't Is net als vroeger. De enige dag dat de verwarming overdag in mijn slaapkamer op zolder aan mocht, was op 5 december. En ik maar gedichten schrijven. Voor iedereen die maar op de deur klopte, of stilletjes een briefje naar binnen schoof. Als laatste kwam mijn vader dan naar boven. "Jook, kun je er nog één maken?" Ja, hoor, nog één.
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag ligt echt geen sneeuw
Alles gekregen
Van de VARA-Leeuw
De partituur van Ça Ira
Ik stond erbij en keek erna(ar)
Twee boeken, 900 pagina’s
Ohh Sony, laat ons niet zakken
Ohh, kom er eens kijken
Schaar en lijm heet ‘cut and paste’
Knippen en plakken
Da’s toch echt geen feest
Voor War Child kunt u toch wel wat doen
En vind ik morgen in mijn schoen
Die mooie files van Ça Ira
Dan zullen jullie horen
Ohh, kom er eens kijken
In Den Haag klinkt op’ra-muziek
Overgevlogen
Voor 5 mei: uniek!
Die Roger Waters weet het wel
In Holland klaren ze dit, echt wel
Tweeduizend mensen in Den Haag
Al zijn ze wel wat traag
Ohhh, kom er eens kijken
Wat ik in mijn schoentje vind
Alles gekregen, van mijn lief de Sint
Twee kaarten voor die ene keer
Daarvoor ga ik door wind en weer
Want Ça Ira for War Child, Piet
Mag je niet missen, echt niet
Ohh, kom er eens kijken
Weet u geen kado dit jaar
’t Is maar een ideetje
Met op’ra bent u klaar
Een avond feest, wie wil dat niet
Een kaartje voor je liefste Piet
Een kaartje voor een kindsoldaat
Is wat ons voor ogen staat
Ohh, kom er eens kijken
5 december is het al snel
5 mei duurt nog even
Maar pas op je tel
Als Pers straks hoort van Ça Ira
Slaan stoppen door, let op, weldra
Kunt u geen kaartje meer kopen
Want dat is wat wij hopen
Ohhh, kom er eens kijken
‘k Hou er nu mee op voor vandaag
Sint laat u weten
Ça Ira! Den Haag!!
Voor iedereen die niet weet wat te geven, koop een kaartje en je zult beleven, dat je dit jaar mèt gedicht een glimlach zult zien op je liefs' gezicht. Hij/zij kan het zingen, maar Sint vindt dat je niemand moet dwingen. 5 december, in ons land een uniek feest. Nog 5 maanden en dan hoopt Sint dat u kunt zeggen: "Gewèldig! We zijn naar Ça Ira geweest!"
vrijdag 30 november 2007
zaterdag 24 november 2007
Gedicht
’t Is feest in Den Haag
Misschien ook vandaag
Maar dat weet ik niet echt.
’t Is feest in Den Haag
Misschien ben ik wat traag
Maar dat is toch niet slecht?
’t Is feest in Den Haag
Misschien als ik er in slaag
Maar dat kost een paar duiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien te snel voor een vraag
Maar dat is beter dan er naar fluiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien dat ik klaag
Maar dat is beter dan nooit.
Is het feest in Den Haag?
Misschien op tijd met deze vraag
En binnenkort hoge ogen gegooid.
Vreemd gedicht … waar gaat dit over? Over een feest, over Den Haag, over duiten, over traag, en dat je ernaar kunt fluiten? Ja, wacht nog even en je zult beleven dat de kaartjes voor Ça Ira zijn vergeven. Tenminste, als het aan Marco Borsato ligt, want hij is voor het NHD gezwicht. Da’s dè krant in Noord-Holland die in de maand december wordt bemand door niemand minder dan ònze ambassadeur. Als War Child-hoofdredacteur. En laten wij nu weten, dat hij daarom Ça Ira niet zal vergeten. Wat zullen we doen, hem een uitnodiging sturen? Nee, we dagen hem uit! Wij in de krant, hij na het feest in Den Haag op pad met de buit. Een vette buit is wat we ons wensen. Maar, lieve fans en andere lieve mensen, dan wordt het wel tijd dat jullie even bellen. Ergens op deze site staat een nummer met nullen. Als je daar een kaartje bestelt kunnen we de zakken van Marco vullen. En de krant, want als je daarin met deze BN-er belandt, is het halve werk gedaan.
