de oren gekrabbeld.
Time flies als je fun hebt, maar het gaat me soms te snel. Vier maanden is ècht niet veel om een opera in elkaar te draaien. Ja, als je Joop van den Ende heet, maar zo heet ik niet. Met de muziek komt het wel goed. Met die 132 geluidseffecten ook, staan al op een band. De drie solisten zullen de sterren van de hemel zingen, de organisatie loopt als een trein en het World Forum Theater is de meest prachtige ambiance die we ons bedenken kunnen. Ach, waarom zou ik me zorgen maken? Toch wel een beetje. Ik heb vanaf het begin beloofd, nee, zelfs toegezegd, dat ik zou zorgen voor een volle zaal. Noblesse oblige staat bij mij hoog in het vaandel. Maar ik heb me naderhand wel gerealiseerd, dat er genoeg redenen zouden kunnen zijn voor anderen, het enthousiasme voor Ça Ira niet op dezelfde wijze met ons te delen. Verplichtingen elders, al dan niet gerelateerd aan de viering van 5 mei, een minder gevulde portemonnee, mei-vakantie, of gewoon weerstand tegen weer een actie voor weer een goed doel ... het kan allemaal. En toch, toch blijf ik erop wijzen dat je Ça Ira in Nederland, als het even kan, niet mag missen. Een uniek gebeuren, een unieke kans om in eigen land kennis te maken met deze andere muziek van Roger Waters! Stel je nu eens voor dat hij er zelf bij is. Nou, geen gezeur achteraf: “Had ik dat maar geweten!” Je krijgt deze kans maar één keer. Of hij er nu bij is of niet. Sinterklaas is gelukkig weer vertrokken, in januari vliegen de Kerstbomen de deur weer uit, dan mag je toch wel iets leuks hebben om naar uit te kijken?!
Er zijn nu zo’n 400 kaarten verkocht. En die ruim 200 uitvoerenden nemen vast wel wat aanhang mee. Enig idee hoeveel fans van Ernst Daniël Smid, André Post, Karin ten Cate, Melissa Venema, het Nederlands Concertkoor, het Kinderkoor van de Muziekschool Waterland, het Tilburgs Begeleidingsorkest en last but not least dirigent Rob Vermeulen naar Den Haag komen? Ik niet. Maar ik zou het risico niet willen lopen dat ik net even te lang heb gewacht en weet ik wie allemaal met de kaartjes aan de haal zag gaan.
Ik hou erover op. Een lieve collega heeft mijn zaterdagmiddag-uren overgenomen, zodat onze boom vanmiddag in geuren en kleuren z’n werk kan doen. Onze is rood dit keer. Nee, niet vanwege Marco Borsato, ook al is hij ambassadeur voor War Child. De kleur rood hoort bij de warmte, die ik voel voor het verhaal dat Roger ons laat zien en horen. Rood hoort bij Revolutie. Rood hoort bij hoop. Rood hoort bij leven.
Ruud mailde me vanmorgen: ‘Wij gaan voor paars dit jaar.” ‘k Heb eens even opgezocht waar de kleur paars voor staat. Wikipedia: De tint paars is extraspectraal, wordt niet veroorzaakt door licht van één bepaalde golflengte maar door een menging van rood en blauw licht.
Kijk! Rood en blauw. Verschillende golflengtes. Of deze kleuren nu in de Nederlandse of ondersteboven in de Franse vlag zitten, ze geven bij elkaar een paarse gloed. Had ik dat maar geweten ….!
Weet je wat, na Ça Ira op 5 mei 2008 gaan die traditionele rode ballen van ons de deur uit. Blauw hangt al op mijn werk, dus volgend jaar paars! Beloofd!
woensdag 12 december 2007
Stil
Tjee, wat is het stil gebleven de laatste weken. Blij dat we deze week weer wat leven in de
Ça Ira-brouwerij kunnen melden! De cast met een mooi woord is nu definitief. Dat betekent dat de flyer eindelijk de bakmachine in kan. En nog veel meer. Maar wat nog veel leuker is, vanavond gaan Frank en ik naar Amsterdam, naar het Vossius Gymnasium. Ben benieuwd of we daar met de tomtom op tijd aankomen. Ik heb een hekel aan te laat binnenwaaien. ‘k Zou liever met de trein gaan, maar nee, dit keer moeten we met de auto, want achterin staat me toch een waardevol spul: 90 (-/-7, foutje van de drukker) exemplaren van de Vocal Score, ècht niet alleen te tillen. En da’s dan alleen nog maar Acte I, 121 bladzijden kant en klaar in een rode map. Nieuws: het Nederlands Concertkoor begint vanavond met het instuderen van Roger Waters’ opera! Gek, en daar word ik gewoon een beetje stil van. Of hou ik me in omdat ik anders een rondedans begin en veel lawaai maak? Zou kunnen. Verdikkeme, ’t is toch ook te gek voor woorden dat het lijkt te lukken? Dat over nog een paar weken ruim 200 mensen zich gaan inspannen om die prachtige muziek van Waters te gaan uitvoeren? “Ècht wel vet”, modern gezegd. Morgen is het begin gemaakt. Je gaat geen opera instuderen, als je em niet uitvoert. En dat doen, hier komt het rijtje nog een keer: onder leiding van dirigent Rob Vermeulen, zingend Ernst Daniël Smid, André Post, Karin ten Cate, het Nederlands Concertkoor en het Kinderkoor van Muziekschool Waterland, en spelend Melissa Venema en het Tilburgs Begeleidingsorkest. Daarbij laat Will-Jan Pielage de geluidseffecten door de zaal knallen en worden zo hier en daar ook nog wat lampen op het podium gericht … we maken er wat van! Het boeiende en uitdagende proces van Ça Ira op Nederlandse planken is begonnen. Dat ik in de gelegenheid ben dit proces van zo dichtbij mee te maken, ervaar ik als heel bijzonder. En word ik er gewoon weer een beetje stil van …. niet lang. Aan de slag.
Tot morgen! Met foto’s en het eerste verslag van de eerste repetitie van Ça Ira op woensdag 12 december 2007!
Joke
Ça Ira-brouwerij kunnen melden! De cast met een mooi woord is nu definitief. Dat betekent dat de flyer eindelijk de bakmachine in kan. En nog veel meer. Maar wat nog veel leuker is, vanavond gaan Frank en ik naar Amsterdam, naar het Vossius Gymnasium. Ben benieuwd of we daar met de tomtom op tijd aankomen. Ik heb een hekel aan te laat binnenwaaien. ‘k Zou liever met de trein gaan, maar nee, dit keer moeten we met de auto, want achterin staat me toch een waardevol spul: 90 (-/-7, foutje van de drukker) exemplaren van de Vocal Score, ècht niet alleen te tillen. En da’s dan alleen nog maar Acte I, 121 bladzijden kant en klaar in een rode map. Nieuws: het Nederlands Concertkoor begint vanavond met het instuderen van Roger Waters’ opera! Gek, en daar word ik gewoon een beetje stil van. Of hou ik me in omdat ik anders een rondedans begin en veel lawaai maak? Zou kunnen. Verdikkeme, ’t is toch ook te gek voor woorden dat het lijkt te lukken? Dat over nog een paar weken ruim 200 mensen zich gaan inspannen om die prachtige muziek van Waters te gaan uitvoeren? “Ècht wel vet”, modern gezegd. Morgen is het begin gemaakt. Je gaat geen opera instuderen, als je em niet uitvoert. En dat doen, hier komt het rijtje nog een keer: onder leiding van dirigent Rob Vermeulen, zingend Ernst Daniël Smid, André Post, Karin ten Cate, het Nederlands Concertkoor en het Kinderkoor van Muziekschool Waterland, en spelend Melissa Venema en het Tilburgs Begeleidingsorkest. Daarbij laat Will-Jan Pielage de geluidseffecten door de zaal knallen en worden zo hier en daar ook nog wat lampen op het podium gericht … we maken er wat van! Het boeiende en uitdagende proces van Ça Ira op Nederlandse planken is begonnen. Dat ik in de gelegenheid ben dit proces van zo dichtbij mee te maken, ervaar ik als heel bijzonder. En word ik er gewoon weer een beetje stil van …. niet lang. Aan de slag.
Tot morgen! Met foto’s en het eerste verslag van de eerste repetitie van Ça Ira op woensdag 12 december 2007!
Joke
vrijdag 30 november 2007
5 december
't Is net als vroeger. De enige dag dat de verwarming overdag in mijn slaapkamer op zolder aan mocht, was op 5 december. En ik maar gedichten schrijven. Voor iedereen die maar op de deur klopte, of stilletjes een briefje naar binnen schoof. Als laatste kwam mijn vader dan naar boven. "Jook, kun je er nog één maken?" Ja, hoor, nog één.
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag ligt echt geen sneeuw
Alles gekregen
Van de VARA-Leeuw
De partituur van Ça Ira
Ik stond erbij en keek erna(ar)
Twee boeken, 900 pagina’s
Ohh Sony, laat ons niet zakken
Ohh, kom er eens kijken
Schaar en lijm heet ‘cut and paste’
Knippen en plakken
Da’s toch echt geen feest
Voor War Child kunt u toch wel wat doen
En vind ik morgen in mijn schoen
Die mooie files van Ça Ira
Dan zullen jullie horen
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag klinkt op’ra-muziek
Overgevlogen
Voor 5 mei: uniek!
Die Roger Waters weet het wel
In Holland klaren ze dit, echt wel
Tweeduizend mensen in Den Haag
Al zijn ze wel wat traag
Ohhh, kom er eens kijken
Wat ik in mijn schoentje vind
Alles gekregen, van mijn lief de Sint
Twee kaarten voor die ene keer
Daarvoor ga ik door wind en weer
Want Ça Ira for War Child, Piet
Mag je niet missen, echt niet
Ohh, kom er eens kijken
Weet u geen kado dit jaar
’t Is maar een ideetje
Met op’ra bent u klaar
Een avond feest, wie wil dat niet
Een kaartje voor je liefste Piet
Een kaartje voor een kindsoldaat
Is wat ons voor ogen staat
Ohh, kom er eens kijken
5 december is het al snel
5 mei duurt nog even
Maar pas op je tel
Als Pers straks hoort van Ça Ira
Slaan stoppen door, let op, weldra
Kunt u geen kaartje meer kopen
Want dat is wat wij hopen
Ohhh, kom er eens kijken
‘k Hou er nu mee op voor vandaag
Sint laat u weten
Ça Ira! Den Haag!!
Voor iedereen die niet weet wat te geven, koop een kaartje en je zult beleven, dat je dit jaar mèt gedicht een glimlach zult zien op je liefs' gezicht. Hij/zij kan het zingen, maar Sint vindt dat je niemand moet dwingen. 5 december, in ons land een uniek feest. Nog 5 maanden en dan hoopt Sint dat u kunt zeggen: "Gewèldig! We zijn naar Ça Ira geweest!"
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag ligt echt geen sneeuw
Alles gekregen
Van de VARA-Leeuw
De partituur van Ça Ira
Ik stond erbij en keek erna(ar)
Twee boeken, 900 pagina’s
Ohh Sony, laat ons niet zakken
Ohh, kom er eens kijken
Schaar en lijm heet ‘cut and paste’
Knippen en plakken
Da’s toch echt geen feest
Voor War Child kunt u toch wel wat doen
En vind ik morgen in mijn schoen
Die mooie files van Ça Ira
Dan zullen jullie horen
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag klinkt op’ra-muziek
Overgevlogen
Voor 5 mei: uniek!
Die Roger Waters weet het wel
In Holland klaren ze dit, echt wel
Tweeduizend mensen in Den Haag
Al zijn ze wel wat traag
Ohhh, kom er eens kijken
Wat ik in mijn schoentje vind
Alles gekregen, van mijn lief de Sint
Twee kaarten voor die ene keer
Daarvoor ga ik door wind en weer
Want Ça Ira for War Child, Piet
Mag je niet missen, echt niet
Ohh, kom er eens kijken
Weet u geen kado dit jaar
’t Is maar een ideetje
Met op’ra bent u klaar
Een avond feest, wie wil dat niet
Een kaartje voor je liefste Piet
Een kaartje voor een kindsoldaat
Is wat ons voor ogen staat
Ohh, kom er eens kijken
5 december is het al snel
5 mei duurt nog even
Maar pas op je tel
Als Pers straks hoort van Ça Ira
Slaan stoppen door, let op, weldra
Kunt u geen kaartje meer kopen
Want dat is wat wij hopen
Ohhh, kom er eens kijken
‘k Hou er nu mee op voor vandaag
Sint laat u weten
Ça Ira! Den Haag!!
Voor iedereen die niet weet wat te geven, koop een kaartje en je zult beleven, dat je dit jaar mèt gedicht een glimlach zult zien op je liefs' gezicht. Hij/zij kan het zingen, maar Sint vindt dat je niemand moet dwingen. 5 december, in ons land een uniek feest. Nog 5 maanden en dan hoopt Sint dat u kunt zeggen: "Gewèldig! We zijn naar Ça Ira geweest!"
zaterdag 24 november 2007
Gedicht
’t Is feest in Den Haag
Misschien ook vandaag
Maar dat weet ik niet echt.
’t Is feest in Den Haag
Misschien ben ik wat traag
Maar dat is toch niet slecht?
’t Is feest in Den Haag
Misschien als ik er in slaag
Maar dat kost een paar duiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien te snel voor een vraag
Maar dat is beter dan er naar fluiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien dat ik klaag
Maar dat is beter dan nooit.
Is het feest in Den Haag?
Misschien op tijd met deze vraag
En binnenkort hoge ogen gegooid.
Vreemd gedicht … waar gaat dit over? Over een feest, over Den Haag, over duiten, over traag, en dat je ernaar kunt fluiten? Ja, wacht nog even en je zult beleven dat de kaartjes voor Ça Ira zijn vergeven. Tenminste, als het aan Marco Borsato ligt, want hij is voor het NHD gezwicht. Da’s dè krant in Noord-Holland die in de maand december wordt bemand door niemand minder dan ònze ambassadeur. Als War Child-hoofdredacteur. En laten wij nu weten, dat hij daarom Ça Ira niet zal vergeten. Wat zullen we doen, hem een uitnodiging sturen? Nee, we dagen hem uit! Wij in de krant, hij na het feest in Den Haag op pad met de buit. Een vette buit is wat we ons wensen. Maar, lieve fans en andere lieve mensen, dan wordt het wel tijd dat jullie even bellen. Ergens op deze site staat een nummer met nullen. Als je daar een kaartje bestelt kunnen we de zakken van Marco vullen. En de krant, want als je daarin met deze BN-er belandt, is het halve werk gedaan.
’t Is feest in Den Haag! Volgend jaar, 5 mei 2008, wordt Ça Ira in Nederland tot klinken gebracht. Libertyday, dus de driekleur in top. En voor die ene keer mag ie zelfs op z’n kop. Bleu-blanc-rouge, de kleuren van Revolutie maar dan zònder munitie! Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. Zijn er voor dat feest nog kaarten TE KOOP?! Ja, op VERKOCHT moeten we nog even wachten, maar de beloning voor geduld zal dat leed vast verzachten.
Twee bordjes, de eerste staat in de grond. Na VERKOCHT ben ik reuze benieuwd wat Roger er zèlf van vond. Hebben jullie zijn agenda al bekeken? Zo rond 5 mei 2008 heeft hij vrije weken! Marco, ’t is maar dat je het weet, met Roger Waters heb je een ‘grote’ beet. Zijn opera voor War Child gooit hoge ogen, let maar op. En als hij komt, staat Den Haag op z’n kop. Die beelden konden wel eens over de wereld gaan. Roger en jij voor War Child, hand in hand? Voor die ene kans mag er toch wel een stukje in de krant?! ‘Serving the Children of the World’, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik hoor het je nog zeggen op het strand van Scheveningen. Of je nu een opera schrijft of een V-teken maakt, het gaat erom dat je de harten van mensen raakt. Met de hoop op vrede, voor alle mensen. Maar voor kinderen vooral, dat blijven we wensen. Met die prachtige muziek van Roger Waters sluit ik graag af vandaag. Nog even en het is feest in Den Haag!
Misschien ook vandaag
Maar dat weet ik niet echt.
’t Is feest in Den Haag
Misschien ben ik wat traag
Maar dat is toch niet slecht?
’t Is feest in Den Haag
Misschien als ik er in slaag
Maar dat kost een paar duiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien te snel voor een vraag
Maar dat is beter dan er naar fluiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien dat ik klaag
Maar dat is beter dan nooit.
Is het feest in Den Haag?
Misschien op tijd met deze vraag
En binnenkort hoge ogen gegooid.
Vreemd gedicht … waar gaat dit over? Over een feest, over Den Haag, over duiten, over traag, en dat je ernaar kunt fluiten? Ja, wacht nog even en je zult beleven dat de kaartjes voor Ça Ira zijn vergeven. Tenminste, als het aan Marco Borsato ligt, want hij is voor het NHD gezwicht. Da’s dè krant in Noord-Holland die in de maand december wordt bemand door niemand minder dan ònze ambassadeur. Als War Child-hoofdredacteur. En laten wij nu weten, dat hij daarom Ça Ira niet zal vergeten. Wat zullen we doen, hem een uitnodiging sturen? Nee, we dagen hem uit! Wij in de krant, hij na het feest in Den Haag op pad met de buit. Een vette buit is wat we ons wensen. Maar, lieve fans en andere lieve mensen, dan wordt het wel tijd dat jullie even bellen. Ergens op deze site staat een nummer met nullen. Als je daar een kaartje bestelt kunnen we de zakken van Marco vullen. En de krant, want als je daarin met deze BN-er belandt, is het halve werk gedaan.
’t Is feest in Den Haag! Volgend jaar, 5 mei 2008, wordt Ça Ira in Nederland tot klinken gebracht. Libertyday, dus de driekleur in top. En voor die ene keer mag ie zelfs op z’n kop. Bleu-blanc-rouge, de kleuren van Revolutie maar dan zònder munitie! Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. Zijn er voor dat feest nog kaarten TE KOOP?! Ja, op VERKOCHT moeten we nog even wachten, maar de beloning voor geduld zal dat leed vast verzachten.
Twee bordjes, de eerste staat in de grond. Na VERKOCHT ben ik reuze benieuwd wat Roger er zèlf van vond. Hebben jullie zijn agenda al bekeken? Zo rond 5 mei 2008 heeft hij vrije weken! Marco, ’t is maar dat je het weet, met Roger Waters heb je een ‘grote’ beet. Zijn opera voor War Child gooit hoge ogen, let maar op. En als hij komt, staat Den Haag op z’n kop. Die beelden konden wel eens over de wereld gaan. Roger en jij voor War Child, hand in hand? Voor die ene kans mag er toch wel een stukje in de krant?! ‘Serving the Children of the World’, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik hoor het je nog zeggen op het strand van Scheveningen. Of je nu een opera schrijft of een V-teken maakt, het gaat erom dat je de harten van mensen raakt. Met de hoop op vrede, voor alle mensen. Maar voor kinderen vooral, dat blijven we wensen. Met die prachtige muziek van Roger Waters sluit ik graag af vandaag. Nog even en het is feest in Den Haag!
woensdag 21 november 2007
PR
Alles is anders …
Alles is anders, een variatie op ‘Alles is liefde’. Hoor je veel en dagelijks op de radio.
Mooi lied, prachtige film. Aad, het verhaal ‘En zo is ’t gekomen’ gaat even op een zijspoor. Alles aan Ça Ira is anders en ik ben anders. Vandaag ben ik wispelturig, zoals vaker het geval. Onrustig nadat ik heb gehoord hoeveel kaarten er zijn verkocht. Even verder lezen, kom je het getal vanzelf tegen. Projectteam, niet schrikken. Jullie hebben net gelezen dat we er verstandig aan doen, dit getal nog maar even binnenskamers te houden, maar zo zit ik niet in elkaar. Vandaag tenminste niet. Waarom zou ik? Zo af en toe zoek ik mijn toevlucht tot het boek ‘Levenswijs’, wijsheden voor elke dag. En wat lees ik op 21 november? Wantrouwen is een teken van zwakte. Niet door de eerste de beste verkondigd, maar door Gandhi. Film over zijn leven gezien? Doen, als de kans zich voordoet. Na Alles is Liefde. Je kunt toch niet iedereen zomaar vertrouwen? Hoe vaak word je niet bedrogen, om de tuin geleid en opgelicht? Wantrouwen een teken van zwakte? Ja, dan zoek je overal iets achter. Ik vertrouw de mensen die op deze site deze stukjes lezen en erop reageren. Wantrouwen zoekt naar dubbele bodems, vermoedt verborgen agenda’s. Jammer, ik heb geen verborgen agenda, ik stel me open voor verrassingen, ook als ik daar onaangenaam door getroffen word. Wantrouwend zou ik altijd op m’n hoede zijn. Nu kan ik onbekommerd genieten, tot het tegendeel blijkt. Over risico’s gesproken ….
Hoewel ik dus nog geen uur geleden heb aangekondigd, het getal 129 nog even niet naar buiten te brengen, heb ik dat nu gedaan. En weten jullie waarom? Omdat we daarmee ook een beroep kunnen doen op de fans van Ça Ira. Omdat we met elkaar willen genieten van die muziek waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. En het liefst in een volle, enthousiaste zaal. Daarvoor is het nodig dat we ruim 2.000 kaarten verkopen. Want dan hebben we dè entourage te pakken die Ça Ira verdient! Je kunt het anno 2008 toch niet verkopen Bevrijdingsdag te vieren met een handjevol feestgangers?
Gisteravond keken Veerle en ik nog naar het Jeugdjournaal, waarop beelden te zien waren van kindsoldaten. Het woord alleen al doet me gruwen. En over de hele wereld lopen deze kinderen rond, behangen met wapens. Met alle gevolgen van nog veel ingrijpender risico’s vandien. Niks verborgen agenda. Niks dubbele bodem. We zetten alle zeilen bij om daar te komen waar we willen komen. Dat ene regeltje uit Ça Ira staat niet voor niets als eye-catcher op onze site! We kunnen allemaal ons steentje bijdragen aan de manier waarop de wereld in elkaar steekt! “Make a choice”, is wat Roger Waters ons meegeeft.