’t Is feest in Den Haag! Volgend jaar, 5 mei 2008, wordt Ça Ira in Nederland tot klinken gebracht. Libertyday, dus de driekleur in top. En voor die ene keer mag ie zelfs op z’n kop. Bleu-blanc-rouge, de kleuren van Revolutie maar dan zònder munitie! Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. Zijn er voor dat feest nog kaarten TE KOOP?! Ja, op VERKOCHT moeten we nog even wachten, maar de beloning voor geduld zal dat leed vast verzachten.
Twee bordjes, de eerste staat in de grond. Na VERKOCHT ben ik reuze benieuwd wat Roger er zèlf van vond. Hebben jullie zijn agenda al bekeken? Zo rond 5 mei 2008 heeft hij vrije weken! Marco, ’t is maar dat je het weet, met Roger Waters heb je een ‘grote’ beet. Zijn opera voor War Child gooit hoge ogen, let maar op. En als hij komt, staat Den Haag op z’n kop. Die beelden konden wel eens over de wereld gaan. Roger en jij voor War Child, hand in hand? Voor die ene kans mag er toch wel een stukje in de krant?! ‘Serving the Children of the World’, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik hoor het je nog zeggen op het strand van Scheveningen. Of je nu een opera schrijft of een V-teken maakt, het gaat erom dat je de harten van mensen raakt. Met de hoop op vrede, voor alle mensen. Maar voor kinderen vooral, dat blijven we wensen. Met die prachtige muziek van Roger Waters sluit ik graag af vandaag. Nog even en het is feest in Den Haag!
Misschien ook vandaag
Maar dat weet ik niet echt.
’t Is feest in Den Haag
Misschien ben ik wat traag
Maar dat is toch niet slecht?
’t Is feest in Den Haag
Misschien als ik er in slaag
Maar dat kost een paar duiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien te snel voor een vraag
Maar dat is beter dan er naar fluiten.
’t Is feest in Den Haag
Misschien dat ik klaag
Maar dat is beter dan nooit.
Is het feest in Den Haag?
Misschien op tijd met deze vraag
En binnenkort hoge ogen gegooid.
Vreemd gedicht … waar gaat dit over? Over een feest, over Den Haag, over duiten, over traag, en dat je ernaar kunt fluiten? Ja, wacht nog even en je zult beleven dat de kaartjes voor Ça Ira zijn vergeven. Tenminste, als het aan Marco Borsato ligt, want hij is voor het NHD gezwicht. Da’s dè krant in Noord-Holland die in de maand december wordt bemand door niemand minder dan ònze ambassadeur. Als War Child-hoofdredacteur. En laten wij nu weten, dat hij daarom Ça Ira niet zal vergeten. Wat zullen we doen, hem een uitnodiging sturen? Nee, we dagen hem uit! Wij in de krant, hij na het feest in Den Haag op pad met de buit. Een vette buit is wat we ons wensen. Maar, lieve fans en andere lieve mensen, dan wordt het wel tijd dat jullie even bellen. Ergens op deze site staat een nummer met nullen. Als je daar een kaartje bestelt kunnen we de zakken van Marco vullen. En de krant, want als je daarin met deze BN-er belandt, is het halve werk gedaan.
’t Is feest in Den Haag! Volgend jaar, 5 mei 2008, wordt Ça Ira in Nederland tot klinken gebracht. Libertyday, dus de driekleur in top. En voor die ene keer mag ie zelfs op z’n kop. Bleu-blanc-rouge, de kleuren van Revolutie maar dan zònder munitie! Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. Zijn er voor dat feest nog kaarten TE KOOP?! Ja, op VERKOCHT moeten we nog even wachten, maar de beloning voor geduld zal dat leed vast verzachten.
Twee bordjes, de eerste staat in de grond. Na VERKOCHT ben ik reuze benieuwd wat Roger er zèlf van vond. Hebben jullie zijn agenda al bekeken? Zo rond 5 mei 2008 heeft hij vrije weken! Marco, ’t is maar dat je het weet, met Roger Waters heb je een ‘grote’ beet. Zijn opera voor War Child gooit hoge ogen, let maar op. En als hij komt, staat Den Haag op z’n kop. Die beelden konden wel eens over de wereld gaan. Roger en jij voor War Child, hand in hand? Voor die ene kans mag er toch wel een stukje in de krant?! ‘Serving the Children of the World’, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik hoor het je nog zeggen op het strand van Scheveningen. Of je nu een opera schrijft of een V-teken maakt, het gaat erom dat je de harten van mensen raakt. Met de hoop op vrede, voor alle mensen. Maar voor kinderen vooral, dat blijven we wensen. Met die prachtige muziek van Roger Waters sluit ik graag af vandaag. Nog even en het is feest in Den Haag!
woensdag 21 november 2007
PR
Alles is anders …
Alles is anders, een variatie op ‘Alles is liefde’. Hoor je veel en dagelijks op de radio.