Werk aan de winkel. De PR-machine voor Ça Ira for War Child moet voluit. En daar kunnen we alle hulp bij gebruiken. Zodra de flyer klaar is, ga ik een rondje Nederland om ze te verspreiden. Rondje Drenthe Aad & Trees. Rondje Gelderland Bert. Rondje Zuid-Holland Theo en Michel. Rondje Amsterdam NCK. Rondje Tilburg Hans en het TBO. Zou dat lukken?!
Alles is anders, een variatie op ‘Alles is liefde’. Hoor je veel en dagelijks op de radio.
Mooi lied, prachtige film. Aad, het verhaal ‘En zo is ’t gekomen’ gaat even op een zijspoor. Alles aan Ça Ira is anders en ik ben anders. Vandaag ben ik wispelturig, zoals vaker het geval. Onrustig nadat ik heb gehoord hoeveel kaarten er zijn verkocht. Even verder lezen, kom je het getal vanzelf tegen. Projectteam, niet schrikken. Jullie hebben net gelezen dat we er verstandig aan doen, dit getal nog maar even binnenskamers te houden, maar zo zit ik niet in elkaar. Vandaag tenminste niet. Waarom zou ik? Zo af en toe zoek ik mijn toevlucht tot het boek ‘Levenswijs’, wijsheden voor elke dag. En wat lees ik op 21 november? Wantrouwen is een teken van zwakte. Niet door de eerste de beste verkondigd, maar door Gandhi. Film over zijn leven gezien? Doen, als de kans zich voordoet. Na Alles is Liefde. Je kunt toch niet iedereen zomaar vertrouwen? Hoe vaak word je niet bedrogen, om de tuin geleid en opgelicht? Wantrouwen een teken van zwakte? Ja, dan zoek je overal iets achter. Ik vertrouw de mensen die op deze site deze stukjes lezen en erop reageren. Wantrouwen zoekt naar dubbele bodems, vermoedt verborgen agenda’s. Jammer, ik heb geen verborgen agenda, ik stel me open voor verrassingen, ook als ik daar onaangenaam door getroffen word. Wantrouwend zou ik altijd op m’n hoede zijn. Nu kan ik onbekommerd genieten, tot het tegendeel blijkt. Over risico’s gesproken ….
Hoewel ik dus nog geen uur geleden heb aangekondigd, het getal 129 nog even niet naar buiten te brengen, heb ik dat nu gedaan. En weten jullie waarom? Omdat we daarmee ook een beroep kunnen doen op de fans van Ça Ira. Omdat we met elkaar willen genieten van die muziek waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. En het liefst in een volle, enthousiaste zaal. Daarvoor is het nodig dat we ruim 2.000 kaarten verkopen. Want dan hebben we dè entourage te pakken die Ça Ira verdient! Je kunt het anno 2008 toch niet verkopen Bevrijdingsdag te vieren met een handjevol feestgangers?
Gisteravond keken Veerle en ik nog naar het Jeugdjournaal, waarop beelden te zien waren van kindsoldaten. Het woord alleen al doet me gruwen. En over de hele wereld lopen deze kinderen rond, behangen met wapens. Met alle gevolgen van nog veel ingrijpender risico’s vandien. Niks verborgen agenda. Niks dubbele bodem. We zetten alle zeilen bij om daar te komen waar we willen komen. Dat ene regeltje uit Ça Ira staat niet voor niets als eye-catcher op onze site! We kunnen allemaal ons steentje bijdragen aan de manier waarop de wereld in elkaar steekt! “Make a choice”, is wat Roger Waters ons meegeeft.
Werk aan de winkel. De PR-machine voor Ça Ira for War Child moet voluit. En daar kunnen we alle hulp bij gebruiken. Zodra de flyer klaar is, ga ik een rondje Nederland om ze te verspreiden. Rondje Drenthe Aad & Trees. Rondje Gelderland Bert. Rondje Zuid-Holland Theo en Michel. Rondje Amsterdam NCK. Rondje Tilburg Hans en het TBO. Zou dat lukken?!
zondag 18 november 2007
Weg wezen
Dat Sssst mag er wel weer af. Stil is het hier doorgaans alleen gedurende de nacht en vannacht was het hommeles. Ik ben voor het eerst van m’n leven gestrand! Amsterdam Centraal, 01.45 uur. Koud dat het daar was, 1C! Daar sta je dan. Na een ‘Romantische Wanderung’ in Tilburg, met Mannenkoor La Renaissance en het Tilburgs Begeleidingsorkest. Nee, ‘k heb niet gewandeld in het overigens zeer sfeervolle Tilburg bij nacht. Ik zat in de lekker warme Concertzaal te kijken en te luisteren naar een muzikale dooltocht door de noordelijke romantiek. Zo stond het aangekondigd op het programma.
De eerste kennismaking met het TBO, het orkest dat volgend jaar met het Nederlands Concertkoor Ça Ira in een andere concertzaal zal laten klinken. Het podium zag er met 60 mannen, ruim 40 musici en 2 solisten al vol uit. Kun je nagaan wat er op 5 mei voor je neus staat. En zit uiteraard. Twee keer zoveel ... rustgevende gedachte te weten dat ons concert in de grootste concertzaal van Nederland plaatsvindt.
De dooltocht. Zette zich dus voort in Amsterdam. Na een wijntje te lang zijn blijven hangen en een vertraging van 15 minuten, leek Alkmaar wel heel ver wandelen. “U heeft geen recht op een taxi, mevrouw!” werd mij te verstaan gegeven (wel vertraging, maar ook een laat wijntje), de collega’s van de Spopo waren ‘op klus’, de Burger King dicht, oh jee. Einde romantiek. Ik hoor jullie denken. Komt zeker van het platteland, hè. Kijkt niet op de borden wanneer de laatste trein gaat, laat de auto staan vanwege een wijntje en staat dan moederziel alleen verbaasd om zich heen te kijken naar het nachtleven op een ijzig Centraal. Wat moeten al die mensen zo laat nog op straat? Hele groepen gaan op dat tijdstip de stad nog in.
Al dan niet wankelend van heel wat meer wijntjes dan die ene van mij. Bewaking: “Mevrouw, u kunt daar beter niet blijven staan, want als er zo een trein binnenkomt, wordt u onder de voet gelopen!” Hûh, midden in de nacht? Weg wezen. Mobieltje red me en een uur later spring ik in de warme auto van de vader van Veerle, mijn grote vriend papa Fokko èn een van de wijze mannen van het Projectteam, die me veilig thuis brengt. Da’s pas romantiek! Een passender afsluiting van het gedeelte na de Pauze in Tilburg had ik me niet kunnen bedenken. Kennen jullie Max Bruch? Vast wel. Van Kol Nidrei, het joodse gebed voor cello en orkest, een van mijn eerste klassieke LP’s. Bruch's ‘Frithjof-Sage’ vertelt over de zoektocht van Frithjof, die ‘Auf Stürmender See’op zoek gaat naar zijn geliefde Ingeborg. Uit dit stuk voor Mannenkoor, sopraan, bariton en orkest, werden 6 Scenes ten gehore gebracht. En werden op een groot projectiescherm achter het koor beelden vertoond van onstuimige zeeën en prachtige Noorse landschappen. Toen ik met 1C aan deze indrukwekkende muziek terugdacht, kreeg ik het vanzelf weer warm. Wat een prachtige muziek. En, want daar was ik mijn dooltocht om begonnen, wat hebben we een fantastisch orkest te pakken om Ça Ira uit te voeren! Fluisterzacht, onstuimig, schallend koper, een warme strijkklank, helder klinkend hout, paukenslagen, alles is aanwezig om de zoektocht naar vrijheid, gelijkheid, passie en hoop te laten klinken op 5 mei. Ach, en wie maalt er dan om 1C en een kort nachtje? Weer een stapje verder op weg naar Den Haag. Met het TBO en alle anderen. Maar met een uitverkochte zaal! Houden jullie wel rekening met de laatste trein?
Joke
De eerste kennismaking met het TBO, het orkest dat volgend jaar met het Nederlands Concertkoor Ça Ira in een andere concertzaal zal laten klinken. Het podium zag er met 60 mannen, ruim 40 musici en 2 solisten al vol uit. Kun je nagaan wat er op 5 mei voor je neus staat. En zit uiteraard. Twee keer zoveel ... rustgevende gedachte te weten dat ons concert in de grootste concertzaal van Nederland plaatsvindt.
De dooltocht. Zette zich dus voort in Amsterdam. Na een wijntje te lang zijn blijven hangen en een vertraging van 15 minuten, leek Alkmaar wel heel ver wandelen. “U heeft geen recht op een taxi, mevrouw!” werd mij te verstaan gegeven (wel vertraging, maar ook een laat wijntje), de collega’s van de Spopo waren ‘op klus’, de Burger King dicht, oh jee. Einde romantiek. Ik hoor jullie denken. Komt zeker van het platteland, hè. Kijkt niet op de borden wanneer de laatste trein gaat, laat de auto staan vanwege een wijntje en staat dan moederziel alleen verbaasd om zich heen te kijken naar het nachtleven op een ijzig Centraal. Wat moeten al die mensen zo laat nog op straat? Hele groepen gaan op dat tijdstip de stad nog in.
Al dan niet wankelend van heel wat meer wijntjes dan die ene van mij. Bewaking: “Mevrouw, u kunt daar beter niet blijven staan, want als er zo een trein binnenkomt, wordt u onder de voet gelopen!” Hûh, midden in de nacht? Weg wezen. Mobieltje red me en een uur later spring ik in de warme auto van de vader van Veerle, mijn grote vriend papa Fokko èn een van de wijze mannen van het Projectteam, die me veilig thuis brengt. Da’s pas romantiek! Een passender afsluiting van het gedeelte na de Pauze in Tilburg had ik me niet kunnen bedenken. Kennen jullie Max Bruch? Vast wel. Van Kol Nidrei, het joodse gebed voor cello en orkest, een van mijn eerste klassieke LP’s. Bruch's ‘Frithjof-Sage’ vertelt over de zoektocht van Frithjof, die ‘Auf Stürmender See’op zoek gaat naar zijn geliefde Ingeborg. Uit dit stuk voor Mannenkoor, sopraan, bariton en orkest, werden 6 Scenes ten gehore gebracht. En werden op een groot projectiescherm achter het koor beelden vertoond van onstuimige zeeën en prachtige Noorse landschappen. Toen ik met 1C aan deze indrukwekkende muziek terugdacht, kreeg ik het vanzelf weer warm. Wat een prachtige muziek. En, want daar was ik mijn dooltocht om begonnen, wat hebben we een fantastisch orkest te pakken om Ça Ira uit te voeren! Fluisterzacht, onstuimig, schallend koper, een warme strijkklank, helder klinkend hout, paukenslagen, alles is aanwezig om de zoektocht naar vrijheid, gelijkheid, passie en hoop te laten klinken op 5 mei. Ach, en wie maalt er dan om 1C en een kort nachtje? Weer een stapje verder op weg naar Den Haag. Met het TBO en alle anderen. Maar met een uitverkochte zaal! Houden jullie wel rekening met de laatste trein?
Joke
zaterdag 17 november 2007
Sssssst!
Stilte na de storm.
Dit stukje moet je eigenlijk fluisterend lezen. Wordt het reuze spannend van, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben aan het afkicken en dat is op zichzelf al spannend genoeg.
Deze week deed zich een merkwaardig fenomeen voor. Daar waar ik gewend was ’s morgens voor het werk, onder de middag, ’s middags na het werk en ’s avonds achter de PC te zitten, deed ik dat nog steeds. Verstuurde 13 mails. En warempel, op niet één kwam een reactie terug. De kaartjes in huis zeker, hè! Oeps, ik zou blijven fluisteren. Als er storm op komst is, fladdert Veerle door huis, roept ze in alle toonaarden dat haar kleren niet leuk zijn, ze absoluut geen stamppot wil eten en dat ik haar met de auto naar dansles moet brengen.
De Ça Ira-kaartverkoop is van start gegaan en ik fladder door huis, weet niet wat ik moet aantrekken, heb trek in stamppot en voel ineens een dringende behoefte de auto te laten staan en op de fiets de polder in te duiken. Het kan verkeren. Ooit, in een grijs verleden, ben ik gestopt met roken. Niet één, maar wel tien keer, omdat ik steeds weer begon. Ik herken dezelfde onrust. Hoeveel sigaretten heb ik nog? Kom ik daar het weekend mee door? Nee? Dan ’s avonds laat toch nog een pakje halen uit het automaat op de Haven van Oudeschild. Stond afgelopen week door diezelfde storm een meter onder water, maar da’s een ander verhaal. Rust vanwege rook. Rust vanwege mailen. Ssssst, nu vooral fluisteren, ik ben weer verslaafd. Nee, ik heb geen sigaret opgestoken, ik ben her en der met PR begonnen. Als ik maar kan typen. Nu breng ik Ça Ira en 5 mei 2008 onder de aandacht op sites als MusicFromNL. Type drie keer hetzelfde in, maar het lukt niet om een bericht op de concertagenda achter te laten. En mijn stukje op het Forum wordt verwijderd. Há! Dat geeft nieuwe energie, nieuwe kansen om achter de PC te kruipen. Nog één mail voor het slapen gaan. Hoe halen ze het in hun hoofd Ça Ira te verwijderen? Nota bene voor een goed doel. We worden er met z’n allen geen cent rijker van. En het concert komt ècht niet op TV of voor de radio. Heerlijk om dat de redactie te kunnen meedelen. Rust vanwege mailen. Heerlijk dat Marcel vraagt of ik een voortgangsmail wil maken voor het Tilburgs Begeleidingsorkest. Tuurlijk! Heerlijk dat er ineens een reactie op mijn scherm verschijnt van Guntmar (Duitse fan) die vraagt naar mijn IBAN en BIC-nummers. Zijn betaling is geretourneerd vanwege het ontbreken ervan. Ik wist niet eens dat ik ze had. En dan vraag ik me ineens af of het me zal lukken tussen nu en 5 mei volgend jaar te stoppen met roken, ehhhh mailen. Hoe lang ik me nog bewust blijf van het feit dat als Veerle achter de PC zit, ik de neiging heb om haar te vragen of ze nog gekeken heeft of er nieuwe berichten waren. Want die wil ik beantwoorden. Anders raak ik het overzicht kwijt. Ja, ja, hoe hou ik mezelf voor de gek. Toch denk ik dat het niet alleen op verslaving duidt. Ergens heb ik ook eens iets geschreven over passie. Over de drive die je kunt voelen als je ergens voor gaat.
En dan komt Veerle thuis met een lied van Bill Whelan, uit de theatervoorstelling ‘De Binding’. In het eerste lied ‘Het verlangen’ staat: ‘Volg het vuur van mijn hart, voel de magische stromen van het lied’. De schrijver van deze theatervoorstelling is een man naar mijn hart. Van de regels die hij schreef bij zijn ‘passie’ word ik stil. En rustig. Hij maakt mij in enkele zinnen duidelijk, waarom ik toegeef aan mijn behoefte, intensief bezig te zijn, bezig te blijven met Ça Ira. Vier zinnen, die ik de komende maanden met me meeneem. Vier zinnen die zo in het programmaboek zouden kunnen staan. Die naadloos aansluiten bij het verhaal van Ça Ira. Vier zinnen. Voor de stilte na de storm.
‘Waaraan ik mij verbind
In hemel of op aarde
Gedreven door ons hart
Krijgt wat ik doe mijn waarde’
Sssssst,
Joke
Dit stukje moet je eigenlijk fluisterend lezen. Wordt het reuze spannend van, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben aan het afkicken en dat is op zichzelf al spannend genoeg.
Deze week deed zich een merkwaardig fenomeen voor. Daar waar ik gewend was ’s morgens voor het werk, onder de middag, ’s middags na het werk en ’s avonds achter de PC te zitten, deed ik dat nog steeds. Verstuurde 13 mails. En warempel, op niet één kwam een reactie terug. De kaartjes in huis zeker, hè! Oeps, ik zou blijven fluisteren. Als er storm op komst is, fladdert Veerle door huis, roept ze in alle toonaarden dat haar kleren niet leuk zijn, ze absoluut geen stamppot wil eten en dat ik haar met de auto naar dansles moet brengen.
De Ça Ira-kaartverkoop is van start gegaan en ik fladder door huis, weet niet wat ik moet aantrekken, heb trek in stamppot en voel ineens een dringende behoefte de auto te laten staan en op de fiets de polder in te duiken. Het kan verkeren. Ooit, in een grijs verleden, ben ik gestopt met roken. Niet één, maar wel tien keer, omdat ik steeds weer begon. Ik herken dezelfde onrust. Hoeveel sigaretten heb ik nog? Kom ik daar het weekend mee door? Nee? Dan ’s avonds laat toch nog een pakje halen uit het automaat op de Haven van Oudeschild. Stond afgelopen week door diezelfde storm een meter onder water, maar da’s een ander verhaal. Rust vanwege rook. Rust vanwege mailen. Ssssst, nu vooral fluisteren, ik ben weer verslaafd. Nee, ik heb geen sigaret opgestoken, ik ben her en der met PR begonnen. Als ik maar kan typen. Nu breng ik Ça Ira en 5 mei 2008 onder de aandacht op sites als MusicFromNL. Type drie keer hetzelfde in, maar het lukt niet om een bericht op de concertagenda achter te laten. En mijn stukje op het Forum wordt verwijderd. Há! Dat geeft nieuwe energie, nieuwe kansen om achter de PC te kruipen. Nog één mail voor het slapen gaan. Hoe halen ze het in hun hoofd Ça Ira te verwijderen? Nota bene voor een goed doel. We worden er met z’n allen geen cent rijker van. En het concert komt ècht niet op TV of voor de radio. Heerlijk om dat de redactie te kunnen meedelen. Rust vanwege mailen. Heerlijk dat Marcel vraagt of ik een voortgangsmail wil maken voor het Tilburgs Begeleidingsorkest. Tuurlijk! Heerlijk dat er ineens een reactie op mijn scherm verschijnt van Guntmar (Duitse fan) die vraagt naar mijn IBAN en BIC-nummers. Zijn betaling is geretourneerd vanwege het ontbreken ervan. Ik wist niet eens dat ik ze had. En dan vraag ik me ineens af of het me zal lukken tussen nu en 5 mei volgend jaar te stoppen met roken, ehhhh mailen. Hoe lang ik me nog bewust blijf van het feit dat als Veerle achter de PC zit, ik de neiging heb om haar te vragen of ze nog gekeken heeft of er nieuwe berichten waren. Want die wil ik beantwoorden. Anders raak ik het overzicht kwijt. Ja, ja, hoe hou ik mezelf voor de gek. Toch denk ik dat het niet alleen op verslaving duidt. Ergens heb ik ook eens iets geschreven over passie. Over de drive die je kunt voelen als je ergens voor gaat.
En dan komt Veerle thuis met een lied van Bill Whelan, uit de theatervoorstelling ‘De Binding’. In het eerste lied ‘Het verlangen’ staat: ‘Volg het vuur van mijn hart, voel de magische stromen van het lied’. De schrijver van deze theatervoorstelling is een man naar mijn hart. Van de regels die hij schreef bij zijn ‘passie’ word ik stil. En rustig. Hij maakt mij in enkele zinnen duidelijk, waarom ik toegeef aan mijn behoefte, intensief bezig te zijn, bezig te blijven met Ça Ira. Vier zinnen, die ik de komende maanden met me meeneem. Vier zinnen die zo in het programmaboek zouden kunnen staan. Die naadloos aansluiten bij het verhaal van Ça Ira. Vier zinnen. Voor de stilte na de storm.
‘Waaraan ik mij verbind
In hemel of op aarde
Gedreven door ons hart
Krijgt wat ik doe mijn waarde’
Sssssst,
Joke
zondag 11 november 2007
Gastenboek
Hè, verdorie, vergeet ik helemaal af en toe in het Gastenboek te kijken. Staan inmiddels ook leuke en hartverwarmende reacties in. Nee hoor, ik loop vanavonmd af en aan naar de 11-11-voordeur, deel snoep en mandarijntjes uit en schrijf géén B. Kijk maar in het Gastenboek :)
Joke
Joke
donderdag 8 november 2007
JAN TABAK
JAN TABAK
Da’s een hotel! In Bussum! En daar hebben Marcel en ik vandaag gesproken met bariton Ernst Daniël Smid en dirigent Rob Vermeulen. Ik ben er beduusd van thuis gekomen, ècht. En dat zat em niet alleen in die file, waardoor ik vanuit Sint Pancras bijna een uur nodig had om aan de andere kant van Alkmaar te komen. SACD mee natuurlijk, geen geluidsoverlast veroorzaakt onderweg, de hele opera nog eens beluisterd. Nog steeds kippenvel. Na maanden gepieker over papiersoorten, kleur van dit en dat, tekst zus en zo, foto groot of klein en de donatie aan War Child, zit ik ineens midden in de muziek. Eindelijk! Een enerverend gesprek. Hoe willen we dat Ça Ira wordt uitgevoerd? Hoe zit dat met versterking van wie? En de geluidseffecten? Wat kunnen we wel of niet doen met beelden bij het verhaal? Kan er over het podium worden gelopen? Kan er een tafeltje staan? Hangen er microfoons in het dak van de Theaterzaal? En nog veel meer …
De kaartverkoop is gestart en de enthousiaste mails komen binnen: Gelukt! Hoera! Tot 5 mei 2008! Ja zeg, da’s nog een half jaar te gaan. PC-stilte tot die tijd? Kan niet waar zijn. ’t Is toch uniek om dat hele proces van deze opera op de planken te brengen, van dichtbij mee te kunnen maken en te kunnen delen met zoveel fans? Hoe dan ook, ik blijf gewoon ‘bloggen’, want deze virtuele kans krijg ik maar één keer.
Als de tickets in huis zijn, duurt het nog zes hele maanden voordat het feest begint.
Zes is niet veel, hoor. Vooral niet als je druk, druk, druk bent. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Time flies … ik zie dat het 19.20 uur is. Twaalf uur geleden begon de dag met Ça Ira. Geen tijd om te ontbijten. Da’s geen goed begin. Maar het halve werk van vandaag is super gegaan. Weer een stapje verder!
En nu de pannen op het vuur ….
Lieve groet,
Joke
Da’s een hotel! In Bussum! En daar hebben Marcel en ik vandaag gesproken met bariton Ernst Daniël Smid en dirigent Rob Vermeulen. Ik ben er beduusd van thuis gekomen, ècht. En dat zat em niet alleen in die file, waardoor ik vanuit Sint Pancras bijna een uur nodig had om aan de andere kant van Alkmaar te komen. SACD mee natuurlijk, geen geluidsoverlast veroorzaakt onderweg, de hele opera nog eens beluisterd. Nog steeds kippenvel. Na maanden gepieker over papiersoorten, kleur van dit en dat, tekst zus en zo, foto groot of klein en de donatie aan War Child, zit ik ineens midden in de muziek. Eindelijk! Een enerverend gesprek. Hoe willen we dat Ça Ira wordt uitgevoerd? Hoe zit dat met versterking van wie? En de geluidseffecten? Wat kunnen we wel of niet doen met beelden bij het verhaal? Kan er over het podium worden gelopen? Kan er een tafeltje staan? Hangen er microfoons in het dak van de Theaterzaal? En nog veel meer …
De kaartverkoop is gestart en de enthousiaste mails komen binnen: Gelukt! Hoera! Tot 5 mei 2008! Ja zeg, da’s nog een half jaar te gaan. PC-stilte tot die tijd? Kan niet waar zijn. ’t Is toch uniek om dat hele proces van deze opera op de planken te brengen, van dichtbij mee te kunnen maken en te kunnen delen met zoveel fans? Hoe dan ook, ik blijf gewoon ‘bloggen’, want deze virtuele kans krijg ik maar één keer.
Als de tickets in huis zijn, duurt het nog zes hele maanden voordat het feest begint.
Zes is niet veel, hoor. Vooral niet als je druk, druk, druk bent. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Time flies … ik zie dat het 19.20 uur is. Twaalf uur geleden begon de dag met Ça Ira. Geen tijd om te ontbijten. Da’s geen goed begin. Maar het halve werk van vandaag is super gegaan. Weer een stapje verder!
En nu de pannen op het vuur ….
Lieve groet,
Joke
woensdag 7 november 2007
High Five!
Hi everybody! Ik zit te mailen, te sms-en en te bloggen at the same time, in het engels, duits en een mij onbekende taal die alleen Frank beheerst! Gezien?! Wat een kanjer! Karin ten Cate staat met een K, maar aan de andere kant van de page staat me toch een adacadabra, knap gedaan! Dat je zoiets typen kan .... en dat je het ook nog kunt lezen.
Allemaal gebeld vandaag? Of via internet kaarten besteld? IK WEL ... 'k was er zenuwachtig van. Elf kaarten eerste rang, voor familie en buitenlandse vrienden, die de weg op TopTicketLine niet makkelijk vonden. Leuk! Morgen weer 11. En overmorgen weer. Ik zou de vlag uithangen, hè. Nou, daar is niets van gekomen, niet eens meer aan gedacht. Gek eigenlijk, hebben we met z'n allen toch een mijlpaal bereikt, de eerste Nederlandse Ça Ira-paal geslagen, vergeet ik de driekleur te laten wapperen. Lees even mee. Matt (Brain Damage) schreef vanmorgen:
Just as I thought... that wasn't too bad for someone who doesn't speak Dutch, and only really recognised the word kaarten as being a ticket (too many times outside concerts around Europe, and also F1 races, which also attract people buying or selling tickets outside making their plea's in different languages!)
Hope that the tickets sell well for you. I only wish I could afford to come over and help you celebrate your fantastic achievement!
Best wishes!
Dat zou leuk geweest zijn! To celebrate this fantastic achievement together. Zoiets als een huldiging meemaken van een medaille-winnaar op de Olympische Spelen. Knallende kurken en slingers en een hoop lawaai. Ach, wie weet komt dat nog. Past eigenlijk beter bij Bevrijdingsdag dan bij een stormachtige doordeweekse woensdag 7 november 2007. En toch ... onthouden die datum. Bewaren dat papiertje waarop staat dat je kaarten voor Ça Ira op 5 mei 2008 in het World Forum Theater zijn besteld. Ik bleef er naar kijken. Ik heb er 14 minuten over gepraat in een microfoon, die Martin Snesen van Radio CompleetFM Langedijk onder m'n neus hield.
Ik blijf erover praten. Ik blijf er over schrijven, ook nadat de grootste concertzaal van Nederland op 5 mei is uitverkocht. Ik kan het niet beter omschrijven dan Guntmar deed. Guntmar woont in Hannover, schrijft lyrisch over Ça Ira en Roger Waters en komt natuurlijk volgend jaar naar Den Haag.
...I really don´t know what to say right now. Just: Absolutely wonderful.
In my opinion, everyone in that room will become a VIP. We all know that this is going to be a very, very special night in may.
Joke, have you ever seen the open air premiere in poznan on TV or DVD? Then you surely will notice that they all felt special, too. Even if they don´t know who Roger Waters is or what he believes, they must have realised the importance of his words.
So you are on the right way to be part of history, too. And it will be even stronger, because there will only about 2200 spectators (it´s going to be a sold out event, of course) and the show will be unique!
Do whatever you think you have to do. It will work!! btw, my favorite words are
......and all those brave souls
both brave enough and crazed enough
to spill their blood for truth alone
the one or two ideas that will survive, always survive
writ in blood on paving stones ....
Kind regards!
Prachtig verwoord, Guntmar. Dank je wel! En dank aan alle anderen die mailen dat ze blij zijn met kaartjes voor Ça Ira in Nederland. 11 vind ik wel een mooi getal. 3 mei 2008 wordt Veerle 11. Ze geeft een partijtje in het World Forum Theater en heeft ruim 2.000 mensen uitgenodigd.
Tot dan! High Five!
Lieve groet,
Joke
Allemaal gebeld vandaag? Of via internet kaarten besteld? IK WEL ... 'k was er zenuwachtig van. Elf kaarten eerste rang, voor familie en buitenlandse vrienden, die de weg op TopTicketLine niet makkelijk vonden. Leuk! Morgen weer 11. En overmorgen weer. Ik zou de vlag uithangen, hè. Nou, daar is niets van gekomen, niet eens meer aan gedacht. Gek eigenlijk, hebben we met z'n allen toch een mijlpaal bereikt, de eerste Nederlandse Ça Ira-paal geslagen, vergeet ik de driekleur te laten wapperen. Lees even mee. Matt (Brain Damage) schreef vanmorgen:
Just as I thought... that wasn't too bad for someone who doesn't speak Dutch, and only really recognised the word kaarten as being a ticket (too many times outside concerts around Europe, and also F1 races, which also attract people buying or selling tickets outside making their plea's in different languages!)
Hope that the tickets sell well for you. I only wish I could afford to come over and help you celebrate your fantastic achievement!
Best wishes!
Dat zou leuk geweest zijn! To celebrate this fantastic achievement together. Zoiets als een huldiging meemaken van een medaille-winnaar op de Olympische Spelen. Knallende kurken en slingers en een hoop lawaai. Ach, wie weet komt dat nog. Past eigenlijk beter bij Bevrijdingsdag dan bij een stormachtige doordeweekse woensdag 7 november 2007. En toch ... onthouden die datum. Bewaren dat papiertje waarop staat dat je kaarten voor Ça Ira op 5 mei 2008 in het World Forum Theater zijn besteld. Ik bleef er naar kijken. Ik heb er 14 minuten over gepraat in een microfoon, die Martin Snesen van Radio CompleetFM Langedijk onder m'n neus hield.
Ik blijf erover praten. Ik blijf er over schrijven, ook nadat de grootste concertzaal van Nederland op 5 mei is uitverkocht. Ik kan het niet beter omschrijven dan Guntmar deed. Guntmar woont in Hannover, schrijft lyrisch over Ça Ira en Roger Waters en komt natuurlijk volgend jaar naar Den Haag.
...I really don´t know what to say right now. Just: Absolutely wonderful.
In my opinion, everyone in that room will become a VIP. We all know that this is going to be a very, very special night in may.
Joke, have you ever seen the open air premiere in poznan on TV or DVD? Then you surely will notice that they all felt special, too. Even if they don´t know who Roger Waters is or what he believes, they must have realised the importance of his words.
So you are on the right way to be part of history, too. And it will be even stronger, because there will only about 2200 spectators (it´s going to be a sold out event, of course) and the show will be unique!
Do whatever you think you have to do. It will work!! btw, my favorite words are
......and all those brave souls
both brave enough and crazed enough
to spill their blood for truth alone
the one or two ideas that will survive, always survive
writ in blood on paving stones ....
Kind regards!
Prachtig verwoord, Guntmar. Dank je wel! En dank aan alle anderen die mailen dat ze blij zijn met kaartjes voor Ça Ira in Nederland. 11 vind ik wel een mooi getal. 3 mei 2008 wordt Veerle 11. Ze geeft een partijtje in het World Forum Theater en heeft ruim 2.000 mensen uitgenodigd.
Tot dan! High Five!
Lieve groet,
Joke
maandag 5 november 2007
GO!
Dat betekent dat ik het vanavond op de site kan zetten ????????
Dan gaat het nu toch echt …. beginnen!
Twee reacties vandaag als opening van dè weblog tot nu toe. De eerste komt van de man die nu bezig is de aankondiging van de start van de kaartverkoop op zijn site te zetten: www.rogerwaters.eu. Tuurlijk, aan jou de eer, Bert!
De tweede komt van de Product Manager Cultuur & Entertainment van het World Forum Theater. Ruud van Diedenhoven, de man die ons zo hartelijk ontving, ons zìjn theater liet zien, steeds met ons meedenkt en zelf net zo enthousiast is als wij.
De door Frank zo genoemde ‘promotiemail’ gaat zo door de lucht. Aan Allen 1, 2, 3 en 4.
Veerle zit voor TV, ze mag me nu NIET STOREN, want nadenken tijdens het schrijven van een weblog eist concentratie. En laat ik die vanavond nu ècht he-le-maal niet hebben?! Gelukkig kan ik op dit bijzondere moment terugvallen op Cisca Dresselhuys. Zij van Opzij. De Opzij Vrouwenagenda 2008 heet ‘Lef’. Lag net voor de kassa van de super en ligt nu naast mijn toetsenbord.
Een prachtige jongedame, bruine ogen, kort koppie bruin haar, kijkt me vanaf de voorkant aan met een blik van: “Kom maar op”. Dus ze ging mee in het boodschappenmandje. En Cisca, die kennelijk ook voor die blik is gevallen, schrijft op de achterkant:
‘De rij van zaken die je alleen maar te lijf kunt gaan met een flinke portie lef is eindeloos. En voor elk mens anders. Wat de een vrolijk fluitend doet, kost een ander flink wat nachten wakker liggen. Bungeejumpen, parachutespringen of astronaut worden is voor de meeste mensen teveel gevraagd en ook geen noodzaak. Af en toe over je eigen grenzen stappen, is meer dan genoeg.’
Ha, komt dat even goed uit. Ready? GO!
Ik heb nooit uit een vliegtuig durven springen, jullie wel? ‘k Heb wel vaak op een startblok gestaan en gespannen geluisterd naar: “Op uw plaatsen … Pang! en je ligt in het water. Of rent over een atletiekbaan, of zweeft door de lucht in een vrije val richting veilige landingsbaan, of wat dan ook. Nooit, helemaal nooit heb ik gedacht dat ik nog eens gespannen zou wachten op het startschot voor de kaartverkoop van een opera! En nog wel van die ene, die unieke van Roger Waters.
Hè, ik kan de kleuren niet veranderen in bleu-blanc-rouge. Maar over amper 2 dagen gaat bij mij de vlag uit. Weer of geen weer. Já, het gaat nu toch echt …. beginnen!
Lieve groet,
Joke
Dan gaat het nu toch echt …. beginnen!
Twee reacties vandaag als opening van dè weblog tot nu toe. De eerste komt van de man die nu bezig is de aankondiging van de start van de kaartverkoop op zijn site te zetten: www.rogerwaters.eu. Tuurlijk, aan jou de eer, Bert!
De tweede komt van de Product Manager Cultuur & Entertainment van het World Forum Theater. Ruud van Diedenhoven, de man die ons zo hartelijk ontving, ons zìjn theater liet zien, steeds met ons meedenkt en zelf net zo enthousiast is als wij.
De door Frank zo genoemde ‘promotiemail’ gaat zo door de lucht. Aan Allen 1, 2, 3 en 4.
Veerle zit voor TV, ze mag me nu NIET STOREN, want nadenken tijdens het schrijven van een weblog eist concentratie. En laat ik die vanavond nu ècht he-le-maal niet hebben?! Gelukkig kan ik op dit bijzondere moment terugvallen op Cisca Dresselhuys. Zij van Opzij. De Opzij Vrouwenagenda 2008 heet ‘Lef’. Lag net voor de kassa van de super en ligt nu naast mijn toetsenbord.
Een prachtige jongedame, bruine ogen, kort koppie bruin haar, kijkt me vanaf de voorkant aan met een blik van: “Kom maar op”. Dus ze ging mee in het boodschappenmandje. En Cisca, die kennelijk ook voor die blik is gevallen, schrijft op de achterkant:
‘De rij van zaken die je alleen maar te lijf kunt gaan met een flinke portie lef is eindeloos. En voor elk mens anders. Wat de een vrolijk fluitend doet, kost een ander flink wat nachten wakker liggen. Bungeejumpen, parachutespringen of astronaut worden is voor de meeste mensen teveel gevraagd en ook geen noodzaak. Af en toe over je eigen grenzen stappen, is meer dan genoeg.’
Ha, komt dat even goed uit. Ready? GO!
Ik heb nooit uit een vliegtuig durven springen, jullie wel? ‘k Heb wel vaak op een startblok gestaan en gespannen geluisterd naar: “Op uw plaatsen … Pang! en je ligt in het water. Of rent over een atletiekbaan, of zweeft door de lucht in een vrije val richting veilige landingsbaan, of wat dan ook. Nooit, helemaal nooit heb ik gedacht dat ik nog eens gespannen zou wachten op het startschot voor de kaartverkoop van een opera! En nog wel van die ene, die unieke van Roger Waters.
Hè, ik kan de kleuren niet veranderen in bleu-blanc-rouge. Maar over amper 2 dagen gaat bij mij de vlag uit. Weer of geen weer. Já, het gaat nu toch echt …. beginnen!
Lieve groet,
Joke
zaterdag 3 november 2007
Top Ticket Line
Nee, nog niet bellen naar 0900 300 5000. We zijn bezig met de laatste loodjes en die wegen zwaar. Iedere woord wordt op een goudschaaltje gewogen, want we krijgen maar één keer de kans om op diezelfde TopTicketLine, tussen Ciske de Rat, Evita, Tarzan en Les Misérables met Ça Ira te verschijnen.
Nog twee (?) nachtjes slapen en we staan in: HET NATIONALE THEATERAANBOD 2007-2008! Wie knijpt me?
De sponsormap is klaar! Ik rijd sinds vanmiddag met dè sticker Ça Ira for War Child op mijn auto door Noord-Holland. Johan slaapt met de eerste 229 kaartjes onder zijn kussen. Hij liever dan ik. Ik heb nog niet eens een kaartje gezien!
Zaterdagavond, 3 november 2007. Precies 6 maanden geleden trad Roger Waters op 5 mei op in het Gelredome in Arnhem. Werd hij gefilmd door de VARA-cameraploeg tijdens het overhandigen van de partituur van Ça Ira. Een week later zagen we allemaal dat het ècht was.
Dat het kon: Ça Ira in Holland. Oh, als ik toen geweten had wat ik nu weet? Wat het betekent een opera te organiseren? ‘k Zou me geloof ik nog eens achter de oortjes kriebelen en me bezinnen eer te beginnen. Gelukkig nemen gedane zaken geen keer. Ça Ira komt ècht in Nederland. Ik blijf het typen vanavond. Alsof ik mezelf ervan moet overtuigen.
Lieve fans, die deze site bezoeken, klim na GO! in de telefoon.
Draag een steentje bij aan dat prachtige feest op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Kom naar Den Haag en beleef (zo worden al die musicals aangekondigd in het Theateraanbod van TopTicketLine) de Nederlandse première van de opera van Roger Waters. Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. U krijgt die kans maar één keer! Spektakel, geluidseffecten en indrukwekkende scenes, wanhoop en verdriet. Een hedendaags beeld bij de Franse Revolutie.
Niets nieuws onder de zon! En ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’ …
Thank you, Roger. You, your music, turned my world upside down. With Ça Ira in Holland I couldn’t be happier also. I’m sure we will have an exciting evening on Libertyday the 5th of May next year. We will enjoy your music, your story, your message. We do hope you will be there too. Just to see and hear you’ve illuminated many hearts with this message. Dear Roger, Ça Ira deserves to be in the spotlights. I’m so proud to be able to brick another Wall to everything this opera can bring us. Not just another brick. One of the most important bricks of society. Integrity and love will make a mark upon the sand.
On the 23rd January 2005 you wrote: “The ‘more’ there is to ‘Ça Ira’ is this. There is hope.”
Thank you so much for bringing out that message in music!”
Nog twee (?) nachtjes slapen …
XX
Joke
Nog twee (?) nachtjes slapen en we staan in: HET NATIONALE THEATERAANBOD 2007-2008! Wie knijpt me?
De sponsormap is klaar! Ik rijd sinds vanmiddag met dè sticker Ça Ira for War Child op mijn auto door Noord-Holland. Johan slaapt met de eerste 229 kaartjes onder zijn kussen. Hij liever dan ik. Ik heb nog niet eens een kaartje gezien!
Zaterdagavond, 3 november 2007. Precies 6 maanden geleden trad Roger Waters op 5 mei op in het Gelredome in Arnhem. Werd hij gefilmd door de VARA-cameraploeg tijdens het overhandigen van de partituur van Ça Ira. Een week later zagen we allemaal dat het ècht was.
Dat het kon: Ça Ira in Holland. Oh, als ik toen geweten had wat ik nu weet? Wat het betekent een opera te organiseren? ‘k Zou me geloof ik nog eens achter de oortjes kriebelen en me bezinnen eer te beginnen. Gelukkig nemen gedane zaken geen keer. Ça Ira komt ècht in Nederland. Ik blijf het typen vanavond. Alsof ik mezelf ervan moet overtuigen.
Lieve fans, die deze site bezoeken, klim na GO! in de telefoon.
Draag een steentje bij aan dat prachtige feest op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Kom naar Den Haag en beleef (zo worden al die musicals aangekondigd in het Theateraanbod van TopTicketLine) de Nederlandse première van de opera van Roger Waters. Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. U krijgt die kans maar één keer! Spektakel, geluidseffecten en indrukwekkende scenes, wanhoop en verdriet. Een hedendaags beeld bij de Franse Revolutie.
Niets nieuws onder de zon! En ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’ …
Thank you, Roger. You, your music, turned my world upside down. With Ça Ira in Holland I couldn’t be happier also. I’m sure we will have an exciting evening on Libertyday the 5th of May next year. We will enjoy your music, your story, your message. We do hope you will be there too. Just to see and hear you’ve illuminated many hearts with this message. Dear Roger, Ça Ira deserves to be in the spotlights. I’m so proud to be able to brick another Wall to everything this opera can bring us. Not just another brick. One of the most important bricks of society. Integrity and love will make a mark upon the sand.
On the 23rd January 2005 you wrote: “The ‘more’ there is to ‘Ça Ira’ is this. There is hope.”
Thank you so much for bringing out that message in music!”
Nog twee (?) nachtjes slapen …
XX
Joke
zondag 28 oktober 2007
Sponsormap
Denk je dat je klaar bent, kun je meteen beginnen ...
Da’s de tekst op een ecard die ik 3 van ‘mijn’ wijze mannen vanmorgen heb toegestuurd.
Goeiemorgen allemaal,
Lekker lang geslapen, hè! Ik stapte een uur later dan Veerle èn dizzy uit bed vanmorgen.
Maar gelukkig, Ça Ira is nog niet klaar. Of liever gezegd, de sponsormap. Moet deze week klaar zijn, omdat de sponsoren ook al ongeduldig worden.
Mooi plan, goed plan, maar waar gaat het eigenlijk over? Nou, dat staat dus in die sponsormap. Johan’s idee. Een prachtig idee, maar oh wee, de productie ervan mag niet te veel kosten. We tellen de kleintjes voor War Child.
Goed, ik kan aardig typen en heb mijn rijbewijs, dus aan de slag. Geheel in de lijn van het concept van de flyer (die wordt toch mooi, alleen al om wat er op staat …!), moet ook de sponsormap er ‘gelikt’ uit zien, een echte binnenkomer. Pats, die map op tafel, hier gaat Ça Ira over. En dan ineens wordt de map te duur. Hoe kan dat nou? Je koopt die mappen toch overal? In alle kleuren? Ja, maar er moet iets op de voorkant. En als je dat laat drukken, ben je zo een paar honderd euries achteruit. Doen we dus niet. Want Frank is kritisch en Johan is zuinig. Milly, Johan’s echtgenote, besteedt een halve zaterdag aan het bezoeken van printshops, want wat we op de voorkant willen, kan misschien ook wel op een sticker. Alles is mogelijk.
Pfff, vrouwen kunnen zeuren over kleuren, mannen kunnen er ook wat van.
Staat dat wel, op een sticker? Kan het niet met een foto? Of lijkt dat op de kleuterschool? Is de binnenkant niet te kaal? Ja, want daar moest tekst komen. Kan de tekst er dan niet los in? Ook kaal, dan zetten we er toch wat bij? En ga zo maar door.
Het houdt wat met die sponsormap. Denk je dat je klaar bent, kun je meteen beginnen! En het is nog leuk ook! Om zo met elkaar bezig te zijn met ons project. We gaan EU! Gistermiddag mailde Frank (die onze site onderhoudt en het liefst de tel kwijtraakt als het om de bezoekersaantallen gaat): beroemd …
Na Engeland heeft nu ook Italië zich in het rijtje van landen geschaard, dat de aandacht vestigt op Ça Ira in Holland. Lees maar even mee:
From: Frank Terlien
To: Joke Tuinema
Sent: Saturday, October 27, 2007 6:18 PM
Subject: beroemd....
Joke
kijk hier eens
http://www.genialmusic.com/rogerwatersitalia/news.html http://www.genialmusic.com/rogerwatersitalia/tgskynews24caira.wmv
beroemd … Zeg, mag dat in hoofdletters? BEROEMD!
Dit staat onder de eerste link (hardop lezen, klinkt toch mooi …):
- Il 5 Maggio del 2008, Ça Ira farà il suo debutto Olandese a The Hague all'interno del World Forum Theatre, la più grande sala da concerti d'Olanda, contenente 2160 posti. Questo il sito nato per l'occasione: www.ca-iraforwarchild.nl
Onder de 2e link kun je een filmpje downloaden met Roger Waters zelf achter de lessenaar, voor het orkest, tijdens de uitvoering van Ça Ira in Italië. Fantastisch om te zien, èn te horen!