Mooi lied, prachtige film. Aad, het verhaal ‘En zo is ’t gekomen’ gaat even op een zijspoor. Alles aan Ça Ira is anders en ik ben anders. Vandaag ben ik wispelturig, zoals vaker het geval. Onrustig nadat ik heb gehoord hoeveel kaarten er zijn verkocht. Even verder lezen, kom je het getal vanzelf tegen. Projectteam, niet schrikken. Jullie hebben net gelezen dat we er verstandig aan doen, dit getal nog maar even binnenskamers te houden, maar zo zit ik niet in elkaar. Vandaag tenminste niet. Waarom zou ik? Zo af en toe zoek ik mijn toevlucht tot het boek ‘Levenswijs’, wijsheden voor elke dag. En wat lees ik op 21 november? Wantrouwen is een teken van zwakte. Niet door de eerste de beste verkondigd, maar door Gandhi. Film over zijn leven gezien? Doen, als de kans zich voordoet. Na Alles is Liefde. Je kunt toch niet iedereen zomaar vertrouwen? Hoe vaak word je niet bedrogen, om de tuin geleid en opgelicht? Wantrouwen een teken van zwakte? Ja, dan zoek je overal iets achter. Ik vertrouw de mensen die op deze site deze stukjes lezen en erop reageren. Wantrouwen zoekt naar dubbele bodems, vermoedt verborgen agenda’s. Jammer, ik heb geen verborgen agenda, ik stel me open voor verrassingen, ook als ik daar onaangenaam door getroffen word. Wantrouwend zou ik altijd op m’n hoede zijn. Nu kan ik onbekommerd genieten, tot het tegendeel blijkt. Over risico’s gesproken ….
Hoewel ik dus nog geen uur geleden heb aangekondigd, het getal 129 nog even niet naar buiten te brengen, heb ik dat nu gedaan. En weten jullie waarom? Omdat we daarmee ook een beroep kunnen doen op de fans van Ça Ira. Omdat we met elkaar willen genieten van die muziek waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. En het liefst in een volle, enthousiaste zaal. Daarvoor is het nodig dat we ruim 2.000 kaarten verkopen. Want dan hebben we dè entourage te pakken die Ça Ira verdient! Je kunt het anno 2008 toch niet verkopen Bevrijdingsdag te vieren met een handjevol feestgangers?
Gisteravond keken Veerle en ik nog naar het Jeugdjournaal, waarop beelden te zien waren van kindsoldaten. Het woord alleen al doet me gruwen. En over de hele wereld lopen deze kinderen rond, behangen met wapens. Met alle gevolgen van nog veel ingrijpender risico’s vandien. Niks verborgen agenda. Niks dubbele bodem. We zetten alle zeilen bij om daar te komen waar we willen komen. Dat ene regeltje uit Ça Ira staat niet voor niets als eye-catcher op onze site! We kunnen allemaal ons steentje bijdragen aan de manier waarop de wereld in elkaar steekt! “Make a choice”, is wat Roger Waters ons meegeeft.
Werk aan de winkel. De PR-machine voor Ça Ira for War Child moet voluit. En daar kunnen we alle hulp bij gebruiken. Zodra de flyer klaar is, ga ik een rondje Nederland om ze te verspreiden. Rondje Drenthe Aad & Trees. Rondje Gelderland Bert. Rondje Zuid-Holland Theo en Michel. Rondje Amsterdam NCK. Rondje Tilburg Hans en het TBO. Zou dat lukken?!
Alles is anders, een variatie op ‘Alles is liefde’. Hoor je veel en dagelijks op de radio.