Nee, voordat nu iedereen reacties gaat insturen: ik weet nog niet of dàt in het World Forum Theater ook gaat gebeuren. Nog niet. Ik doe mijn best. Roger Waters himself in front of dat volle podium, zou geweldig zijn. Als ik hem tegenkom, zal ik hem in zijn oor fluisteren dat hij ècht een kans laat lopen als hij nìet komt. Je wilt de West-Europese première van je eigen opera toch meemaken?! Met Kerst stuur ik hem alles aan Ça-Ira-stuff wat we hebben. Daar kijkt hij vast van op. Há, ‘k bedenk me ineens dat ‘La più grande sala da d’Olanda’ tegen die tijd wel eens aardig vol kan zitten!
Maar, first things first. De sponsormap klaar en de TopTicketLine de lucht in. En nu niet meer zeuren, mannen, over kleuren en papier en wat al niet meer, ik word ongeduldig. Kijk maar uit.
Tot gauw,
Joke
Da’s de tekst op een ecard die ik 3 van ‘mijn’ wijze mannen vanmorgen heb toegestuurd.
Goeiemorgen allemaal,
Lekker lang geslapen, hè! Ik stapte een uur later dan Veerle èn dizzy uit bed vanmorgen.
Maar gelukkig, Ça Ira is nog niet klaar. Of liever gezegd, de sponsormap. Moet deze week klaar zijn, omdat de sponsoren ook al ongeduldig worden.
Mooi plan, goed plan, maar waar gaat het eigenlijk over? Nou, dat staat dus in die sponsormap. Johan’s idee. Een prachtig idee, maar oh wee, de productie ervan mag niet te veel kosten. We tellen de kleintjes voor War Child.
Goed, ik kan aardig typen en heb mijn rijbewijs, dus aan de slag. Geheel in de lijn van het concept van de flyer (die wordt toch mooi, alleen al om wat er op staat …!), moet ook de sponsormap er ‘gelikt’ uit zien, een echte binnenkomer. Pats, die map op tafel, hier gaat Ça Ira over. En dan ineens wordt de map te duur. Hoe kan dat nou? Je koopt die mappen toch overal? In alle kleuren? Ja, maar er moet iets op de voorkant. En als je dat laat drukken, ben je zo een paar honderd euries achteruit. Doen we dus niet. Want Frank is kritisch en Johan is zuinig. Milly, Johan’s echtgenote, besteedt een halve zaterdag aan het bezoeken van printshops, want wat we op de voorkant willen, kan misschien ook wel op een sticker. Alles is mogelijk.
Pfff, vrouwen kunnen zeuren over kleuren, mannen kunnen er ook wat van.
Staat dat wel, op een sticker? Kan het niet met een foto? Of lijkt dat op de kleuterschool? Is de binnenkant niet te kaal? Ja, want daar moest tekst komen. Kan de tekst er dan niet los in? Ook kaal, dan zetten we er toch wat bij? En ga zo maar door.
Het houdt wat met die sponsormap. Denk je dat je klaar bent, kun je meteen beginnen! En het is nog leuk ook! Om zo met elkaar bezig te zijn met ons project. We gaan EU! Gistermiddag mailde Frank (die onze site onderhoudt en het liefst de tel kwijtraakt als het om de bezoekersaantallen gaat): beroemd …
Na Engeland heeft nu ook Italië zich in het rijtje van landen geschaard, dat de aandacht vestigt op Ça Ira in Holland. Lees maar even mee:
From: Frank Terlien
To: Joke Tuinema
Sent: Saturday, October 27, 2007 6:18 PM
Subject: beroemd....
Joke
kijk hier eens
http://www.genialmusic.com/rogerwatersitalia/news.html http://www.genialmusic.com/rogerwatersitalia/tgskynews24caira.wmv
beroemd … Zeg, mag dat in hoofdletters? BEROEMD!
Dit staat onder de eerste link (hardop lezen, klinkt toch mooi …):
- Il 5 Maggio del 2008, Ça Ira farà il suo debutto Olandese a The Hague all'interno del World Forum Theatre, la più grande sala da concerti d'Olanda, contenente 2160 posti. Questo il sito nato per l'occasione: www.ca-iraforwarchild.nl
Onder de 2e link kun je een filmpje downloaden met Roger Waters zelf achter de lessenaar, voor het orkest, tijdens de uitvoering van Ça Ira in Italië. Fantastisch om te zien, èn te horen!
Nee, voordat nu iedereen reacties gaat insturen: ik weet nog niet of dàt in het World Forum Theater ook gaat gebeuren. Nog niet. Ik doe mijn best. Roger Waters himself in front of dat volle podium, zou geweldig zijn. Als ik hem tegenkom, zal ik hem in zijn oor fluisteren dat hij ècht een kans laat lopen als hij nìet komt. Je wilt de West-Europese première van je eigen opera toch meemaken?! Met Kerst stuur ik hem alles aan Ça-Ira-stuff wat we hebben. Daar kijkt hij vast van op. Há, ‘k bedenk me ineens dat ‘La più grande sala da d’Olanda’ tegen die tijd wel eens aardig vol kan zitten!
Maar, first things first. De sponsormap klaar en de TopTicketLine de lucht in. En nu niet meer zeuren, mannen, over kleuren en papier en wat al niet meer, ik word ongeduldig. Kijk maar uit.
Tot gauw,
Joke
vrijdag 26 oktober 2007
Passie
PASSIE
Daar ben ik weer. Mooie titel hè! Had ook 'Michel' kunnen zijn. Maar toch maar iets over ‘passie’ vandaag. Werd me in het oor gefluisterd door mijn fan van het eerste uur, Michel. ‘t Houdt wat met die fans van Ça Ira. De ene week Trees, de andere week Michel.
Michel is net terug van vakantie, heeft in La Palma met 26C aan het strand gezeten, tussen de kwallen gezwommen en over de rand van een 2500 meter hoge kraterwand gekeken. Hij wel!
Michel mailde na de uitzending van Mooi! Weer de Leeuw op 12 mei enthousiast naar de VARA met de vraag of hij op de hoogte kon worden gesteld over de kaartverkoop! De kaartverkoop ... die Michel. Hij staat sindsdien nummer 1 op mijn lijstje ‘reacties’. En na zijn vakantie komt ineens de vraag op me af waar ik de energie vandaan haal om dit arbeidsintensieve plan handen en voeten te geven. Tja, dat het arbeidsintensief is, is zeker. Maar handen en voeten krijgt het door passie.
Passie. Een van de kernwoorden tijdens mijn presentatie bij de Kiwanis Heerhugowaard. Ja, na Ça Ira te hebben beluisterd en te hebben geroepen dat ik ‘die fantastische opera’, waarbij ik nu eens niet in slaap viel, wilde gaan uitvoeren, realiseerde ik me al een tijdje dat me dit niet in m’n eentje zou lukken. Vandaar de hulptroepen van Kiwanis Heerhugowaard ingeroepen.
Eén keer in de 10 jaar haal ik iets geks uit. Begon toen ik 30 werd. Bedacht me zomaar ineens dat het na jaren sporten wel leuk zou zijn mee te doen aan een triathlon. Zwemmen en fietsen deed ik al, ach, die 10 km hardlopen doe ik er dan toch gewoon bij?! Aan de slag.
Trainen op Texel, sporters onder ons, is een feest. Zwemmen in zee, dwars door de branding, kwallen om je heen, op de fiets richting De Cocksdorp, rondje vuurtoren, blaren op de billen weer terug, van de fiets af en nog een uurtje rennen in de bossen, da’s pas arbeidsintensief! Ik zie me nog staan. Anno 1985. “Doe jij mee aan de triathlon? Kun je dat dan?” Geen idee. Trainen en van start gegaan. Zo gaat dat toch? Niets of niemand meer gezien, tot na de finish. En toen was het weer voorbij. Tien jaar later werd Veerle geboren en weer tien jaar later?
Nog even en je kunt kaartjes kopen voor de uitvoering van dè opera van Roger Waters, Michel. En als iemand daar blij mee is, ben ik het. Want weet je waar ik, toen ik voor het eerst naar Ça Ira luisterde, het meest door werd geraakt?
Door de woorden ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’.
Dat ene zinnetje kwam op het moment dat het tijd werd voor verandering. Dat het tijd werd ‘mijn wereld’ te veranderen. Bijzonder, hè. Nog niet zo lang in de ban van de muziek van Pink Floyd, de teksten en de muziek van Roger Waters, en dan ineens ‘Ça Ira. There is Hope’.
Kijk maar uit. Passie zet je leven op z’n kop. Passie geeft je zoveel energie, dat je er niet meer van kan slapen. Passie maakt je moe èn bruisend.
Lang geleden, ergens in 1728, schreef J.S. Bach zijn Matthäus Passion. Als kind zat ik al met de partituur van zìjn ‘Passie’ op schoot, voor de toen nog zwart/wit TV.
Bevrijdingsdag 5 mei 2008. Nog even trainen en 280 jaar na dato is het moment daar dat de muziek van Roger Waters het World Forum Theater zal vullen. Full-colour, met ruim 100 geluidseffecten en geprojecteerde beelden die bij het verhaal horen. Jij Michel, bent er vast bij. En Trees. En ik. En de rest. Nog even en het persbericht gaat door de lucht dat de kaartverkoop, waar jij op 13 mei al naar vroeg, van start gaat!
En over 10 jaar? Ach, wie dan leeft wie dan zorgt …
Lieve groet,
Joke
Daar ben ik weer. Mooie titel hè! Had ook 'Michel' kunnen zijn. Maar toch maar iets over ‘passie’ vandaag. Werd me in het oor gefluisterd door mijn fan van het eerste uur, Michel. ‘t Houdt wat met die fans van Ça Ira. De ene week Trees, de andere week Michel.
Michel is net terug van vakantie, heeft in La Palma met 26C aan het strand gezeten, tussen de kwallen gezwommen en over de rand van een 2500 meter hoge kraterwand gekeken. Hij wel!
Michel mailde na de uitzending van Mooi! Weer de Leeuw op 12 mei enthousiast naar de VARA met de vraag of hij op de hoogte kon worden gesteld over de kaartverkoop! De kaartverkoop ... die Michel. Hij staat sindsdien nummer 1 op mijn lijstje ‘reacties’. En na zijn vakantie komt ineens de vraag op me af waar ik de energie vandaan haal om dit arbeidsintensieve plan handen en voeten te geven. Tja, dat het arbeidsintensief is, is zeker. Maar handen en voeten krijgt het door passie.
Passie. Een van de kernwoorden tijdens mijn presentatie bij de Kiwanis Heerhugowaard. Ja, na Ça Ira te hebben beluisterd en te hebben geroepen dat ik ‘die fantastische opera’, waarbij ik nu eens niet in slaap viel, wilde gaan uitvoeren, realiseerde ik me al een tijdje dat me dit niet in m’n eentje zou lukken. Vandaar de hulptroepen van Kiwanis Heerhugowaard ingeroepen.
Eén keer in de 10 jaar haal ik iets geks uit. Begon toen ik 30 werd. Bedacht me zomaar ineens dat het na jaren sporten wel leuk zou zijn mee te doen aan een triathlon. Zwemmen en fietsen deed ik al, ach, die 10 km hardlopen doe ik er dan toch gewoon bij?! Aan de slag.
Trainen op Texel, sporters onder ons, is een feest. Zwemmen in zee, dwars door de branding, kwallen om je heen, op de fiets richting De Cocksdorp, rondje vuurtoren, blaren op de billen weer terug, van de fiets af en nog een uurtje rennen in de bossen, da’s pas arbeidsintensief! Ik zie me nog staan. Anno 1985. “Doe jij mee aan de triathlon? Kun je dat dan?” Geen idee. Trainen en van start gegaan. Zo gaat dat toch? Niets of niemand meer gezien, tot na de finish. En toen was het weer voorbij. Tien jaar later werd Veerle geboren en weer tien jaar later?
Nog even en je kunt kaartjes kopen voor de uitvoering van dè opera van Roger Waters, Michel. En als iemand daar blij mee is, ben ik het. Want weet je waar ik, toen ik voor het eerst naar Ça Ira luisterde, het meest door werd geraakt?
Door de woorden ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’.
Dat ene zinnetje kwam op het moment dat het tijd werd voor verandering. Dat het tijd werd ‘mijn wereld’ te veranderen. Bijzonder, hè. Nog niet zo lang in de ban van de muziek van Pink Floyd, de teksten en de muziek van Roger Waters, en dan ineens ‘Ça Ira. There is Hope’.
Kijk maar uit. Passie zet je leven op z’n kop. Passie geeft je zoveel energie, dat je er niet meer van kan slapen. Passie maakt je moe èn bruisend.
Lang geleden, ergens in 1728, schreef J.S. Bach zijn Matthäus Passion. Als kind zat ik al met de partituur van zìjn ‘Passie’ op schoot, voor de toen nog zwart/wit TV.
Bevrijdingsdag 5 mei 2008. Nog even trainen en 280 jaar na dato is het moment daar dat de muziek van Roger Waters het World Forum Theater zal vullen. Full-colour, met ruim 100 geluidseffecten en geprojecteerde beelden die bij het verhaal horen. Jij Michel, bent er vast bij. En Trees. En ik. En de rest. Nog even en het persbericht gaat door de lucht dat de kaartverkoop, waar jij op 13 mei al naar vroeg, van start gaat!
En over 10 jaar? Ach, wie dan leeft wie dan zorgt …
Lieve groet,
Joke
zondag 21 oktober 2007
Trees
Dit stukje gaat over Trees. Ik mag ‘je’ tegen Trees zeggen. Trees woont in Drenthe. Ik ken Trees sinds zij een reactie mailde op onze site. Ja, veel te lang uit de lucht geweest, ik weet het.
Maar Frank heeft de klus weer geklaard. Lees even mee:
Natuurlijk mag je je tegen ons zeggen. Nog steeds elke dag kijk ik even of de weblog alweer in de lucht is. Ik mis de stukjes die je schrijft, maar dat komt vast wel weer als alles voorlopig geregeld is. Als wij hier in Drenthe nog iets kunnen betekenen laat het ons gerust weten.
Wij zijn ook maar doodgewone mensen hoor en dit is voor ons ook nieuw. We zijn wel naar popconcerten geweest maar dat is toch wel iets anders dan Ca Ira.
We hebben op voorhand in ieder geval die week van 5 mei al vakantie genomen, stel je voor dat je geen vrij krijgt dan baal je echt toch, dus het zekere voor het onzekere en allebei al ingeleverd.
Hoop voor je dat het allemaal goed gaat en wens jullie hele team veel sterkte.
Lieve Trees,
Ik heb je in mijn hart gesloten. Je hebt me met je ‘doodgewone’ woorden geraakt. Je hebt me net dat ene zetje gegeven wat ik deze week zo nodig had. Nota bene in m’n vrije herfstvakantie, waarvan je mag verwachten dat je zienderogen opknapt en uitrust, nou, mooi niet. Ledigheid is des duivels oorkussen. Kon wel eens zo zijn, want ik heb meer wakker gelegen dan in de drukke en spannende Ça Ira-weken hiervoor. Er is iets met me aan de hand, Trees. Zou het je zo vergaan als je goudkoorts hebt? Zou de Ça Ira-koorts me te pakken hebben? Wat je schrijft, over het op voorhand ‘die week van 5 mei’ vakantie te hebben genomen, heeft me aan het denken gezet. Noem dat maar ‘doodgewoon’….
Nog niet zo lang geleden schreef Ruud mij: "Welkom in de wereld van de glamour en de glitter."
Ik moest er even van bijkomen op Texel. Denk dagelijks aan dat ene zinnetje en er verandert van alles om je heen. Een kijkje in de keuken van afgelopen week:
War Child en Uitgeverij Sijthoff sturen ansichtkaarten van het boek van ex-kindsoldaat Ishmael Beah om in de sponsormap te stoppen, Veerle wil een Björn Borg-onderbroek van, hou je vast,
E 17,50, zit in een bubbelbad in een hotelkamer, schuift aan aan een heerlijk diner, waarna er nog een bioscoop- en de volgende dag een zwemparadijsbezoek op het program staan, krijgt van oma een handvol euries en wil als afsluiting van onze Texeltrip toch ècht nog even eten bij McDonalds, net als die andere 3,5 miljoen per week …
Een verwarrende week. Of heb ik teveel koffie gedronken?
Net als in Ça Ira: scène 3 – zilver, suiker en indigo. Slaap je nog wel? Kun je nog wel nadenken? Hoe blijf je op de been zonder koffie?De suiker is niet meer te betalen. En suiker is zoet, koffie is heet. Zonder koffie kun je niet leven! En daarmee verdwijnt de hoop als een ondergaande zon. Maar dan even verder: genoeg is genoeg. Van suiker, zilver en indigo wordt zelfs de wijze man ‘idiot’!
Kijk, Trees. Mensen zoals jij brengen mij terug bij waar ik mee bezig ben.
En waarmee mijn ‘team van wijze mannen’ bezig is. Met het idiote maar oh zo fantastische plan
‘Ça Ira. There is Hope’ uit te voeren. Want daarmee geeft Roger Waters een kijkje in zijn keuken. In zijn gedachtenwereld. Geeft hij aan dat dromen in vervulling kunnen gaan. Dat geluk, een veilig en rustig onderkomen, waar genoeg te eten is, een ieders recht is. En dat niemand verder vooruit zou moeten komen ten koste van een ander. Da’s je hersens goed gebruiken en je hart mee laten spreken.
Ik heb vandaag het rijk alleen. Stilte. Voor de storm, want deze week zeilen we de haven uit.
Hijsen die zeilen, grijp de touwen, voel de wind in je haren. Zet een pot koffie en je kunt er weer tegen. Schrijf een artistiek plan, onderhandel, haal sponsoren binnen, kom in de lucht, deel flyers uit ….!
Trees, ‘wijze mannen’ en alle anderen die meelezen:
Op naar ‘die week van 5 mei’!! Vrij!!
Joke
Maar Frank heeft de klus weer geklaard. Lees even mee:
Natuurlijk mag je je tegen ons zeggen. Nog steeds elke dag kijk ik even of de weblog alweer in de lucht is. Ik mis de stukjes die je schrijft, maar dat komt vast wel weer als alles voorlopig geregeld is. Als wij hier in Drenthe nog iets kunnen betekenen laat het ons gerust weten.
Wij zijn ook maar doodgewone mensen hoor en dit is voor ons ook nieuw. We zijn wel naar popconcerten geweest maar dat is toch wel iets anders dan Ca Ira.
We hebben op voorhand in ieder geval die week van 5 mei al vakantie genomen, stel je voor dat je geen vrij krijgt dan baal je echt toch, dus het zekere voor het onzekere en allebei al ingeleverd.
Hoop voor je dat het allemaal goed gaat en wens jullie hele team veel sterkte.
Lieve Trees,
Ik heb je in mijn hart gesloten. Je hebt me met je ‘doodgewone’ woorden geraakt. Je hebt me net dat ene zetje gegeven wat ik deze week zo nodig had. Nota bene in m’n vrije herfstvakantie, waarvan je mag verwachten dat je zienderogen opknapt en uitrust, nou, mooi niet. Ledigheid is des duivels oorkussen. Kon wel eens zo zijn, want ik heb meer wakker gelegen dan in de drukke en spannende Ça Ira-weken hiervoor. Er is iets met me aan de hand, Trees. Zou het je zo vergaan als je goudkoorts hebt? Zou de Ça Ira-koorts me te pakken hebben? Wat je schrijft, over het op voorhand ‘die week van 5 mei’ vakantie te hebben genomen, heeft me aan het denken gezet. Noem dat maar ‘doodgewoon’….
Nog niet zo lang geleden schreef Ruud mij: "Welkom in de wereld van de glamour en de glitter."
Ik moest er even van bijkomen op Texel. Denk dagelijks aan dat ene zinnetje en er verandert van alles om je heen. Een kijkje in de keuken van afgelopen week:
War Child en Uitgeverij Sijthoff sturen ansichtkaarten van het boek van ex-kindsoldaat Ishmael Beah om in de sponsormap te stoppen, Veerle wil een Björn Borg-onderbroek van, hou je vast,
E 17,50, zit in een bubbelbad in een hotelkamer, schuift aan aan een heerlijk diner, waarna er nog een bioscoop- en de volgende dag een zwemparadijsbezoek op het program staan, krijgt van oma een handvol euries en wil als afsluiting van onze Texeltrip toch ècht nog even eten bij McDonalds, net als die andere 3,5 miljoen per week …
Een verwarrende week. Of heb ik teveel koffie gedronken?
Net als in Ça Ira: scène 3 – zilver, suiker en indigo. Slaap je nog wel? Kun je nog wel nadenken? Hoe blijf je op de been zonder koffie?De suiker is niet meer te betalen. En suiker is zoet, koffie is heet. Zonder koffie kun je niet leven! En daarmee verdwijnt de hoop als een ondergaande zon. Maar dan even verder: genoeg is genoeg. Van suiker, zilver en indigo wordt zelfs de wijze man ‘idiot’!
Kijk, Trees. Mensen zoals jij brengen mij terug bij waar ik mee bezig ben.
En waarmee mijn ‘team van wijze mannen’ bezig is. Met het idiote maar oh zo fantastische plan
‘Ça Ira. There is Hope’ uit te voeren. Want daarmee geeft Roger Waters een kijkje in zijn keuken. In zijn gedachtenwereld. Geeft hij aan dat dromen in vervulling kunnen gaan. Dat geluk, een veilig en rustig onderkomen, waar genoeg te eten is, een ieders recht is. En dat niemand verder vooruit zou moeten komen ten koste van een ander. Da’s je hersens goed gebruiken en je hart mee laten spreken.
Ik heb vandaag het rijk alleen. Stilte. Voor de storm, want deze week zeilen we de haven uit.
Hijsen die zeilen, grijp de touwen, voel de wind in je haren. Zet een pot koffie en je kunt er weer tegen. Schrijf een artistiek plan, onderhandel, haal sponsoren binnen, kom in de lucht, deel flyers uit ….!
Trees, ‘wijze mannen’ en alle anderen die meelezen:
Op naar ‘die week van 5 mei’!! Vrij!!