Mooi lied, prachtige film. Aad, het verhaal ‘En zo is ’t gekomen’ gaat even op een zijspoor. Alles aan Ça Ira is anders en ik ben anders. Vandaag ben ik wispelturig, zoals vaker het geval. Onrustig nadat ik heb gehoord hoeveel kaarten er zijn verkocht. Even verder lezen, kom je het getal vanzelf tegen. Projectteam, niet schrikken. Jullie hebben net gelezen dat we er verstandig aan doen, dit getal nog maar even binnenskamers te houden, maar zo zit ik niet in elkaar. Vandaag tenminste niet. Waarom zou ik? Zo af en toe zoek ik mijn toevlucht tot het boek ‘Levenswijs’, wijsheden voor elke dag. En wat lees ik op 21 november? Wantrouwen is een teken van zwakte. Niet door de eerste de beste verkondigd, maar door Gandhi. Film over zijn leven gezien? Doen, als de kans zich voordoet. Na Alles is Liefde. Je kunt toch niet iedereen zomaar vertrouwen? Hoe vaak word je niet bedrogen, om de tuin geleid en opgelicht? Wantrouwen een teken van zwakte? Ja, dan zoek je overal iets achter. Ik vertrouw de mensen die op deze site deze stukjes lezen en erop reageren. Wantrouwen zoekt naar dubbele bodems, vermoedt verborgen agenda’s. Jammer, ik heb geen verborgen agenda, ik stel me open voor verrassingen, ook als ik daar onaangenaam door getroffen word. Wantrouwend zou ik altijd op m’n hoede zijn. Nu kan ik onbekommerd genieten, tot het tegendeel blijkt. Over risico’s gesproken ….
Hoewel ik dus nog geen uur geleden heb aangekondigd, het getal 129 nog even niet naar buiten te brengen, heb ik dat nu gedaan. En weten jullie waarom? Omdat we daarmee ook een beroep kunnen doen op de fans van Ça Ira. Omdat we met elkaar willen genieten van die muziek waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. En het liefst in een volle, enthousiaste zaal. Daarvoor is het nodig dat we ruim 2.000 kaarten verkopen. Want dan hebben we dè entourage te pakken die Ça Ira verdient! Je kunt het anno 2008 toch niet verkopen Bevrijdingsdag te vieren met een handjevol feestgangers?
Gisteravond keken Veerle en ik nog naar het Jeugdjournaal, waarop beelden te zien waren van kindsoldaten. Het woord alleen al doet me gruwen. En over de hele wereld lopen deze kinderen rond, behangen met wapens. Met alle gevolgen van nog veel ingrijpender risico’s vandien. Niks verborgen agenda. Niks dubbele bodem. We zetten alle zeilen bij om daar te komen waar we willen komen. Dat ene regeltje uit Ça Ira staat niet voor niets als eye-catcher op onze site! We kunnen allemaal ons steentje bijdragen aan de manier waarop de wereld in elkaar steekt! “Make a choice”, is wat Roger Waters ons meegeeft.
Werk aan de winkel. De PR-machine voor Ça Ira for War Child moet voluit. En daar kunnen we alle hulp bij gebruiken. Zodra de flyer klaar is, ga ik een rondje Nederland om ze te verspreiden. Rondje Drenthe Aad & Trees. Rondje Gelderland Bert. Rondje Zuid-Holland Theo en Michel. Rondje Amsterdam NCK. Rondje Tilburg Hans en het TBO. Zou dat lukken?!
zondag 18 november 2007
Weg wezen
Dat Sssst mag er wel weer af. Stil is het hier doorgaans alleen gedurende de nacht en vannacht was het hommeles. Ik ben voor het eerst van m’n leven gestrand! Amsterdam Centraal, 01.45 uur. Koud dat het daar was, 1C! Daar sta je dan. Na een ‘Romantische Wanderung’ in Tilburg, met Mannenkoor La Renaissance en het Tilburgs Begeleidingsorkest. Nee, ‘k heb niet gewandeld in het overigens zeer sfeervolle Tilburg bij nacht. Ik zat in de lekker warme Concertzaal te kijken en te luisteren naar een muzikale dooltocht door de noordelijke romantiek. Zo stond het aangekondigd op het programma.
De eerste kennismaking met het TBO, het orkest dat volgend jaar met het Nederlands Concertkoor Ça Ira in een andere concertzaal zal laten klinken. Het podium zag er met 60 mannen, ruim 40 musici en 2 solisten al vol uit. Kun je nagaan wat er op 5 mei voor je neus staat. En zit uiteraard. Twee keer zoveel ... rustgevende gedachte te weten dat ons concert in de grootste concertzaal van Nederland plaatsvindt.