Joke
zaterdag 6 oktober 2007
BOT
Bot vangen, bot reageren, met een botte bijl tekeer gaan, wat is er in onze taal eigenlijk veel mogelijk met slechts drie letters.
Was dat met onze orkesten ook maar zo. Wisten jullie dat er in Nederland veel, heel veel
orkesten zijn, die gemakshalve worden afgekort en waarin de letter O een grote rol speelt? Komen er een paar: NHJO, JON, SO, USKO, AJO, NSO, POU, VU(O), SON en ga zo nog maar even door. Hè, het BOT staat er niet tussen. Nee, da’s ook geen orkest. Met het BOT kwam een onwetende collega op de proppen toen ik hem mailde over het TBO. Weer zoiets. “Wat is het TBO?”, zo vroeg deze collega, nadat ik hem had gemaild: “Het TBO doet mee!”
“Het enige wat ik kan bedenken is het Bedrijfs Opvang Team”. Dit omdat ik ook iets had geschreven over een dubbeltje op z’n kant. Na de afberichten van alle O’s stond ineens het agendapunt ‘Exit strategie’ op de agenda. Verdorie, Ça Ira in Holland zal toch niet om zeep worden geholpen door een O?!
Het boek ‘Crisis als kans’ gelezen? Ik ook niet, maar ik heb het boek gekocht vanwege de titel. Pakkende titel, die mij er in ieder geval toe aanzet, niet op te geven.
En zo kwam het TBO in beeld. De secretaris van dit orkest (zeer gastvrij en enthousiast over de muziek) woont in Breda. Da’s dus een hoop fileleed onderweg. Maar, of het zo moest zijn, ½ 1 van huis, ½ 5 weer thuis. Zonder enig oponthoud kon ik de O (van orkest)-partituur afleveren, waarna de dirigent (mèt loep) aan de slag kon. “Mèt loep?”, zult u vragen. Ja, met loep. Ziet er prachtig uit, hoor, zo’n bladzijde uit de partituur van Ça Ira. Twee-en-dertig notenbalken onder elkaar (of meer) op één A-4tje, weliswaar uitvergroot naar een A-3, maar toch. Loep bij nodig. Roger Waters heeft ‘zijn’ partituur beveiligd aangeleverd. In zgn. gesloten pdf.bestanden. Valt geen noot in te veranderen. Maar is door de drukker om die reden dus ook niet te bewerken tot een fraai en handzaam boek. Kom ik later nog op terug.
Kans dus! In Breda! Want zonder orkest géén Ça Ira! En ook geen kaartverkoop, geen flyers, geen sponsormappen, helemaal niks van wat al (bijna) klaar ligt. Daar zit je dan in je eentje tussen mannen die ‘Exit strategie’ met elkaar willen bespreken. Nou, ik niet! Doorgeschoven naar de volgende vergadering.
En nu? Exit ‘Exit strategie’! Want, het TBO, oftewel het Tilburgs Begeleidingsorkest heeft JA gezegd. Lees maar wat Hendriek (de secretaris) schreef:
Vanuit het Brabantse komt nu witte rook!!!!!!
Het TBO is zeer bereid om aan het project medewerking te verlenen!!
Ik hoop oprecht dat we er samen uitkomen en dat het een prachtige gebeurtenis gaat worden op 5 mei! Aan bestuur en dirigent van het TBO zal het in ieder geval niet liggen!!!!!!!!!!!!! Wij zijn hartstikke enthousiast!
Is dat hartverwarmend enthousiasme of niet! En dat had ik om 19.46 uur, donderdag 4 oktober 2007, al kunnen lezen. Uren, dagen, weken let ik op de mail, maar ‘le moment suprême’ gaat Karin ten Cate met háár concert van de 8 October Vereeniging Alkmaar Ontzet in Theater De Vest even voor.
En dat was toch zo raar … ik werd stil van het enthousiasme van Hendriek. Heb haar mail geloof ik wel 10 keer gelezen, voordat ik iets kon zeggen. Veerle kneep me en vroeg: “Ben je nu niet blij?” Ja! Verschrikkelijk blij! Ik kan me nu iets voorstellen bij wat een topsporter voelt bij die felbegeerde medaille om de nek, maar stamelt: “Ik kan het nog niet geloven.” En daarna ontploft. Arme Veerle. Bij gebrek aan een schaatscoach mocht zij met mij languit.
The day after kansen te over. Voorzitter Johan van ons team mailt: “Ik ben het actieplan aan het reviseren”, Frank vraagt of ik al nadenk over een weblog, Marcel mag gaan onderhandelen, het voorwoord van Iris van War Child mag in de sponsormap en Huub mag de kaartverkoop in gang te zetten. En ik? Ik mag eindelijk naar de drukker om de laatste hand te leggen aan het reclamemateriaal, mag gaan nadenken over het officiële startmoment met alle betrokkenen, maar nog veel leuker, ik mag binnenkort ‘flyeren’ dat het een lieve lust is en iedereen vertellen die het maar horen wil, dat Ça Ira in Holland er aan komt.
Bert, dank je voor je tip BOT. Ik sluit vandaag graag af met de laatste drie woorden uit jouw blije reactie op ‘het TBO doet mee’: … nu Roger nog …! Nieuwe kans.
Lieve groet,
Joke
PS: Kijk, zo ziet bladzijde 364 uit de 3e acte ‘Vrijheid’ eruit. Zonder loep ...
Was dat met onze orkesten ook maar zo. Wisten jullie dat er in Nederland veel, heel veel
orkesten zijn, die gemakshalve worden afgekort en waarin de letter O een grote rol speelt? Komen er een paar: NHJO, JON, SO, USKO, AJO, NSO, POU, VU(O), SON en ga zo nog maar even door. Hè, het BOT staat er niet tussen. Nee, da’s ook geen orkest. Met het BOT kwam een onwetende collega op de proppen toen ik hem mailde over het TBO. Weer zoiets. “Wat is het TBO?”, zo vroeg deze collega, nadat ik hem had gemaild: “Het TBO doet mee!”
“Het enige wat ik kan bedenken is het Bedrijfs Opvang Team”. Dit omdat ik ook iets had geschreven over een dubbeltje op z’n kant. Na de afberichten van alle O’s stond ineens het agendapunt ‘Exit strategie’ op de agenda. Verdorie, Ça Ira in Holland zal toch niet om zeep worden geholpen door een O?!
Het boek ‘Crisis als kans’ gelezen? Ik ook niet, maar ik heb het boek gekocht vanwege de titel. Pakkende titel, die mij er in ieder geval toe aanzet, niet op te geven.
En zo kwam het TBO in beeld. De secretaris van dit orkest (zeer gastvrij en enthousiast over de muziek) woont in Breda. Da’s dus een hoop fileleed onderweg. Maar, of het zo moest zijn, ½ 1 van huis, ½ 5 weer thuis. Zonder enig oponthoud kon ik de O (van orkest)-partituur afleveren, waarna de dirigent (mèt loep) aan de slag kon. “Mèt loep?”, zult u vragen. Ja, met loep. Ziet er prachtig uit, hoor, zo’n bladzijde uit de partituur van Ça Ira. Twee-en-dertig notenbalken onder elkaar (of meer) op één A-4tje, weliswaar uitvergroot naar een A-3, maar toch. Loep bij nodig. Roger Waters heeft ‘zijn’ partituur beveiligd aangeleverd. In zgn. gesloten pdf.bestanden. Valt geen noot in te veranderen. Maar is door de drukker om die reden dus ook niet te bewerken tot een fraai en handzaam boek. Kom ik later nog op terug.
Kans dus! In Breda! Want zonder orkest géén Ça Ira! En ook geen kaartverkoop, geen flyers, geen sponsormappen, helemaal niks van wat al (bijna) klaar ligt. Daar zit je dan in je eentje tussen mannen die ‘Exit strategie’ met elkaar willen bespreken. Nou, ik niet! Doorgeschoven naar de volgende vergadering.
En nu? Exit ‘Exit strategie’! Want, het TBO, oftewel het Tilburgs Begeleidingsorkest heeft JA gezegd. Lees maar wat Hendriek (de secretaris) schreef:
Vanuit het Brabantse komt nu witte rook!!!!!!
Het TBO is zeer bereid om aan het project medewerking te verlenen!!
Ik hoop oprecht dat we er samen uitkomen en dat het een prachtige gebeurtenis gaat worden op 5 mei! Aan bestuur en dirigent van het TBO zal het in ieder geval niet liggen!!!!!!!!!!!!! Wij zijn hartstikke enthousiast!
Is dat hartverwarmend enthousiasme of niet! En dat had ik om 19.46 uur, donderdag 4 oktober 2007, al kunnen lezen. Uren, dagen, weken let ik op de mail, maar ‘le moment suprême’ gaat Karin ten Cate met háár concert van de 8 October Vereeniging Alkmaar Ontzet in Theater De Vest even voor.
En dat was toch zo raar … ik werd stil van het enthousiasme van Hendriek. Heb haar mail geloof ik wel 10 keer gelezen, voordat ik iets kon zeggen. Veerle kneep me en vroeg: “Ben je nu niet blij?” Ja! Verschrikkelijk blij! Ik kan me nu iets voorstellen bij wat een topsporter voelt bij die felbegeerde medaille om de nek, maar stamelt: “Ik kan het nog niet geloven.” En daarna ontploft. Arme Veerle. Bij gebrek aan een schaatscoach mocht zij met mij languit.
The day after kansen te over. Voorzitter Johan van ons team mailt: “Ik ben het actieplan aan het reviseren”, Frank vraagt of ik al nadenk over een weblog, Marcel mag gaan onderhandelen, het voorwoord van Iris van War Child mag in de sponsormap en Huub mag de kaartverkoop in gang te zetten. En ik? Ik mag eindelijk naar de drukker om de laatste hand te leggen aan het reclamemateriaal, mag gaan nadenken over het officiële startmoment met alle betrokkenen, maar nog veel leuker, ik mag binnenkort ‘flyeren’ dat het een lieve lust is en iedereen vertellen die het maar horen wil, dat Ça Ira in Holland er aan komt.
Bert, dank je voor je tip BOT. Ik sluit vandaag graag af met de laatste drie woorden uit jouw blije reactie op ‘het TBO doet mee’: … nu Roger nog …! Nieuwe kans.
Lieve groet,
Joke
PS: Kijk, zo ziet bladzijde 364 uit de 3e acte ‘Vrijheid’ eruit. Zonder loep ...
vrijdag 21 september 2007
't Is altijd wat'
Vandaag wat 'levenswijsheid' met als titel 't Is altijd wat'. Niet van mezelf, gisteren gelezen:
Ik heb enkele jaren gewoond in een dorp waar ooit een café was dat luisterde naar de naam 't Is altijd wat'. Je moest daar kiezen: of je betaalde tol om over de brug de rivier te passeren, óf je gaf geld om in het café een consumptie te gebruiken. Wat je ook deed, 't was altijd wat - zonder betaling kwam je niet verder.
Niets nieuws onder de zon. Wat je ook kiest, waar je ook over dubt, iedere keuze heeft een consequentie. Organiseer een opera in Nederland en je leert dat er altijd wel wat is. Of niet. De leuke dingen, de minder leuke dingen, ze kosten allemaal geld. Geld? Ja, geld. Ook aan Ça Ira in Nederland hangt een prijskaartje. En op dat prijskaartje willen we eigenlijk een uitverkoop-prijs zien staan. Wat is geld in tegenstelling tot het verdriet dat je moet inleveren, de tranen die leven soms kosten, de lange nachten wakker liggen omdat je levensweg één lange tolweg lijkt? Vandaag, vrijdag 21 september, Internationale Dag van de Vrede, verschijnt in Nederland het boek Ver van huis van voormalig kindsoldaat Ishmael Beah. Hierin vertelt Beah het aangrijpende verhaal over zijn leven als kindsoldaat in Sierra Leone. In samenwerking met War Child Nederland vraagt hij aandacht voor de situatie van kindsoldaten.
War Child heeft aangegeven de opbrengst van de uitvoering van Ça Ira te willen besteden aan hulp aan kindsoldaten bij hun terugkeer in de maatschappij. Enkel en alleen al om die reden moet het lukken het verhaal 'Er is hoop' uit te dragen. En dat mag geld kosten. Als het maar veel, heel veel geld oplevert om de soldaten die ook kind zijn, dat ene zetje te geven zonder betaling minder 'Ver van huis' verder te komen.
Joke
Ik heb enkele jaren gewoond in een dorp waar ooit een café was dat luisterde naar de naam 't Is altijd wat'. Je moest daar kiezen: of je betaalde tol om over de brug de rivier te passeren, óf je gaf geld om in het café een consumptie te gebruiken. Wat je ook deed, 't was altijd wat - zonder betaling kwam je niet verder.
Niets nieuws onder de zon. Wat je ook kiest, waar je ook over dubt, iedere keuze heeft een consequentie. Organiseer een opera in Nederland en je leert dat er altijd wel wat is. Of niet. De leuke dingen, de minder leuke dingen, ze kosten allemaal geld. Geld? Ja, geld. Ook aan Ça Ira in Nederland hangt een prijskaartje. En op dat prijskaartje willen we eigenlijk een uitverkoop-prijs zien staan. Wat is geld in tegenstelling tot het verdriet dat je moet inleveren, de tranen die leven soms kosten, de lange nachten wakker liggen omdat je levensweg één lange tolweg lijkt? Vandaag, vrijdag 21 september, Internationale Dag van de Vrede, verschijnt in Nederland het boek Ver van huis van voormalig kindsoldaat Ishmael Beah. Hierin vertelt Beah het aangrijpende verhaal over zijn leven als kindsoldaat in Sierra Leone. In samenwerking met War Child Nederland vraagt hij aandacht voor de situatie van kindsoldaten.
War Child heeft aangegeven de opbrengst van de uitvoering van Ça Ira te willen besteden aan hulp aan kindsoldaten bij hun terugkeer in de maatschappij. Enkel en alleen al om die reden moet het lukken het verhaal 'Er is hoop' uit te dragen. En dat mag geld kosten. Als het maar veel, heel veel geld oplevert om de soldaten die ook kind zijn, dat ene zetje te geven zonder betaling minder 'Ver van huis' verder te komen.
Joke
zondag 16 september 2007
Stoelendans!
De stoelendans is begonnen! Nou ja, in de dromen van twee hele grote fans wel te verstaan. Lees maar wat ik de beide heren van www.rogerwaters.eu en www.pinkfloydfans.nl heb gemaild vandaag:
Hoi mannen,
'k Had jullie vanmiddag via You Tube eigenlijk 'Dromen zijn ...' van MB willen sturen.
'Stoelendans' van Bert en Ernie kon ik niet vinden. Een beetje muziekliefhebber moet tegenwoordig van alle markten thuis zijn, toch?
Arrow Rock, Brahms, Symphonic Echoes en 't liefst op de 1e rij. Ja, ja. Weten jullie hoeveel die stoelen kosten? Vip-stoelen uiteraard, voor Joop van den Ende, de vrouwen van Ernst Daniël Smid en André Post, een handjevol 'dignitaries' like JPB etc. etc. etc.
Droomland, droomland, ja, die nodigen we ook uit, het is nog maar zeer de vraag of de 'master' naar Nederland wil komen. Ik vermoed zomaar van niet. 'k Heb na maanden eindelijk kontact met Mark Fenwick, RW's manager sinds 1990, maar ook die 'master' laat gewoon weken niet van zich horen. Zo gaat dat met 'masters'.
Organiseer een opera in Nederland en je leert ècht wat het is om geduld te hebben!
Ik zet deze mail vandaag op mijn weblog. Vinden jullie vast wel goed. Uiteraard zet ik daar een gekleurde link naar jullie sites bij! Waarom? Ik heb genoten van jullie virtuele gesprek over Ça Ira, War Child, "ik heb een droom ..." en onze ontmoeting op 5 mei 2008! Keep dreaming you both! Eer je toekijkt, is het 5 mei 2008. Zitten we met elkaar in het World Forum Theater. Met wie??!! Geen idee ... maar belofte maakt schuld.
Opera of niet, wat de "master' heeft gemaakt, moet je een keer meemaken!!
X
Joke
Hoi mannen,
'k Had jullie vanmiddag via You Tube eigenlijk 'Dromen zijn ...' van MB willen sturen.
'Stoelendans' van Bert en Ernie kon ik niet vinden. Een beetje muziekliefhebber moet tegenwoordig van alle markten thuis zijn, toch?
Arrow Rock, Brahms, Symphonic Echoes en 't liefst op de 1e rij. Ja, ja. Weten jullie hoeveel die stoelen kosten? Vip-stoelen uiteraard, voor Joop van den Ende, de vrouwen van Ernst Daniël Smid en André Post, een handjevol 'dignitaries' like JPB etc. etc. etc.
Droomland, droomland, ja, die nodigen we ook uit, het is nog maar zeer de vraag of de 'master' naar Nederland wil komen. Ik vermoed zomaar van niet. 'k Heb na maanden eindelijk kontact met Mark Fenwick, RW's manager sinds 1990, maar ook die 'master' laat gewoon weken niet van zich horen. Zo gaat dat met 'masters'.
Organiseer een opera in Nederland en je leert ècht wat het is om geduld te hebben!
Ik zet deze mail vandaag op mijn weblog. Vinden jullie vast wel goed. Uiteraard zet ik daar een gekleurde link naar jullie sites bij! Waarom? Ik heb genoten van jullie virtuele gesprek over Ça Ira, War Child, "ik heb een droom ..." en onze ontmoeting op 5 mei 2008! Keep dreaming you both! Eer je toekijkt, is het 5 mei 2008. Zitten we met elkaar in het World Forum Theater. Met wie??!! Geen idee ... maar belofte maakt schuld.
Opera of niet, wat de "master' heeft gemaakt, moet je een keer meemaken!!
X
Joke
zondag 9 september 2007
The day after2
Vanmorgen als reactie achtergelaten op www.musicfrom.nl.
Ik begeef me op glad ijs. Door hier als eerste, NIET kenner WEL liefhebber van de muziek van Pink Floyd een reactie te geven op Symphonic Echoes gisteravond, 8 september, in Den Haag.Verwachtingsvol, in meerdere opzichten, zat ik om 20.15 uur in die prachtige theaterzaal in het World Forum Convention Center. De eerste reactie van de meneer waar ik naast ging zitten: "Bent u ook gemachtigd enthousiast?" verbaasde me zeer. Ik keek hem aan en heb geantwoord: "Nee, het is exciting om hier te zijn! Een prachtig symfonie-orkest voor je neus, drie zangers die hun nek uit steken met een hedendaagse uitvoering van de gelouterde nummers van Pink Floyd ... wat je er ook van vindt, het is vernieuwend, het is anders en het is gewaagd, meneer. Maar we gaan zo luisteren naar muziek van Pink Floyd, hoe dan ook!" En daarna heb ik hem kort, want het concert begon, verteld over volgend jaar. 5 mei 2008. Ça Ira van Roger Waters in het World Forum Theater. "Echt? Ja, meneer, ècht. Komt u dan ook?"Ik ga niet verklappen welke nummers er zoal langskwamen. Mijn lievelingsnummer in ieder geval wel! Het favoriete nummer van velen, te horen aan de geweldige reacties in de zaal. Na een wijfelend, zoekend begin, met een prachtig klinkend Noord Nederlands Orkest in even zo prachtige arrangementen en een bijzonder inspirerende dirigent (!), die bij de toegift zelfs een stukje meezong in de microfoon, stond Symphonic Echoes als een huis! Oh, een stenen muur, om in de sfeer te blijven. Met The Wall is het slechter afgelopen. Tot twee maal toe een staande ovatie, nog een toegift, meeklappen op de beat. Daar waar de drie solisten Antonie, Bert en Erik, bij de meeste nummers in een strakke 'enscenering' opgesteld stonden in en voor het orkest, kwamen de benen daarna goed los en vlogen ze, gegrepen door de zeggingskracht van de muziek, over het podium. Kijk, en dáár gaat het nu om. Gegrepen worden door de muziek. Door de taal van de muziek. Hoe dan ook. Ik wens Symphonic Echoes in de komende 9 concerten, uitverkochte zalen.En op 5 mei 2008, Ça Ira in het World Forum Theater, kom ik nog een keertje terug. Kijk alvast maar op www.ca-iraforwarchild.nl.
Joke Tuinema
Ik begeef me op glad ijs. Door hier als eerste, NIET kenner WEL liefhebber van de muziek van Pink Floyd een reactie te geven op Symphonic Echoes gisteravond, 8 september, in Den Haag.Verwachtingsvol, in meerdere opzichten, zat ik om 20.15 uur in die prachtige theaterzaal in het World Forum Convention Center. De eerste reactie van de meneer waar ik naast ging zitten: "Bent u ook gemachtigd enthousiast?" verbaasde me zeer. Ik keek hem aan en heb geantwoord: "Nee, het is exciting om hier te zijn! Een prachtig symfonie-orkest voor je neus, drie zangers die hun nek uit steken met een hedendaagse uitvoering van de gelouterde nummers van Pink Floyd ... wat je er ook van vindt, het is vernieuwend, het is anders en het is gewaagd, meneer. Maar we gaan zo luisteren naar muziek van Pink Floyd, hoe dan ook!" En daarna heb ik hem kort, want het concert begon, verteld over volgend jaar. 5 mei 2008. Ça Ira van Roger Waters in het World Forum Theater. "Echt? Ja, meneer, ècht. Komt u dan ook?"Ik ga niet verklappen welke nummers er zoal langskwamen. Mijn lievelingsnummer in ieder geval wel! Het favoriete nummer van velen, te horen aan de geweldige reacties in de zaal. Na een wijfelend, zoekend begin, met een prachtig klinkend Noord Nederlands Orkest in even zo prachtige arrangementen en een bijzonder inspirerende dirigent (!), die bij de toegift zelfs een stukje meezong in de microfoon, stond Symphonic Echoes als een huis! Oh, een stenen muur, om in de sfeer te blijven. Met The Wall is het slechter afgelopen. Tot twee maal toe een staande ovatie, nog een toegift, meeklappen op de beat. Daar waar de drie solisten Antonie, Bert en Erik, bij de meeste nummers in een strakke 'enscenering' opgesteld stonden in en voor het orkest, kwamen de benen daarna goed los en vlogen ze, gegrepen door de zeggingskracht van de muziek, over het podium. Kijk, en dáár gaat het nu om. Gegrepen worden door de muziek. Door de taal van de muziek. Hoe dan ook. Ik wens Symphonic Echoes in de komende 9 concerten, uitverkochte zalen.En op 5 mei 2008, Ça Ira in het World Forum Theater, kom ik nog een keertje terug. Kijk alvast maar op www.ca-iraforwarchild.nl.