De dooltocht. Zette zich dus voort in Amsterdam. Na een wijntje te lang zijn blijven hangen en een vertraging van 15 minuten, leek Alkmaar wel heel ver wandelen. “U heeft geen recht op een taxi, mevrouw!” werd mij te verstaan gegeven (wel vertraging, maar ook een laat wijntje), de collega’s van de Spopo waren ‘op klus’, de Burger King dicht, oh jee. Einde romantiek. Ik hoor jullie denken. Komt zeker van het platteland, hè. Kijkt niet op de borden wanneer de laatste trein gaat, laat de auto staan vanwege een wijntje en staat dan moederziel alleen verbaasd om zich heen te kijken naar het nachtleven op een ijzig Centraal. Wat moeten al die mensen zo laat nog op straat? Hele groepen gaan op dat tijdstip de stad nog in.
Al dan niet wankelend van heel wat meer wijntjes dan die ene van mij. Bewaking: “Mevrouw, u kunt daar beter niet blijven staan, want als er zo een trein binnenkomt, wordt u onder de voet gelopen!” Hûh, midden in de nacht? Weg wezen. Mobieltje red me en een uur later spring ik in de warme auto van de vader van Veerle, mijn grote vriend papa Fokko èn een van de wijze mannen van het Projectteam, die me veilig thuis brengt. Da’s pas romantiek! Een passender afsluiting van het gedeelte na de Pauze in Tilburg had ik me niet kunnen bedenken. Kennen jullie Max Bruch? Vast wel. Van Kol Nidrei, het joodse gebed voor cello en orkest, een van mijn eerste klassieke LP’s. Bruch's ‘Frithjof-Sage’ vertelt over de zoektocht van Frithjof, die ‘Auf Stürmender See’op zoek gaat naar zijn geliefde Ingeborg. Uit dit stuk voor Mannenkoor, sopraan, bariton en orkest, werden 6 Scenes ten gehore gebracht. En werden op een groot projectiescherm achter het koor beelden vertoond van onstuimige zeeën en prachtige Noorse landschappen. Toen ik met 1C aan deze indrukwekkende muziek terugdacht, kreeg ik het vanzelf weer warm. Wat een prachtige muziek. En, want daar was ik mijn dooltocht om begonnen, wat hebben we een fantastisch orkest te pakken om Ça Ira uit te voeren! Fluisterzacht, onstuimig, schallend koper, een warme strijkklank, helder klinkend hout, paukenslagen, alles is aanwezig om de zoektocht naar vrijheid, gelijkheid, passie en hoop te laten klinken op 5 mei. Ach, en wie maalt er dan om 1C en een kort nachtje? Weer een stapje verder op weg naar Den Haag. Met het TBO en alle anderen. Maar met een uitverkochte zaal! Houden jullie wel rekening met de laatste trein?
Joke
De eerste kennismaking met het TBO, het orkest dat volgend jaar met het Nederlands Concertkoor Ça Ira in een andere concertzaal zal laten klinken. Het podium zag er met 60 mannen, ruim 40 musici en 2 solisten al vol uit. Kun je nagaan wat er op 5 mei voor je neus staat. En zit uiteraard. Twee keer zoveel ... rustgevende gedachte te weten dat ons concert in de grootste concertzaal van Nederland plaatsvindt.
De dooltocht. Zette zich dus voort in Amsterdam. Na een wijntje te lang zijn blijven hangen en een vertraging van 15 minuten, leek Alkmaar wel heel ver wandelen. “U heeft geen recht op een taxi, mevrouw!” werd mij te verstaan gegeven (wel vertraging, maar ook een laat wijntje), de collega’s van de Spopo waren ‘op klus’, de Burger King dicht, oh jee. Einde romantiek. Ik hoor jullie denken. Komt zeker van het platteland, hè. Kijkt niet op de borden wanneer de laatste trein gaat, laat de auto staan vanwege een wijntje en staat dan moederziel alleen verbaasd om zich heen te kijken naar het nachtleven op een ijzig Centraal. Wat moeten al die mensen zo laat nog op straat? Hele groepen gaan op dat tijdstip de stad nog in.
Al dan niet wankelend van heel wat meer wijntjes dan die ene van mij. Bewaking: “Mevrouw, u kunt daar beter niet blijven staan, want als er zo een trein binnenkomt, wordt u onder de voet gelopen!” Hûh, midden in de nacht? Weg wezen. Mobieltje red me en een uur later spring ik in de warme auto van de vader van Veerle, mijn grote vriend papa Fokko èn een van de wijze mannen van het Projectteam, die me veilig thuis brengt. Da’s pas romantiek! Een passender afsluiting van het gedeelte na de Pauze in Tilburg had ik me niet kunnen bedenken. Kennen jullie Max Bruch? Vast wel. Van Kol Nidrei, het joodse gebed voor cello en orkest, een van mijn eerste klassieke LP’s. Bruch's ‘Frithjof-Sage’ vertelt over de zoektocht van Frithjof, die ‘Auf Stürmender See’op zoek gaat naar zijn geliefde Ingeborg. Uit dit stuk voor Mannenkoor, sopraan, bariton en orkest, werden 6 Scenes ten gehore gebracht. En werden op een groot projectiescherm achter het koor beelden vertoond van onstuimige zeeën en prachtige Noorse landschappen. Toen ik met 1C aan deze indrukwekkende muziek terugdacht, kreeg ik het vanzelf weer warm. Wat een prachtige muziek. En, want daar was ik mijn dooltocht om begonnen, wat hebben we een fantastisch orkest te pakken om Ça Ira uit te voeren! Fluisterzacht, onstuimig, schallend koper, een warme strijkklank, helder klinkend hout, paukenslagen, alles is aanwezig om de zoektocht naar vrijheid, gelijkheid, passie en hoop te laten klinken op 5 mei. Ach, en wie maalt er dan om 1C en een kort nachtje? Weer een stapje verder op weg naar Den Haag. Met het TBO en alle anderen. Maar met een uitverkochte zaal! Houden jullie wel rekening met de laatste trein?
Joke
zaterdag 17 november 2007
Sssssst!
Stilte na de storm.
Dit stukje moet je eigenlijk fluisterend lezen. Wordt het reuze spannend van, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben aan het afkicken en dat is op zichzelf al spannend genoeg.
Deze week deed zich een merkwaardig fenomeen voor. Daar waar ik gewend was ’s morgens voor het werk, onder de middag, ’s middags na het werk en ’s avonds achter de PC te zitten, deed ik dat nog steeds. Verstuurde 13 mails. En warempel, op niet één kwam een reactie terug. De kaartjes in huis zeker, hè! Oeps, ik zou blijven fluisteren. Als er storm op komst is, fladdert Veerle door huis, roept ze in alle toonaarden dat haar kleren niet leuk zijn, ze absoluut geen stamppot wil eten en dat ik haar met de auto naar dansles moet brengen.
De Ça Ira-kaartverkoop is van start gegaan en ik fladder door huis, weet niet wat ik moet aantrekken, heb trek in stamppot en voel ineens een dringende behoefte de auto te laten staan en op de fiets de polder in te duiken. Het kan verkeren. Ooit, in een grijs verleden, ben ik gestopt met roken. Niet één, maar wel tien keer, omdat ik steeds weer begon. Ik herken dezelfde onrust. Hoeveel sigaretten heb ik nog? Kom ik daar het weekend mee door? Nee? Dan ’s avonds laat toch nog een pakje halen uit het automaat op de Haven van Oudeschild. Stond afgelopen week door diezelfde storm een meter onder water, maar da’s een ander verhaal. Rust vanwege rook. Rust vanwege mailen. Ssssst, nu vooral fluisteren, ik ben weer verslaafd. Nee, ik heb geen sigaret opgestoken, ik ben her en der met PR begonnen. Als ik maar kan typen. Nu breng ik Ça Ira en 5 mei 2008 onder de aandacht op sites als MusicFromNL. Type drie keer hetzelfde in, maar het lukt niet om een bericht op de concertagenda achter te laten. En mijn stukje op het Forum wordt verwijderd. Há! Dat geeft nieuwe energie, nieuwe kansen om achter de PC te kruipen. Nog één mail voor het slapen gaan. Hoe halen ze het in hun hoofd Ça Ira te verwijderen? Nota bene voor een goed doel. We worden er met z’n allen geen cent rijker van. En het concert komt ècht niet op TV of voor de radio. Heerlijk om dat de redactie te kunnen meedelen. Rust vanwege mailen. Heerlijk dat Marcel vraagt of ik een voortgangsmail wil maken voor het Tilburgs Begeleidingsorkest. Tuurlijk! Heerlijk dat er ineens een reactie op mijn scherm verschijnt van Guntmar (Duitse fan) die vraagt naar mijn IBAN en BIC-nummers. Zijn betaling is geretourneerd vanwege het ontbreken ervan. Ik wist niet eens dat ik ze had. En dan vraag ik me ineens af of het me zal lukken tussen nu en 5 mei volgend jaar te stoppen met roken, ehhhh mailen. Hoe lang ik me nog bewust blijf van het feit dat als Veerle achter de PC zit, ik de neiging heb om haar te vragen of ze nog gekeken heeft of er nieuwe berichten waren. Want die wil ik beantwoorden. Anders raak ik het overzicht kwijt. Ja, ja, hoe hou ik mezelf voor de gek. Toch denk ik dat het niet alleen op verslaving duidt. Ergens heb ik ook eens iets geschreven over passie. Over de drive die je kunt voelen als je ergens voor gaat.