Joke Tuinema
vrijdag 7 september 2007
The day after ...
Nee hoor, 'k loop ècht geen dag achter de feiten aan ...
Hoi allemaal,
Een dag na de 64-ste verjaardag van Roger Waters krijgen jullie nu ook bericht over de kaartverkoop.
Lees maar wat gisteravond al op de site van Bert Stronks (www.rogerwaters.eu) is gezet. Kadootje van ons
team. En aan Bert de eer, omdat hij zoveel voor ons doet. Niet alles, heb ik gemerkt. Kom ik zo op terug.
Eerst feliciteren!
Congratulations, Roger.
Deze dag, deze speciale dag, 6 september, laten we toch niet voorbijgaan met alleen de aankondiging dat we Roger Waters feliciteren met zijn 64ste verjaardag? Als je jarig bent, krijg je kadootjes! Beetje lastig versturen naar iemand die zich overal ter wereld laat horen en zien, maar internet gaat door de lucht gewoon achter hem aan. Hoe dan ook. Flyers, een mooie prospectus en het programmaboekje kunnen we Roger Waters vandaag nog niet toesturen, maar we hem wel feliciteren met Ça Ira in Nederland!
En met de bekendmaking dat wij, de Stichting Ça Ira for War Child, ernaar streven om uiterlijk 1 oktober 2007 met de kaartvekoop te beginnen! Ik hoor het Waters dagelijks zeggen: "Ça Ira in Holland? I couldn't be happier!" Mijn drive en de motivatie van 'mijn mannen' van het Projectteam (Kiwanis Heerhugowaard) om alles op alles te zetten met de uitvoering van zìjn opera. Ça Ira? Er is zeker hoop! Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Eén groot feest. Een uitverkochte zaal, veel geld voor War Child, daar gaan we voor. Vieren jullie dit feest mee? Ontvangt Roger Waters volgend jaar, als hij 65 wordt, ruim 2100 kadootjes. Van fans die niet alleen zijn muziek, maar zijn gedachtengoed een warm hart toedragen. Doen!
Cheers!
En dan de dag erna. Vandaag wil ik jullie nog iets vertellen over het Nederlands Concertkoor. Dit koor viert ook feest, want het bestaat 20 jaar. Een uniek koor: het enige amateurkoor dat op professioneel niveau wordt ingezet. Het koor van ruim honderd zangers wordt gevraagd door gerenommeerde orkesten en werkte onder meer samen met het Residentie Orkest, het Gelders Orkest, het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Nederlands Philharmonisch Orkest. Maakte veel dirigenten uit binnen- en buitenland mee, zoals Jaap van Zweden, Lawrence Renes, Valeri Gergjev, Hartmut Haenchen en Paul McCreesh. Op 29 en 30 september geeft het Nederlands Concertkoor (www.nck.nl) een Jubileumconcert in de Beurs van Berlage in Amsterdam. Een bijzonder Brahms-concert, met medewerking van het Projektorkest Utrecht, Lenneke Ruiten (sporaan) en Henk Neven (bariton). Het geheel staat onder leiding van de ons inmiddels ook bekende Rob Vermeulen.
Buitenkans om met al deze mensen alvast kennis te kunnen maken! En met Brahms!
Grote stap, hè ... van The Wall, The Dark Side of the Moon en Amused to Death en nog veel meer naar een klassiek Brahms-concert. Ik heb eigenlijk best begrip voor 'koudwatervrees'. Toen ik voor de eerste keer (vorig jaar) het terrein van Arrow Rock opstapte, heb ik geloof ik ook een half uur met mijn mond open om me heen staan te kijken. Schoot ik in de lach omdat ik me had afgevraagd wat ik aan moest trekken! 'k Heb me vergaapt aan al die mensen bij elkaar met een en hetzelfde doel: Roger Waters op dat podium zien te verschijnen. Geen sprake van koud water om toch enkele uren met kippenvel tussen zijn fans te staan. En daarna was ik verkocht. En kijk eens wat er allemaal uit voortgekomen is. 'k Wist toen ècht nog niet van het bestaan van Ça Ira. En nu? 'k Warm me er dagelijks aan. Het kan verkeren ... Bert. Reclame maken voor een concert van het Nederlands Concertkoor op je site? Wie weet na Ça Ira.
Oké, 29 en 30 september dus. En 1 oktober! Het ziet ernaar uit dat het ons lukt, de kaartverkoop dan te hebben gestart (Topticketline). Ons? Ik zeg het nog maar even. Zonder de Kiwanis-mannen was er niets gestart! Ze komen er wat bekaaid af in de publicaties in de dag- en weekbladen in onze regio. Alsof ik alles alleen doe. Daar ga ik echt verandering in brengen. Ze verdienen stuk voor stuk een Oscar voor hun inzet, het nemen van de hobbels, het smeden van het ijzer, het onderhandelen, het verkopen van sponsorpakketten, het meedenken over de flyer, de prospectus en het programmaboekje en nog veel meer. Bij deze!
Lieve groet,
Joke
Hoi allemaal,
Een dag na de 64-ste verjaardag van Roger Waters krijgen jullie nu ook bericht over de kaartverkoop.
Lees maar wat gisteravond al op de site van Bert Stronks (www.rogerwaters.eu) is gezet. Kadootje van ons
team. En aan Bert de eer, omdat hij zoveel voor ons doet. Niet alles, heb ik gemerkt. Kom ik zo op terug.
Eerst feliciteren!
Congratulations, Roger.
Deze dag, deze speciale dag, 6 september, laten we toch niet voorbijgaan met alleen de aankondiging dat we Roger Waters feliciteren met zijn 64ste verjaardag? Als je jarig bent, krijg je kadootjes! Beetje lastig versturen naar iemand die zich overal ter wereld laat horen en zien, maar internet gaat door de lucht gewoon achter hem aan. Hoe dan ook. Flyers, een mooie prospectus en het programmaboekje kunnen we Roger Waters vandaag nog niet toesturen, maar we hem wel feliciteren met Ça Ira in Nederland!
En met de bekendmaking dat wij, de Stichting Ça Ira for War Child, ernaar streven om uiterlijk 1 oktober 2007 met de kaartvekoop te beginnen! Ik hoor het Waters dagelijks zeggen: "Ça Ira in Holland? I couldn't be happier!" Mijn drive en de motivatie van 'mijn mannen' van het Projectteam (Kiwanis Heerhugowaard) om alles op alles te zetten met de uitvoering van zìjn opera. Ça Ira? Er is zeker hoop! Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Eén groot feest. Een uitverkochte zaal, veel geld voor War Child, daar gaan we voor. Vieren jullie dit feest mee? Ontvangt Roger Waters volgend jaar, als hij 65 wordt, ruim 2100 kadootjes. Van fans die niet alleen zijn muziek, maar zijn gedachtengoed een warm hart toedragen. Doen!
Cheers!
En dan de dag erna. Vandaag wil ik jullie nog iets vertellen over het Nederlands Concertkoor. Dit koor viert ook feest, want het bestaat 20 jaar. Een uniek koor: het enige amateurkoor dat op professioneel niveau wordt ingezet. Het koor van ruim honderd zangers wordt gevraagd door gerenommeerde orkesten en werkte onder meer samen met het Residentie Orkest, het Gelders Orkest, het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Nederlands Philharmonisch Orkest. Maakte veel dirigenten uit binnen- en buitenland mee, zoals Jaap van Zweden, Lawrence Renes, Valeri Gergjev, Hartmut Haenchen en Paul McCreesh. Op 29 en 30 september geeft het Nederlands Concertkoor (www.nck.nl) een Jubileumconcert in de Beurs van Berlage in Amsterdam. Een bijzonder Brahms-concert, met medewerking van het Projektorkest Utrecht, Lenneke Ruiten (sporaan) en Henk Neven (bariton). Het geheel staat onder leiding van de ons inmiddels ook bekende Rob Vermeulen.
Buitenkans om met al deze mensen alvast kennis te kunnen maken! En met Brahms!
Grote stap, hè ... van The Wall, The Dark Side of the Moon en Amused to Death en nog veel meer naar een klassiek Brahms-concert. Ik heb eigenlijk best begrip voor 'koudwatervrees'. Toen ik voor de eerste keer (vorig jaar) het terrein van Arrow Rock opstapte, heb ik geloof ik ook een half uur met mijn mond open om me heen staan te kijken. Schoot ik in de lach omdat ik me had afgevraagd wat ik aan moest trekken! 'k Heb me vergaapt aan al die mensen bij elkaar met een en hetzelfde doel: Roger Waters op dat podium zien te verschijnen. Geen sprake van koud water om toch enkele uren met kippenvel tussen zijn fans te staan. En daarna was ik verkocht. En kijk eens wat er allemaal uit voortgekomen is. 'k Wist toen ècht nog niet van het bestaan van Ça Ira. En nu? 'k Warm me er dagelijks aan. Het kan verkeren ... Bert. Reclame maken voor een concert van het Nederlands Concertkoor op je site? Wie weet na Ça Ira.
Oké, 29 en 30 september dus. En 1 oktober! Het ziet ernaar uit dat het ons lukt, de kaartverkoop dan te hebben gestart (Topticketline). Ons? Ik zeg het nog maar even. Zonder de Kiwanis-mannen was er niets gestart! Ze komen er wat bekaaid af in de publicaties in de dag- en weekbladen in onze regio. Alsof ik alles alleen doe. Daar ga ik echt verandering in brengen. Ze verdienen stuk voor stuk een Oscar voor hun inzet, het nemen van de hobbels, het smeden van het ijzer, het onderhandelen, het verkopen van sponsorpakketten, het meedenken over de flyer, de prospectus en het programmaboekje en nog veel meer. Bij deze!
Lieve groet,
Joke
donderdag 30 augustus 2007
Kindertaal!
Lieve lezers,
Geduld wordt vaak beloond. Soms met de geboorte van een kind, soms met het recht om een opera uit te voeren of met de aankondiging dat Ça Ira in Nederland doorgaat.
Heeft dat nu ècht zo lang geduurd, of lijkt dat maar zo? Wachten duurt gewoon lang!
Vandaag geef ik met veel plezier het woord aan Veerle.
Haar mail heeft er uiteindelijk toe bijgedragen dat Ça Ira in Nederland uitgevoerd kan worden.
Op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 zullen ruim 2100 mensen kunnen luisteren naar die prachtige muziek van Roger Waters. Unieke muziek. Zijn muziek op een bijzonder verhaal.
Op de vraag van de VARA, of Veerle in haar eigen woorden wilde mailen, waarover Ça Ira gaat, schreef zij:
Het begint in 1765. De jonge prinses Madame Antoine, die later koningin wordt, droomt over hoe goed ze het zal hebben als ze koningin is. Ze denkt niet meer aan de arme mensen in het land.
Eerlijke Vogel zegt dat ze niet zo moet opscheppen. Jij denkt ook alleen maar aan jezelf!
Ze stuurt hem meteen weg. Eerlijke Vogel wordt priester. Hij vertelt over een andere manier van leven. Later spelen de Spreekstalmeester en de Onruststoker ook mee. En de stem van de Vrijheid.
In 1789 is er veel onrust in Frankrijk. Het geld van de ministers is bijna op. En weet je wat ze doen? De regering probeert meer geld te verdienen, door de arme mensen nog meer belasting te laten betalen. De rijke mensen hebben eten, de arme mensen hebben honger.
Ze worden boos en dan is het oorlog. De koning en koningin vluchten, worden verraden, gevangen en onthoofd. Zo ging dat toen. Maar door de Revolutie komt het allemaal weer goed en krijgen de arme mensen eindelijk eten.
Eerlijk gezegd heb ik daar geen woord meer aan toe te voegen.
Er is toch hoop als we er niet vanzelfsprekend vanuit gaan dat we in vrijheid leven? Dat er een ‘andere wereld’ is waar dat niet zo is?
Veerle groeit op in vrijheid en vindt dat vanzelfsprekend. Sinds Ça Ira in huis klinkt en de nieuwsbrief van War Child ‘Peace of Paper’ op tafel ligt, heeft ze weet van het leven van oorlogskinderen.
Vier Bevrijdingsdag 5 mei 2008 met Ça Ira for War Child!
Uit de nieuwsbrief van mei 2007:
Vrijheid maak je met elkaar! Laten we samen stil blìjven staan bij het feit dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. War Child brengt kinderen in oorlogsgebieden bij elkaar zodat zij samen kunnen werken aan vrijheid en vrede. Muziek is daarbij erg belangrijk, een zeer geschikt middel om emoties mee te uiten. Het brengt kinderen samen, ongeacht religie of afkomst.
Kindertaal?? Grotemensentaal!!
Ik proost graag op het World Forum Theater. Op een bonte mengeling van kinderen en volwassenen, die op 5 mei 2008 komen luisteren naar Ça Ira for War Child.
Cheers!
Joke
Geduld wordt vaak beloond. Soms met de geboorte van een kind, soms met het recht om een opera uit te voeren of met de aankondiging dat Ça Ira in Nederland doorgaat.
Heeft dat nu ècht zo lang geduurd, of lijkt dat maar zo? Wachten duurt gewoon lang!
Vandaag geef ik met veel plezier het woord aan Veerle.
Haar mail heeft er uiteindelijk toe bijgedragen dat Ça Ira in Nederland uitgevoerd kan worden.
Op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 zullen ruim 2100 mensen kunnen luisteren naar die prachtige muziek van Roger Waters. Unieke muziek. Zijn muziek op een bijzonder verhaal.
Op de vraag van de VARA, of Veerle in haar eigen woorden wilde mailen, waarover Ça Ira gaat, schreef zij:
Het begint in 1765. De jonge prinses Madame Antoine, die later koningin wordt, droomt over hoe goed ze het zal hebben als ze koningin is. Ze denkt niet meer aan de arme mensen in het land.
Eerlijke Vogel zegt dat ze niet zo moet opscheppen. Jij denkt ook alleen maar aan jezelf!
Ze stuurt hem meteen weg. Eerlijke Vogel wordt priester. Hij vertelt over een andere manier van leven. Later spelen de Spreekstalmeester en de Onruststoker ook mee. En de stem van de Vrijheid.
In 1789 is er veel onrust in Frankrijk. Het geld van de ministers is bijna op. En weet je wat ze doen? De regering probeert meer geld te verdienen, door de arme mensen nog meer belasting te laten betalen. De rijke mensen hebben eten, de arme mensen hebben honger.
Ze worden boos en dan is het oorlog. De koning en koningin vluchten, worden verraden, gevangen en onthoofd. Zo ging dat toen. Maar door de Revolutie komt het allemaal weer goed en krijgen de arme mensen eindelijk eten.
Eerlijk gezegd heb ik daar geen woord meer aan toe te voegen.
Er is toch hoop als we er niet vanzelfsprekend vanuit gaan dat we in vrijheid leven? Dat er een ‘andere wereld’ is waar dat niet zo is?
Veerle groeit op in vrijheid en vindt dat vanzelfsprekend. Sinds Ça Ira in huis klinkt en de nieuwsbrief van War Child ‘Peace of Paper’ op tafel ligt, heeft ze weet van het leven van oorlogskinderen.
Vier Bevrijdingsdag 5 mei 2008 met Ça Ira for War Child!
Uit de nieuwsbrief van mei 2007:
Vrijheid maak je met elkaar! Laten we samen stil blìjven staan bij het feit dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. War Child brengt kinderen in oorlogsgebieden bij elkaar zodat zij samen kunnen werken aan vrijheid en vrede. Muziek is daarbij erg belangrijk, een zeer geschikt middel om emoties mee te uiten. Het brengt kinderen samen, ongeacht religie of afkomst.
Kindertaal?? Grotemensentaal!!
Ik proost graag op het World Forum Theater. Op een bonte mengeling van kinderen en volwassenen, die op 5 mei 2008 komen luisteren naar Ça Ira for War Child.
Cheers!
Joke
dinsdag 21 augustus 2007
Opkalefateren!
http://www.nno.nu/
Is me dat even een link?! Vers van de pers, lieve lezers en fans van Ça Ira/Pink Floyd/Roger Waters (het worden er al meer) in Nederland! De moeite waard om aan te klikken, want daarmee kom je op de website van het Noord Nederlands Orkest.
Dit orkest (NNO) opent het concertseizoen 2007-2008 op spectaculaire wijze met het crossoverprogramma Symphonic echoes of Pink Floyd, waarin de grote hits van de Engelse popformatie centraal staan. Zangers Bert Heerink, Antonie Kamerling en Erik Mesie nemen de zangpartijen voor hun rekening, bijgestaan door onder meer gitarist Joost Vergoossen. Het concert staat onder leiding van de Belgische dirigent Dirk Brossé.
En daarmee kan ik jullie verrassen met het volgende nieuws m.b.t. Ça Ira op 5 mei 2008.
De tournee van het NNO met Symphonic echoes begint in Den Haag, in het World Forum Convention Center op zaterdag 8 september a.s. Luisteren hoor, want daarmee komen jullie alvast in de sfeer, want Ça Ira for War Child zal, calamiteiten daar gelaten, worden uitgevoerd in het World Forum Theater, de nieuwe naam van de Prins Willem-Alexanderzaal. Kennismaken? Met symfonische Pink Floyd-muziek en daarna een stapje verder met de opera van Roger Waters? Ik zal er zijn. Op 8 september. En ook op 5 mei 2008! Ruimte voor 2160 fans/belangstellenden ... grijp je kans!
Komend weekend ga ik jullie verblijden met het laatste nieuws. De solisten zijn bekend, de locatie is bekend, het koor is bekend (Nederlands Concertkoor), dirigent en orkest Rob Vermeulen en het Projectorkest Utrecht zijn (onder voorbehoud) bekend. Vanaf 29 juni j.l heb ik welgeteld 200 mails verstuurd. En hebben met mij de mannen van het Projectteam hard gewerkt om zo ver te komen! We gaan flyers maken (ook in het engels), posters en ander reclame-materiaal (willen jullie T-shirts?!), de partituren laten vervaardigen, sponsoren voor ons inwinnen, en nog veel meer ... Grappig. Met dat ene zinnetje kreeg ik de Kiwanis-mannen over de streep. En nog veel meer ... Na het in ontvangst nemen van de partituren begon Ça Ira in Nederland eigenlijk pas. Ongelooflijk wat er bij het organiseren van een opera allemaal komt kijken!
Stapje voor stapje is wat ik er van leer. Met elkaar de grote lijn in de gaten houden en daarna de details invullen. Ach, da's eigenlijk niets nieuws onder de zon. Maar wel heel bijzonder om mee te maken.
Nog even. En dan mag ik aan iedereen die het maar horen of lezen wil bekend maken hoe Ça Ira in Nederland
eruit gaat zien. Nog even geduld. Maar dan krijgen jullie ook wat. Beloofd!
Lieve groet,
Joke
Is me dat even een link?! Vers van de pers, lieve lezers en fans van Ça Ira/Pink Floyd/Roger Waters (het worden er al meer) in Nederland! De moeite waard om aan te klikken, want daarmee kom je op de website van het Noord Nederlands Orkest.
Dit orkest (NNO) opent het concertseizoen 2007-2008 op spectaculaire wijze met het crossoverprogramma Symphonic echoes of Pink Floyd, waarin de grote hits van de Engelse popformatie centraal staan. Zangers Bert Heerink, Antonie Kamerling en Erik Mesie nemen de zangpartijen voor hun rekening, bijgestaan door onder meer gitarist Joost Vergoossen. Het concert staat onder leiding van de Belgische dirigent Dirk Brossé.
En daarmee kan ik jullie verrassen met het volgende nieuws m.b.t. Ça Ira op 5 mei 2008.
De tournee van het NNO met Symphonic echoes begint in Den Haag, in het World Forum Convention Center op zaterdag 8 september a.s. Luisteren hoor, want daarmee komen jullie alvast in de sfeer, want Ça Ira for War Child zal, calamiteiten daar gelaten, worden uitgevoerd in het World Forum Theater, de nieuwe naam van de Prins Willem-Alexanderzaal. Kennismaken? Met symfonische Pink Floyd-muziek en daarna een stapje verder met de opera van Roger Waters? Ik zal er zijn. Op 8 september. En ook op 5 mei 2008! Ruimte voor 2160 fans/belangstellenden ... grijp je kans!
Komend weekend ga ik jullie verblijden met het laatste nieuws. De solisten zijn bekend, de locatie is bekend, het koor is bekend (Nederlands Concertkoor), dirigent en orkest Rob Vermeulen en het Projectorkest Utrecht zijn (onder voorbehoud) bekend. Vanaf 29 juni j.l heb ik welgeteld 200 mails verstuurd. En hebben met mij de mannen van het Projectteam hard gewerkt om zo ver te komen! We gaan flyers maken (ook in het engels), posters en ander reclame-materiaal (willen jullie T-shirts?!), de partituren laten vervaardigen, sponsoren voor ons inwinnen, en nog veel meer ... Grappig. Met dat ene zinnetje kreeg ik de Kiwanis-mannen over de streep. En nog veel meer ... Na het in ontvangst nemen van de partituren begon Ça Ira in Nederland eigenlijk pas. Ongelooflijk wat er bij het organiseren van een opera allemaal komt kijken!
Stapje voor stapje is wat ik er van leer. Met elkaar de grote lijn in de gaten houden en daarna de details invullen. Ach, da's eigenlijk niets nieuws onder de zon. Maar wel heel bijzonder om mee te maken.
Nog even. En dan mag ik aan iedereen die het maar horen of lezen wil bekend maken hoe Ça Ira in Nederland
eruit gaat zien. Nog even geduld. Maar dan krijgen jullie ook wat. Beloofd!
Lieve groet,
Joke
zondag 12 augustus 2007
Spijkers met Koppen!
Zondagmiddag, 12 augustus 2007.
In Sint Pancras (ik denk heel Noord-Holland) is de zomerzon verdwenen achter een dik wolkendek. Dat nèt even extra bruin wordt dus nadenken over en schrijven van een artikel over het laatste nieuws over "Ça Ira in Nederland". Nog even geduld. Binnen enkele dagen kunnen jullie lezen wie er allemaal meedoen, waar jullie op 5 mei 2008 Roger Waters in levende lijve kunnen ontmoeten (want hij krijgt een uitnodiging!), waar de kaartverkoop is ondergebracht, kortom, alles wat jullie willen weten over die unieke opera "Ça Ira. There is hope" is in aantocht. Met foto's, met links naar websites, etc. etc. etc.