En dan komt Veerle thuis met een lied van Bill Whelan, uit de theatervoorstelling ‘De Binding’. In het eerste lied ‘Het verlangen’ staat: ‘Volg het vuur van mijn hart, voel de magische stromen van het lied’. De schrijver van deze theatervoorstelling is een man naar mijn hart. Van de regels die hij schreef bij zijn ‘passie’ word ik stil. En rustig. Hij maakt mij in enkele zinnen duidelijk, waarom ik toegeef aan mijn behoefte, intensief bezig te zijn, bezig te blijven met Ça Ira. Vier zinnen, die ik de komende maanden met me meeneem. Vier zinnen die zo in het programmaboek zouden kunnen staan. Die naadloos aansluiten bij het verhaal van Ça Ira. Vier zinnen. Voor de stilte na de storm.
‘Waaraan ik mij verbind
In hemel of op aarde
Gedreven door ons hart
Krijgt wat ik doe mijn waarde’
Sssssst,
Joke
Dit stukje moet je eigenlijk fluisterend lezen. Wordt het reuze spannend van, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben aan het afkicken en dat is op zichzelf al spannend genoeg.
Deze week deed zich een merkwaardig fenomeen voor. Daar waar ik gewend was ’s morgens voor het werk, onder de middag, ’s middags na het werk en ’s avonds achter de PC te zitten, deed ik dat nog steeds. Verstuurde 13 mails. En warempel, op niet één kwam een reactie terug. De kaartjes in huis zeker, hè! Oeps, ik zou blijven fluisteren. Als er storm op komst is, fladdert Veerle door huis, roept ze in alle toonaarden dat haar kleren niet leuk zijn, ze absoluut geen stamppot wil eten en dat ik haar met de auto naar dansles moet brengen.
De Ça Ira-kaartverkoop is van start gegaan en ik fladder door huis, weet niet wat ik moet aantrekken, heb trek in stamppot en voel ineens een dringende behoefte de auto te laten staan en op de fiets de polder in te duiken. Het kan verkeren. Ooit, in een grijs verleden, ben ik gestopt met roken. Niet één, maar wel tien keer, omdat ik steeds weer begon. Ik herken dezelfde onrust. Hoeveel sigaretten heb ik nog? Kom ik daar het weekend mee door? Nee? Dan ’s avonds laat toch nog een pakje halen uit het automaat op de Haven van Oudeschild. Stond afgelopen week door diezelfde storm een meter onder water, maar da’s een ander verhaal. Rust vanwege rook. Rust vanwege mailen. Ssssst, nu vooral fluisteren, ik ben weer verslaafd. Nee, ik heb geen sigaret opgestoken, ik ben her en der met PR begonnen. Als ik maar kan typen. Nu breng ik Ça Ira en 5 mei 2008 onder de aandacht op sites als MusicFromNL. Type drie keer hetzelfde in, maar het lukt niet om een bericht op de concertagenda achter te laten. En mijn stukje op het Forum wordt verwijderd. Há! Dat geeft nieuwe energie, nieuwe kansen om achter de PC te kruipen. Nog één mail voor het slapen gaan. Hoe halen ze het in hun hoofd Ça Ira te verwijderen? Nota bene voor een goed doel. We worden er met z’n allen geen cent rijker van. En het concert komt ècht niet op TV of voor de radio. Heerlijk om dat de redactie te kunnen meedelen. Rust vanwege mailen. Heerlijk dat Marcel vraagt of ik een voortgangsmail wil maken voor het Tilburgs Begeleidingsorkest. Tuurlijk! Heerlijk dat er ineens een reactie op mijn scherm verschijnt van Guntmar (Duitse fan) die vraagt naar mijn IBAN en BIC-nummers. Zijn betaling is geretourneerd vanwege het ontbreken ervan. Ik wist niet eens dat ik ze had. En dan vraag ik me ineens af of het me zal lukken tussen nu en 5 mei volgend jaar te stoppen met roken, ehhhh mailen. Hoe lang ik me nog bewust blijf van het feit dat als Veerle achter de PC zit, ik de neiging heb om haar te vragen of ze nog gekeken heeft of er nieuwe berichten waren. Want die wil ik beantwoorden. Anders raak ik het overzicht kwijt. Ja, ja, hoe hou ik mezelf voor de gek. Toch denk ik dat het niet alleen op verslaving duidt. Ergens heb ik ook eens iets geschreven over passie. Over de drive die je kunt voelen als je ergens voor gaat.