Spijkers met koppen! Hoog tijd! Geef me nog een paar dagen ... maar dan mag het ook voorpagina-nieuws van De Telegraaf worden! En mag iedereen van de hoogste toren roepen, dat Ça Ira in Nederland komt.
I COULDN'T BE HAPPIER!!!
Tot gauw,
Joke Tuinema
In Sint Pancras (ik denk heel Noord-Holland) is de zomerzon verdwenen achter een dik wolkendek. Dat nèt even extra bruin wordt dus nadenken over en schrijven van een artikel over het laatste nieuws over "Ça Ira in Nederland". Nog even geduld. Binnen enkele dagen kunnen jullie lezen wie er allemaal meedoen, waar jullie op 5 mei 2008 Roger Waters in levende lijve kunnen ontmoeten (want hij krijgt een uitnodiging!), waar de kaartverkoop is ondergebracht, kortom, alles wat jullie willen weten over die unieke opera "Ça Ira. There is hope" is in aantocht. Met foto's, met links naar websites, etc. etc. etc.
Spijkers met koppen! Hoog tijd! Geef me nog een paar dagen ... maar dan mag het ook voorpagina-nieuws van De Telegraaf worden! En mag iedereen van de hoogste toren roepen, dat Ça Ira in Nederland komt.
I COULDN'T BE HAPPIER!!!
Tot gauw,
Joke Tuinema
maandag 6 augustus 2007
Updaten
Ja, wordt voor gezorgd, maar niet vandaag! Veerle en ik zijn gisteravond later dan laat thuisgekomen uit
Drenthe. Het 'even bijpraten' met Rob Vermeulen kon er niet meer bij. Vanavond wel, dus nog even geduld.
Het wordt hoog tijd onze website aan te passen. Hebben jullie de fantàstische nieuwe website van Bert Stronks al gezien? Nee?? Kijken op www.rogerwaters.eu! En een account aanmaken! Wie weet horen jullie ook eens een stukje van Ça Ira op de achtergrond. Ik heb begrepen dat dat mag (rechten-technisch) als je vanaf de CD nummers draait. Kunnen we ons favoriete nummer bij je opgeven, Bert? Ik vraag nummer 15 van CD I aan!
Ja, en dan die naam van mij. Staat overal o.l.v. puntje puntje puntje. Dat wordt dus even anders. En bij de solisten mag de naam van één van Nederlands beste tenoren worden vermeld: André Post. En het Projectkoor zal in ieder geval bestaan uit het Nederlands Concert Koor uit Amsterdam.
A.s. vrijdag gaan de voorzitter van het Projectteam (Johan) en ik een kijkje nemen in het World Forum Theater in Den Haag. De groter dan grote Prins Willem-Alexander zaal. Ik ben zo benieuwd! Johan gaat zakelijk aan de gang, ik mag alleen zachtjes ahhh en ohhh roepen, geloof ik, want zo gaat dat als je elkaar zakelijk benadert.
Tjéé, wat moeten we ineens veel doen! Leuk!!
Lieve groet,
Joke
Drenthe. Het 'even bijpraten' met Rob Vermeulen kon er niet meer bij. Vanavond wel, dus nog even geduld.
Het wordt hoog tijd onze website aan te passen. Hebben jullie de fantàstische nieuwe website van Bert Stronks al gezien? Nee?? Kijken op www.rogerwaters.eu! En een account aanmaken! Wie weet horen jullie ook eens een stukje van Ça Ira op de achtergrond. Ik heb begrepen dat dat mag (rechten-technisch) als je vanaf de CD nummers draait. Kunnen we ons favoriete nummer bij je opgeven, Bert? Ik vraag nummer 15 van CD I aan!
Ja, en dan die naam van mij. Staat overal o.l.v. puntje puntje puntje. Dat wordt dus even anders. En bij de solisten mag de naam van één van Nederlands beste tenoren worden vermeld: André Post. En het Projectkoor zal in ieder geval bestaan uit het Nederlands Concert Koor uit Amsterdam.
A.s. vrijdag gaan de voorzitter van het Projectteam (Johan) en ik een kijkje nemen in het World Forum Theater in Den Haag. De groter dan grote Prins Willem-Alexander zaal. Ik ben zo benieuwd! Johan gaat zakelijk aan de gang, ik mag alleen zachtjes ahhh en ohhh roepen, geloof ik, want zo gaat dat als je elkaar zakelijk benadert.
Tjéé, wat moeten we ineens veel doen! Leuk!!
Lieve groet,
Joke
vrijdag 3 augustus 2007
Klokslag 2 voor 12!
Of liever gezegd: klokslag! Ik zou dit bericht ook Drenthe2 hebben kunnen noemen. Hoe dan ook, lieve lezers van de website Ça Ira for War Child, we zijn weer een stapje verder! In de campingwinkel heb ik twee flessen Cidre & Litchi gekocht, 7,5% vol, da's genoeg om te proosten op Ça Ira in Nederland! Lees maar:
Ja, Rob, je leest het goed, jij bent in deze mail het onderwerp!We hebben net met elkaar gesproken, jij ergens in Nederland langs de weg met een gsm, ik in Drenthe in een caravan, niet optimaal, maar hèt bericht is binnen! Je hebt geen nee tegen Ça Ira gezegd. En alleen daarom al ben ik zo blij ... weet je, het komt wel goed.Natuurlijk, er zijn nog veel vragen: wordt het de Doelen of het World Forum Theater, hoe zit je met je tijd als je uit hetbuitenland komt volgend jaar, kan het Projectorkest Utrecht, waarvan je nog niet alle bestuursleden hebt gesproken, zich vinden in je principe-uitspraak Ça Ira op het programma te willen zetten (vast wel ...!), hoe zit dat met die tape met geluidseffecten (laat maar aan Will Jan van Peak Audio over, heeft ie bar veel verstand van) en nog veel meer.Wij, de Stichting Ça Ira for War Child en ik, zullen er alles aan doen je daar te helpen en vragen te beantwoorden waar we kunnen. We hebben drie fantastische solisten in huis, je hebt een repetitor achter de hand als het hoe dan ook een avond spaak loopt, de organisatie loopt op rolletjes en de zaal is vol eer je toekijkt ... ik kan me slechtere omstandigheden voorstellen om aan een feestelijk concert van deze omvang te beginnen. Een uniek concert. Ik zie je al staan. Trek je mooiste pak maar aan! Doe ik ook. En nog velen met mij. Cheers! Op Ça Ira in Nederland. Er komt steeds meer kleur aan. Nu jij nog. Wordt het roze of blauw? Als het maar gezond is, toch?! Nogmaals, ontzettend bedankt voor je in principe ja voor Ça Ira. We gaan ervoor!Zondagavond spreken we elkaar zonder storing en geknetter op de lijn. Zouden ze in de campingwinkel champagne verkopen??!!Johan, stuur jij de mail door naar het Projectteam?Frank, stuur jij de mail door naar Iris Heijmans?Hans, we gaan schaatsen!
Lieve allemaal,
De champagne ligt te koelen in onze Adria genaamd 'Trobbel', -/- 8, en de zon straalt. Eindelijk! Bericht van Rob Vermeulen, bericht van de Prins Willem-Alexander-zaal (World Forum Theater) in Den Haag.
't Is dat hier geen wild-water-kano's liggen, maar anders?! Get on board! Ça Ira in Nederland. En als we niet omslaan, staat Ça Ira onder leiding van Rob Vermeulen, mèt het Nederlands Concert Koor, èn het Projectorkest Utrecht, volgend jaar 5 mei 2008, op de planken! Eindelijk! Ik mag het typen. Ik ben trots en blij en trots en blij en ... trots en blij!
Joke
Ja, Rob, je leest het goed, jij bent in deze mail het onderwerp!We hebben net met elkaar gesproken, jij ergens in Nederland langs de weg met een gsm, ik in Drenthe in een caravan, niet optimaal, maar hèt bericht is binnen! Je hebt geen nee tegen Ça Ira gezegd. En alleen daarom al ben ik zo blij ... weet je, het komt wel goed.Natuurlijk, er zijn nog veel vragen: wordt het de Doelen of het World Forum Theater, hoe zit je met je tijd als je uit hetbuitenland komt volgend jaar, kan het Projectorkest Utrecht, waarvan je nog niet alle bestuursleden hebt gesproken, zich vinden in je principe-uitspraak Ça Ira op het programma te willen zetten (vast wel ...!), hoe zit dat met die tape met geluidseffecten (laat maar aan Will Jan van Peak Audio over, heeft ie bar veel verstand van) en nog veel meer.Wij, de Stichting Ça Ira for War Child en ik, zullen er alles aan doen je daar te helpen en vragen te beantwoorden waar we kunnen. We hebben drie fantastische solisten in huis, je hebt een repetitor achter de hand als het hoe dan ook een avond spaak loopt, de organisatie loopt op rolletjes en de zaal is vol eer je toekijkt ... ik kan me slechtere omstandigheden voorstellen om aan een feestelijk concert van deze omvang te beginnen. Een uniek concert. Ik zie je al staan. Trek je mooiste pak maar aan! Doe ik ook. En nog velen met mij. Cheers! Op Ça Ira in Nederland. Er komt steeds meer kleur aan. Nu jij nog. Wordt het roze of blauw? Als het maar gezond is, toch?! Nogmaals, ontzettend bedankt voor je in principe ja voor Ça Ira. We gaan ervoor!Zondagavond spreken we elkaar zonder storing en geknetter op de lijn. Zouden ze in de campingwinkel champagne verkopen??!!Johan, stuur jij de mail door naar het Projectteam?Frank, stuur jij de mail door naar Iris Heijmans?Hans, we gaan schaatsen!
Lieve allemaal,
De champagne ligt te koelen in onze Adria genaamd 'Trobbel', -/- 8, en de zon straalt. Eindelijk! Bericht van Rob Vermeulen, bericht van de Prins Willem-Alexander-zaal (World Forum Theater) in Den Haag.
't Is dat hier geen wild-water-kano's liggen, maar anders?! Get on board! Ça Ira in Nederland. En als we niet omslaan, staat Ça Ira onder leiding van Rob Vermeulen, mèt het Nederlands Concert Koor, èn het Projectorkest Utrecht, volgend jaar 5 mei 2008, op de planken! Eindelijk! Ik mag het typen. Ik ben trots en blij en trots en blij en ... trots en blij!
Joke
maandag 23 juli 2007
Drenthe
Wel eens op vakantie geweest in Drenthe? Ik wel, heel vroeger. Diever, Ommen, de hunebedden bekeken, de weg kwijtgeraakt en naar Friesland gefietst, leuke herinneringen.
Ik heb opnieuw mijn laptop mee. Om maar niets te missen van Ça Ira ... op camping Witterzomer open ik Outlook en het eerste (af)bericht van het VU-orkest verschijnt op mijn scherm. Verdorie, da's jammer. Zoals het bij eerdere afmeldingen ging, gaat het ook bij het VU. Waar de planning voor 2007/2008 al rond was, kan Ça Ira er niet meer bij.
Ik denk: Paul, had ons maar niet zo lang laten wachten! Of is dat gezeur achteraf? We zijn toch a. heel blij met de rechten, en b. hoeveel orkesten zijn er eigenlijk in Nederland? Meer dan genoeg ... kijk maar eens op www.faso.nl, gaat een wereld aan orkesten voor je open. Maar die tijd, hè, die dringt. En dat gevoel hoort helemaal niet bij vakantie. Met 2 zakken chips (het regent, dus je moet wat), stond ik ruim 20 minuten voor de kassa ... sorry Witterzomer, mijn tempo is nog niet teruggebracht van 5 naar 1. Dat was ook wel te zien aan PS, mijn vorige bijdrage aan deze weblog. Soms kom je tot de beschamende ontdekking dat vanwege 'drukte' en de daarbij horende 'stress' je beeld afwijkt van de realiteit. Lichtblauwe letters? Nooit gezien!
Werd hoog tijd om van 5 naar 1 terug te schakelen. Daar heb je uiteindelijk vakantie voor.
Weg van de snelweg van alledag, geen Route du Soleil, Ça Ira en nog meer Waters-stuff op de MP3, vroeg naar bed, laat luisteren en lang slapen ... komt het ècht wel goed? Vast wel.
Lieve groet,
Joke
Ik heb opnieuw mijn laptop mee. Om maar niets te missen van Ça Ira ... op camping Witterzomer open ik Outlook en het eerste (af)bericht van het VU-orkest verschijnt op mijn scherm. Verdorie, da's jammer. Zoals het bij eerdere afmeldingen ging, gaat het ook bij het VU. Waar de planning voor 2007/2008 al rond was, kan Ça Ira er niet meer bij.
Ik denk: Paul, had ons maar niet zo lang laten wachten! Of is dat gezeur achteraf? We zijn toch a. heel blij met de rechten, en b. hoeveel orkesten zijn er eigenlijk in Nederland? Meer dan genoeg ... kijk maar eens op www.faso.nl, gaat een wereld aan orkesten voor je open. Maar die tijd, hè, die dringt. En dat gevoel hoort helemaal niet bij vakantie. Met 2 zakken chips (het regent, dus je moet wat), stond ik ruim 20 minuten voor de kassa ... sorry Witterzomer, mijn tempo is nog niet teruggebracht van 5 naar 1. Dat was ook wel te zien aan PS, mijn vorige bijdrage aan deze weblog. Soms kom je tot de beschamende ontdekking dat vanwege 'drukte' en de daarbij horende 'stress' je beeld afwijkt van de realiteit. Lichtblauwe letters? Nooit gezien!
Werd hoog tijd om van 5 naar 1 terug te schakelen. Daar heb je uiteindelijk vakantie voor.
Weg van de snelweg van alledag, geen Route du Soleil, Ça Ira en nog meer Waters-stuff op de MP3, vroeg naar bed, laat luisteren en lang slapen ... komt het ècht wel goed? Vast wel.
Lieve groet,
Joke
vrijdag 20 juli 2007
PS
... 't is niet waar, hè!
Ik zag gisteravond al zoveel ruimte tussen de laatste zin en lieve groet ... daar zou hebben moeten staan: de woorden uit Ça Ira: "Everyone under the sun can change the way our world is arranged .." hebben ons daar gebracht waar we nu zijn. Het valt soms niet mee om de wereld te veranderen. Je krijgt te maken met anders denkende en anders voelende mensen. Over één ding zullen we het echter allemaal wel eens zijn. Ça Ira is anders dan anders. Roger Waters is anders dan anders. En voor War Child mag alles anders dan anders zijn. Ik sluit graag af met de wijze woorden van mijn vader: "Alles is mogelijk voor hen die willen." Meedoen, da's dus alles wat we nodig hebben!!
Lieve groet,
Joke
Ik zag gisteravond al zoveel ruimte tussen de laatste zin en lieve groet ... daar zou hebben moeten staan: de woorden uit Ça Ira: "Everyone under the sun can change the way our world is arranged .." hebben ons daar gebracht waar we nu zijn. Het valt soms niet mee om de wereld te veranderen. Je krijgt te maken met anders denkende en anders voelende mensen. Over één ding zullen we het echter allemaal wel eens zijn. Ça Ira is anders dan anders. Roger Waters is anders dan anders. En voor War Child mag alles anders dan anders zijn. Ik sluit graag af met de wijze woorden van mijn vader: "Alles is mogelijk voor hen die willen." Meedoen, da's dus alles wat we nodig hebben!!
Lieve groet,
Joke
donderdag 19 juli 2007
5 voor 12 ...
Tot vandaag is het, tegen mijn gewoonte in elke week 'iets' te schrijven, stil gebleven op deze weblog. Met de voorbereidingen om Ça Ira op de planken te krijgen, zijn we intussen in wild water beland. En, zoals dat een sportieve vakantieganger betaamt, ben ik opnieuw de golven ingevaren. Niet als kapitein, maar als mede-peddelaar aan boord van de Ça Ira-boot. Afgelopen maandag zat ik met Veerle op een terrasje aan het strand in Bergen aan Zee. Een voorrecht om daar zo dichtbij te wonen. We zagen een wilde branding, opstuivend zand en een handjevol stoere wandelaars. "Frische Luft", zeiden we vroeger tegen elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ik ben opgegroeid op Texel. En daar leer je in zo'n 10 zomer-weken vloeiend Duits spreken.
Ik vertelde haar over mijn grote liefde voor de zee, het trotseren van de golven, peddelend in een zeekano.
Over de crash, die resulteerde in een heuse 'redding' door de reddingsbrigade, waar ik ondersteboven was gekieperd en in een mui (zie http://www.muien.nl/) op eigen kracht niet tegen de zeewaartse stroming bestand was.
Zo staat het er op dit moment met Ça Ira gelukkig niet voor. Maar het is wel spannend! Hebben we voldoende peddels in huis, om de Ça Ira- boot door de branding te laveren? Ik zal jullie uitleggen wat er zoal speelt. Na weken van mailen met orkesten (vanwege de voorwaarden in het contract met de VARA amateur-orkesten) werd duidelijk dat het kunnen contracteren van zo'n orkest (anders dan een professioneel orkest, wat je kunt inhuren) mede afhankelijk is van de bereidheid van de dirigent c.q. het bestuur om het orkest 'af te staan aan een andere dirigent'. Eerste opzet was dat Ça Ira in principe onder mijn leiding zou worden uitgevoerd. En daar zit em nu net de kneep. Ik heb inmiddels een stapje terug gedaan. Beter één Ça Ira op het podium, dan géén.
Het Projectkoor ... na 12 mei (Mooi! Weer de Leeuw) en tig mails verder, heb ik welgeteld 16 aanmeldingen binnengekregen. Daar brouw ik geen koor van. Dus heb ik contact gezocht met diverse bestaande 'projectkoren' in Nederland, waaronder het Brabantkoor, VOCI Den Helder en het Nederlands Concert Koor.
Welnu, om een lang verhaal van circa 10 weken kort samen te vatten, afgelopen maandag (16 juli) ben ik naar Arnhem gereden en heb daar de partituur en die prachtige SACD (al beluisterd?!) afgegeven aan Rob Vermeulen. Ik heb hem, na een lang en intensief gesprek, de vraag gesteld of hij Ça Ira wil dirigeren, met zìjn koor (het Nederlands Concert Koor) en orkest (het Project-orkest Utrecht), danwel het VU-orkest Amsterdam (o.l.v. zijn collega Daan Admiraal).
Ohh ja, en dan dat podium! Donderdag 12 juli kwam het bericht dat het Concertgebouw Amsterdam de optie voor 5 mei 2008 inmiddels aan 'anderen' had verleend. Een dikke tegenvaller. Koppie onder, zo gezegd. Ach, ik hou wel van wat avontuur ... één avond mopperen en op vrijdag de 13e met nieuw elan op zoek gegaan naar andere locaties, nadat Muziekgebouw 't IJ, het Muziektheater, de Stadsschouwburg, het Fortis Theater Schevingen en Carré al hadden laten weten op 5 mei 2008 bezet te zijn.
Een gouden tip kwam van Marie Antoinette/Karin ten Cate. Zij vertelde al eerder een concert te hebben gegeven in de Prins Willem-Alexander zaal van het World Congres Centrum in Den Haag en was daar razend enthousiast over. Wisten jullie dat dit de grootste concertzaal van Nederland is? Ik niet! Zegge en schrijve twee duizend een honderd twee en zestig stoelen ... met of zonder geluidsapparatuur, dat weet ik niet meer precies. Maar genoeg, toch?! En dan het Concertgebouw de Doelen. Ook een prachtige locatie om Ça Ira op te kunnen voeren. Ach, zo zie je maar ... vrijdag de 13e? Het kan verkeren.
Dirigent. Koor. Orkest. Solisten. Locatie. PR. Sponsoring. Marketing. Mailen. Vakantie!
In de loop van week 30 zal Ça Ira in Nederland kleur krijgen. Of niet. Bleu-blanc-rouge, rood-wit-blauw, er is hoop! Ik ben deze weblog begonnen met 'Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged'. Dat je daarbij soms afhankelijk bent van anderen, maakt het niet gemakkelijker. Andere meningen, andere overtuigingen, andere ideeën. Ik hoop dat we ondanks onze verschillen, daar uitkomen waar we zijn begonnen op 12 mei. Met de rechten om deze unieke opera van Roger Waters te mogen uitvoeren. Ik sluit graag af met enkele wijze woorden van mijn vader: "Alles is mogelijk voor hen die willen!"
Lieve groet en fijne vakantie,
Ik vertelde haar over mijn grote liefde voor de zee, het trotseren van de golven, peddelend in een zeekano.
Over de crash, die resulteerde in een heuse 'redding' door de reddingsbrigade, waar ik ondersteboven was gekieperd en in een mui (zie http://www.muien.nl/) op eigen kracht niet tegen de zeewaartse stroming bestand was.
Zo staat het er op dit moment met Ça Ira gelukkig niet voor. Maar het is wel spannend! Hebben we voldoende peddels in huis, om de Ça Ira- boot door de branding te laveren? Ik zal jullie uitleggen wat er zoal speelt. Na weken van mailen met orkesten (vanwege de voorwaarden in het contract met de VARA amateur-orkesten) werd duidelijk dat het kunnen contracteren van zo'n orkest (anders dan een professioneel orkest, wat je kunt inhuren) mede afhankelijk is van de bereidheid van de dirigent c.q. het bestuur om het orkest 'af te staan aan een andere dirigent'. Eerste opzet was dat Ça Ira in principe onder mijn leiding zou worden uitgevoerd. En daar zit em nu net de kneep. Ik heb inmiddels een stapje terug gedaan. Beter één Ça Ira op het podium, dan géén.
Het Projectkoor ... na 12 mei (Mooi! Weer de Leeuw) en tig mails verder, heb ik welgeteld 16 aanmeldingen binnengekregen. Daar brouw ik geen koor van. Dus heb ik contact gezocht met diverse bestaande 'projectkoren' in Nederland, waaronder het Brabantkoor, VOCI Den Helder en het Nederlands Concert Koor.
Welnu, om een lang verhaal van circa 10 weken kort samen te vatten, afgelopen maandag (16 juli) ben ik naar Arnhem gereden en heb daar de partituur en die prachtige SACD (al beluisterd?!) afgegeven aan Rob Vermeulen. Ik heb hem, na een lang en intensief gesprek, de vraag gesteld of hij Ça Ira wil dirigeren, met zìjn koor (het Nederlands Concert Koor) en orkest (het Project-orkest Utrecht), danwel het VU-orkest Amsterdam (o.l.v. zijn collega Daan Admiraal).
Ohh ja, en dan dat podium! Donderdag 12 juli kwam het bericht dat het Concertgebouw Amsterdam de optie voor 5 mei 2008 inmiddels aan 'anderen' had verleend. Een dikke tegenvaller. Koppie onder, zo gezegd. Ach, ik hou wel van wat avontuur ... één avond mopperen en op vrijdag de 13e met nieuw elan op zoek gegaan naar andere locaties, nadat Muziekgebouw 't IJ, het Muziektheater, de Stadsschouwburg, het Fortis Theater Schevingen en Carré al hadden laten weten op 5 mei 2008 bezet te zijn.
Een gouden tip kwam van Marie Antoinette/Karin ten Cate. Zij vertelde al eerder een concert te hebben gegeven in de Prins Willem-Alexander zaal van het World Congres Centrum in Den Haag en was daar razend enthousiast over. Wisten jullie dat dit de grootste concertzaal van Nederland is? Ik niet! Zegge en schrijve twee duizend een honderd twee en zestig stoelen ... met of zonder geluidsapparatuur, dat weet ik niet meer precies. Maar genoeg, toch?! En dan het Concertgebouw de Doelen. Ook een prachtige locatie om Ça Ira op te kunnen voeren. Ach, zo zie je maar ... vrijdag de 13e? Het kan verkeren.
Dirigent. Koor. Orkest. Solisten. Locatie. PR. Sponsoring. Marketing. Mailen. Vakantie!
In de loop van week 30 zal Ça Ira in Nederland kleur krijgen. Of niet. Bleu-blanc-rouge, rood-wit-blauw, er is hoop! Ik ben deze weblog begonnen met 'Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged'. Dat je daarbij soms afhankelijk bent van anderen, maakt het niet gemakkelijker. Andere meningen, andere overtuigingen, andere ideeën. Ik hoop dat we ondanks onze verschillen, daar uitkomen waar we zijn begonnen op 12 mei. Met de rechten om deze unieke opera van Roger Waters te mogen uitvoeren. Ik sluit graag af met enkele wijze woorden van mijn vader: "Alles is mogelijk voor hen die willen!"
Lieve groet en fijne vakantie,
Joke
woensdag 4 juli 2007
Koudwatervrees?!
Rare titel, hè! Schijnen wij Nederlanders nogal eens last van te hebben.
Lieve lezers,
Dat komt mij met 'Ça Ira in Holland' anders verdraaid slecht uit! Een opera van Roger Waters? En ook nog klassiek? Is niet echt mijn ding, zullen veel fans denken. Ik, en met mij de doorgewinterde Pink-Floyd/Roger Waters-fan Ruud Schmitz, denken daar heel anders over. Met alle respect voor de Dark Side of The Moon, The Wall en alle andere muziek, die we de afgelopen jaren hebben aangeschaft en waarvan ik sinds kort ook dagelijks geniet: als jullie Ça Ira missen, missen jullie een unieke kans om kennis te maken met een heel andere kant van Roger Waters. Een geniale kant. Lees maar even mee met wat Ruud hierover schrijft:
Tja, wat een lastige vraag. Zelf ben ik in voor nieuwe dingen, en daarom heb ik Ca Ira (C-cedille is me te veel werk, dat weet je) gekocht, zonder dat ik een opera-liefhebber ben. Ik ben er voor gevallen. En gelukkig had ik jou aan mijn zijde. Maar vrienden van me, die Waters hoog hebben zitten, zien een opera niet zo zitten. Het is koudwatervrees, maar hoe doorbreek je dat. Dat is erg lastig. Ik zou op twee paarden wedden. Opera-fans en Water-fans. Maar hoe? Geen idee.
Nou zitten er wel effecten in die typisch Floyd/Waters zijn, dus die kant moeten jullie zeker niet laten liggen.
Zo. Nu horen jullie het eens van een ander. En reken erop dat ik niets zal laten liggen om Ça Ira op dat podium te krijgen. Weet u nog? Er zitten 134 geluidseffecten in Ça Ira. Honderd-vier-en-dertig!
Als je in bent voor nieuwe dingen (en wie is dat niet), ga je naar de winkel en schaf je Ça Ira aan.
En luister je naar de muziek van diezelfde Roger Waters die ons al jaren verwarmd. En lees je het verhaal, waar hij zich zo in heeft kunnen vinden. Verdwijnt die koudwatervrees vanzelf. Niet helemaal, want met een beetje gevoel krijg je kippenvel. En luister je over en over en over en over. En wordt de muziek steeds mooier en steeds meer van Roger Waters.
Ik hou niet van wedden. Verlies altijd. Maar ik weet zeker dat we met Ça Ira in Holland veel meer winnen dan we denken. Een unieke kans, waarbij War Child wel vaart. Op naar het Concertgebouw in Amsterdam!
DOEN?? DOEN!!
Lieve groet,
Joke
Lieve lezers,
Dat komt mij met 'Ça Ira in Holland' anders verdraaid slecht uit! Een opera van Roger Waters? En ook nog klassiek? Is niet echt mijn ding, zullen veel fans denken. Ik, en met mij de doorgewinterde Pink-Floyd/Roger Waters-fan Ruud Schmitz, denken daar heel anders over. Met alle respect voor de Dark Side of The Moon, The Wall en alle andere muziek, die we de afgelopen jaren hebben aangeschaft en waarvan ik sinds kort ook dagelijks geniet: als jullie Ça Ira missen, missen jullie een unieke kans om kennis te maken met een heel andere kant van Roger Waters. Een geniale kant. Lees maar even mee met wat Ruud hierover schrijft:
Tja, wat een lastige vraag. Zelf ben ik in voor nieuwe dingen, en daarom heb ik Ca Ira (C-cedille is me te veel werk, dat weet je) gekocht, zonder dat ik een opera-liefhebber ben. Ik ben er voor gevallen. En gelukkig had ik jou aan mijn zijde. Maar vrienden van me, die Waters hoog hebben zitten, zien een opera niet zo zitten. Het is koudwatervrees, maar hoe doorbreek je dat. Dat is erg lastig. Ik zou op twee paarden wedden. Opera-fans en Water-fans. Maar hoe? Geen idee.
Nou zitten er wel effecten in die typisch Floyd/Waters zijn, dus die kant moeten jullie zeker niet laten liggen.
Zo. Nu horen jullie het eens van een ander. En reken erop dat ik niets zal laten liggen om Ça Ira op dat podium te krijgen. Weet u nog? Er zitten 134 geluidseffecten in Ça Ira. Honderd-vier-en-dertig!
Als je in bent voor nieuwe dingen (en wie is dat niet), ga je naar de winkel en schaf je Ça Ira aan.
En luister je naar de muziek van diezelfde Roger Waters die ons al jaren verwarmd. En lees je het verhaal, waar hij zich zo in heeft kunnen vinden. Verdwijnt die koudwatervrees vanzelf. Niet helemaal, want met een beetje gevoel krijg je kippenvel. En luister je over en over en over en over. En wordt de muziek steeds mooier en steeds meer van Roger Waters.
Ik hou niet van wedden. Verlies altijd. Maar ik weet zeker dat we met Ça Ira in Holland veel meer winnen dan we denken. Een unieke kans, waarbij War Child wel vaart. Op naar het Concertgebouw in Amsterdam!
DOEN?? DOEN!!
Lieve groet,
Joke
vrijdag 29 juni 2007
En ineens ...
En ineens weet ik wat ik vandaag wil schrijven.
Lieve lezers,
Mijn aller allereerste mail over "Ça Ira" heb ik geschreven op 6 juli 2006! Bijna een jaar terug. Wat gaat de tijd snel. Lees maar een stukje mee ...
----- Original Message -----
From:Joke
To: Fokko
Sent: Thursday, July 06, 2006 9:58 PM
Subject: Ca Ira. There is hope ...
En ineens dacht ik aan het boekje 'In Vrijheid Groot Worden', waarin Langedijker kinderen schrijven over
oorlog, vrede en vrijheid. Het voorwoord van de (toenmalig) burgemeester vind je hieronder:
Als je meent dat kinderen geen zorgen hebben, kun je beter nog maar 's nadenken.
Kinderen maken heel wat mee. Bij het eerste speelgoed dat wordt afgepakt weet een kind al wat
strijd om de macht betekent. Wat boycot is, voelt een jong mens als hij bij een spelletje ineens
niet mee mag doen. Winnen en verliezen, in actie komen of stil blijven, meedoen of grenzen
stellen: elk kind leert wat zo'n keuze betekent.
Wat een kind eigenlijk niet hoort te weten, is hoe oorlog voelt. Of angst. Hoe kun je nu veilig
opgroeien als overal gevaar dreigt? Als je eigen ouders sidderen van angst, wat leer je daar als
kind van? In ons land lopen nu bijna bejaarde mensen rond die kind waren in oorlogstijd.
De benauwenis van toen zullen ze nooit vergeten. Wij hebben vrijheid en vrede in ons land.
Wat oorlog is, zien we alleen in andere landen.
Om te voorkomen dat onze kinderen ooit zullen voelen wat oorlog is, blijven we erover vertellen.
Hoe erg het is, hoeveel verdriet het geeft, hoe stom het is om de baas te willen zijn door anderen
te vermoorden, hoe onverdraagzaamheid eeuwige littekens maakt. We hopen zo dat kinderen leren
hoe veel het waard is om in vrijheid groot te mogen worden. Hoe groot je bent als je volstrekte
verdraagzaamheid hebt op ieder gebied: afkomst, sekse, godsdienst en ras.
H.M.W. ter Heegde
Burgemeester van Langedijk
Deze (in het engels vertaalde) tekst wil ik graag opsturen naar Roger Waters.
Met een exemplaar van het boekje 'In Vrijheid Groot Worden'. In de hoop dat het hem aanspreekt en hem ertoe aanzet zijn goedkeuring te geven aan 'Ca Ira' in 2008. Misschien op 5 mei? Zou prachtig zijn!
Pas veel later vond ik de cedille onder de C, ook prachtig! En nog veel later, om precies te zijn eergisteren, woensdag 27 juni 2007, kwam ik erachter hoe bijzonder de inzet van de mannen is, die zich nu bezig houden met de voorbereidingen voor 'Ça Ira in Holland'. Zoals Roger Waters al zei: "I couldn't be happier with it!" Mannen, vanavond zet ik jullie eens even in the limelights! Zonder diamonds and perls, want jullie doen het allemaal voor nop, voor War Child.
Johan : voor je geloof in de haalbaarheid van dit project, je prachtige projectplan, de cijfertjes erachter en je drijfveer om ons aan te zetten tot het verwezenlijken van 5 mei 2008.
Frank : voor je grenzeloze onderzoekingstocht op internet, het in elkaar zetten en bijhouden van onze website en je PR-/en Sponsorplan, waarbij de begroting straks verbleekt.
Hans : voor je geniale juristen-wijsheid, je liefde voor klassieke muziek en je geloof in het verhaal van Ça Ira, je ongelooflijk snelle fabricage van de notulen en je rust.
Huub : voor je relativerende humor, je meedenken met Will Jan en mij, je gáán voor het Concertgebouw, je betrokkenheid bij mijn 'gezin' en je attente zorg.
Marcel : voor je zorgvuldig streven naar kwaliteit, het vermijden van risico's en het delen van de zorg om 5 mei 2008 tot een goed einde te brengen.
Dick : voor het ons achter de broek aan zitten, wijzen op het belang van planning en plannen en je scherpe inzicht.
Aad : voor het belangeloos beschikbaar stellen van vergaderruimte, en last but not least
Fokko : voor je introductie bij de Kiwanis, voor je 06-lijntje als ik het even niet meer zie zitten of je enthousiast vertel dat we weer een stapje verder zijn, voor je inzet om je bezig te houden met Marketing, het beschikbaar stellen van de Parfun III om even uit te waaien, en nog veel meer ...
Stuk voor stuk druk bezette mannen, met drukke banen, grote verantwoordelijkheden, een gezin, en nog veel meer ... Zonder de inzet van deze mannen zouden we Ça Ira in Holland wel kunnen vergeten!
Bedankt!
Joke
Lieve lezers,
Mijn aller allereerste mail over "Ça Ira" heb ik geschreven op 6 juli 2006! Bijna een jaar terug. Wat gaat de tijd snel. Lees maar een stukje mee ...
----- Original Message -----
From:Joke
To: Fokko
Sent: Thursday, July 06, 2006 9:58 PM
Subject: Ca Ira. There is hope ...
En ineens dacht ik aan het boekje 'In Vrijheid Groot Worden', waarin Langedijker kinderen schrijven over
oorlog, vrede en vrijheid. Het voorwoord van de (toenmalig) burgemeester vind je hieronder:
Als je meent dat kinderen geen zorgen hebben, kun je beter nog maar 's nadenken.
Kinderen maken heel wat mee. Bij het eerste speelgoed dat wordt afgepakt weet een kind al wat
strijd om de macht betekent. Wat boycot is, voelt een jong mens als hij bij een spelletje ineens
niet mee mag doen. Winnen en verliezen, in actie komen of stil blijven, meedoen of grenzen
stellen: elk kind leert wat zo'n keuze betekent.
Wat een kind eigenlijk niet hoort te weten, is hoe oorlog voelt. Of angst. Hoe kun je nu veilig
opgroeien als overal gevaar dreigt? Als je eigen ouders sidderen van angst, wat leer je daar als
kind van? In ons land lopen nu bijna bejaarde mensen rond die kind waren in oorlogstijd.
De benauwenis van toen zullen ze nooit vergeten. Wij hebben vrijheid en vrede in ons land.
Wat oorlog is, zien we alleen in andere landen.
Om te voorkomen dat onze kinderen ooit zullen voelen wat oorlog is, blijven we erover vertellen.
Hoe erg het is, hoeveel verdriet het geeft, hoe stom het is om de baas te willen zijn door anderen
te vermoorden, hoe onverdraagzaamheid eeuwige littekens maakt. We hopen zo dat kinderen leren
hoe veel het waard is om in vrijheid groot te mogen worden. Hoe groot je bent als je volstrekte
verdraagzaamheid hebt op ieder gebied: afkomst, sekse, godsdienst en ras.
H.M.W. ter Heegde
Burgemeester van Langedijk
Deze (in het engels vertaalde) tekst wil ik graag opsturen naar Roger Waters.
Met een exemplaar van het boekje 'In Vrijheid Groot Worden'. In de hoop dat het hem aanspreekt en hem ertoe aanzet zijn goedkeuring te geven aan 'Ca Ira' in 2008. Misschien op 5 mei? Zou prachtig zijn!
Pas veel later vond ik de cedille onder de C, ook prachtig! En nog veel later, om precies te zijn eergisteren, woensdag 27 juni 2007, kwam ik erachter hoe bijzonder de inzet van de mannen is, die zich nu bezig houden met de voorbereidingen voor 'Ça Ira in Holland'. Zoals Roger Waters al zei: "I couldn't be happier with it!" Mannen, vanavond zet ik jullie eens even in the limelights! Zonder diamonds and perls, want jullie doen het allemaal voor nop, voor War Child.
Johan : voor je geloof in de haalbaarheid van dit project, je prachtige projectplan, de cijfertjes erachter en je drijfveer om ons aan te zetten tot het verwezenlijken van 5 mei 2008.
Frank : voor je grenzeloze onderzoekingstocht op internet, het in elkaar zetten en bijhouden van onze website en je PR-/en Sponsorplan, waarbij de begroting straks verbleekt.
Hans : voor je geniale juristen-wijsheid, je liefde voor klassieke muziek en je geloof in het verhaal van Ça Ira, je ongelooflijk snelle fabricage van de notulen en je rust.
Huub : voor je relativerende humor, je meedenken met Will Jan en mij, je gáán voor het Concertgebouw, je betrokkenheid bij mijn 'gezin' en je attente zorg.
Marcel : voor je zorgvuldig streven naar kwaliteit, het vermijden van risico's en het delen van de zorg om 5 mei 2008 tot een goed einde te brengen.
Dick : voor het ons achter de broek aan zitten, wijzen op het belang van planning en plannen en je scherpe inzicht.
Aad : voor het belangeloos beschikbaar stellen van vergaderruimte, en last but not least
Fokko : voor je introductie bij de Kiwanis, voor je 06-lijntje als ik het even niet meer zie zitten of je enthousiast vertel dat we weer een stapje verder zijn, voor je inzet om je bezig te houden met Marketing, het beschikbaar stellen van de Parfun III om even uit te waaien, en nog veel meer ...
Stuk voor stuk druk bezette mannen, met drukke banen, grote verantwoordelijkheden, een gezin, en nog veel meer ... Zonder de inzet van deze mannen zouden we Ça Ira in Holland wel kunnen vergeten!
Bedankt!
Joke
zondag 17 juni 2007
Surching for courage in this folly!
Ladies and Gentlemen! Imagine ... De spreekstalmeester vraagt uw aandacht!
U luistert naar het begin van scene 2: "De koning, de stokken en de vogels" met aan het einde van scene 4: "Wanorde in Frankrijk": "De grote zoektocht naar moed is begonnen. Moed temidden van gekte."
Lieve lezers,
Het gaat nog steeds over Ça Ira in Nederland. En het gaat inmiddels over de moeizame periode waar we nu middenin zitten, om Ça Ira ook daadwerkelijk op de planken te krijgen. Maar dat is ook 'Revolutie', change your mind and sing!
Ik praat jullie graag even bij. Koor, orkest, locatie, geluidseffecten, solisten ... en afzeggingen. Ik begin er al aan te wennen. Zoek naar moed om steeds een stapje verder te zetten, mij onbekende mensen te mailen of te bellen, met de vraag: doet u mee op 5 mei 2008? Het probleem zit em in het feit, dat we pas halverwege de maand mei konden starten met de daadwerkelijk en gerichte benadering van de muzikanten en vocalisten.
En iedereen is dan al een heel eind op weg met de eigen planning 2007/2008, of heeft die planning al rond.
Mijn vraag gooit dan ineens roet in het eten. Deze week deed Will Jan Pielage (Peak Audio) er nog een schepje bovenop. Vanuit zijn vakgebied keek hij met ons mee en beluisterde Ça Ira voor het eerst. Hij had aan nog geen 5 minuten muziek (geluidseffecten) genoeg om met een aardig statement te komen: Ça Ira kan niet zonder versterking. Tel de geluidseffecten deze week en stuur ze me snel op. Ik tellen: 134! Hier zien jullie enkele voorbeelden: VS3WindStereo, WolfHowl, DogBark, Rooks, Thunder, CrowdAww, BirdBlack, WindowOpenWood, BirdSkylark, ThunderCrash, RainSteady, MarchingStep, CannonFire, WooshExplode, KidsCheer, ClockTickTock, Sribble, WavesContinuous, Seagull, BoatBowBigSplash, WhipCrash, GunFire, Riflecocks en als laatste GuillotineLong/Short/Fast/Ring.
Gelukkig houdt het daarmee niet op. Ook als het om wat voor reden dan ook, nìet lukt op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 Ça Ira te kunnen uitvoeren, gaat het leven gewoon verder. Zoals Roger Waters schrijft: "... zoals de golven rustig van eb naar vloed gaan ..." Maar, schrik niet, zover is het nog niet. Pas op 16 augustus (zet die datum maar in de agenda) gaan de lichten òf uit òf vol aan. Ik hoop het laatste. Deze prachtige muziek verdient het beluisterd te worden door heel veel heel veel mensen.
Tot volgende week!
Joke
U luistert naar het begin van scene 2: "De koning, de stokken en de vogels" met aan het einde van scene 4: "Wanorde in Frankrijk": "De grote zoektocht naar moed is begonnen. Moed temidden van gekte."
Lieve lezers,
Het gaat nog steeds over Ça Ira in Nederland. En het gaat inmiddels over de moeizame periode waar we nu middenin zitten, om Ça Ira ook daadwerkelijk op de planken te krijgen. Maar dat is ook 'Revolutie', change your mind and sing!
Ik praat jullie graag even bij. Koor, orkest, locatie, geluidseffecten, solisten ... en afzeggingen. Ik begin er al aan te wennen. Zoek naar moed om steeds een stapje verder te zetten, mij onbekende mensen te mailen of te bellen, met de vraag: doet u mee op 5 mei 2008? Het probleem zit em in het feit, dat we pas halverwege de maand mei konden starten met de daadwerkelijk en gerichte benadering van de muzikanten en vocalisten.
En iedereen is dan al een heel eind op weg met de eigen planning 2007/2008, of heeft die planning al rond.
Mijn vraag gooit dan ineens roet in het eten. Deze week deed Will Jan Pielage (Peak Audio) er nog een schepje bovenop. Vanuit zijn vakgebied keek hij met ons mee en beluisterde Ça Ira voor het eerst. Hij had aan nog geen 5 minuten muziek (geluidseffecten) genoeg om met een aardig statement te komen: Ça Ira kan niet zonder versterking. Tel de geluidseffecten deze week en stuur ze me snel op. Ik tellen: 134! Hier zien jullie enkele voorbeelden: VS3WindStereo, WolfHowl, DogBark, Rooks, Thunder, CrowdAww, BirdBlack, WindowOpenWood, BirdSkylark, ThunderCrash, RainSteady, MarchingStep, CannonFire, WooshExplode, KidsCheer, ClockTickTock, Sribble, WavesContinuous, Seagull, BoatBowBigSplash, WhipCrash, GunFire, Riflecocks en als laatste GuillotineLong/Short/Fast/Ring.
Gelukkig houdt het daarmee niet op. Ook als het om wat voor reden dan ook, nìet lukt op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 Ça Ira te kunnen uitvoeren, gaat het leven gewoon verder. Zoals Roger Waters schrijft: "... zoals de golven rustig van eb naar vloed gaan ..." Maar, schrik niet, zover is het nog niet. Pas op 16 augustus (zet die datum maar in de agenda) gaan de lichten òf uit òf vol aan. Ik hoop het laatste. Deze prachtige muziek verdient het beluisterd te worden door heel veel heel veel mensen.
Tot volgende week!
Joke
Abonneren op:
Posts (Atom)