En dan komt Veerle thuis met een lied van Bill Whelan, uit de theatervoorstelling ‘De Binding’. In het eerste lied ‘Het verlangen’ staat: ‘Volg het vuur van mijn hart, voel de magische stromen van het lied’. De schrijver van deze theatervoorstelling is een man naar mijn hart. Van de regels die hij schreef bij zijn ‘passie’ word ik stil. En rustig. Hij maakt mij in enkele zinnen duidelijk, waarom ik toegeef aan mijn behoefte, intensief bezig te zijn, bezig te blijven met Ça Ira. Vier zinnen, die ik de komende maanden met me meeneem. Vier zinnen die zo in het programmaboek zouden kunnen staan. Die naadloos aansluiten bij het verhaal van Ça Ira. Vier zinnen. Voor de stilte na de storm.
‘Waaraan ik mij verbind
In hemel of op aarde
Gedreven door ons hart
Krijgt wat ik doe mijn waarde’
Sssssst,
Joke
zondag 11 november 2007
Gastenboek
Hè, verdorie, vergeet ik helemaal af en toe in het Gastenboek te kijken. Staan inmiddels ook leuke en hartverwarmende reacties in. Nee hoor, ik loop vanavonmd af en aan naar de 11-11-voordeur, deel snoep en mandarijntjes uit en schrijf géén B. Kijk maar in het Gastenboek :)
Joke
Joke
donderdag 8 november 2007
JAN TABAK
JAN TABAK
Da’s een hotel! In Bussum! En daar hebben Marcel en ik vandaag gesproken met bariton Ernst Daniël Smid en dirigent Rob Vermeulen. Ik ben er beduusd van thuis gekomen, ècht. En dat zat em niet alleen in die file, waardoor ik vanuit Sint Pancras bijna een uur nodig had om aan de andere kant van Alkmaar te komen. SACD mee natuurlijk, geen geluidsoverlast veroorzaakt onderweg, de hele opera nog eens beluisterd. Nog steeds kippenvel. Na maanden gepieker over papiersoorten, kleur van dit en dat, tekst zus en zo, foto groot of klein en de donatie aan War Child, zit ik ineens midden in de muziek. Eindelijk! Een enerverend gesprek. Hoe willen we dat Ça Ira wordt uitgevoerd? Hoe zit dat met versterking van wie? En de geluidseffecten? Wat kunnen we wel of niet doen met beelden bij het verhaal? Kan er over het podium worden gelopen? Kan er een tafeltje staan? Hangen er microfoons in het dak van de Theaterzaal? En nog veel meer …
De kaartverkoop is gestart en de enthousiaste mails komen binnen: Gelukt! Hoera! Tot 5 mei 2008! Ja zeg, da’s nog een half jaar te gaan. PC-stilte tot die tijd? Kan niet waar zijn. ’t Is toch uniek om dat hele proces van deze opera op de planken te brengen, van dichtbij mee te kunnen maken en te kunnen delen met zoveel fans? Hoe dan ook, ik blijf gewoon ‘bloggen’, want deze virtuele kans krijg ik maar één keer.
Als de tickets in huis zijn, duurt het nog zes hele maanden voordat het feest begint.
Zes is niet veel, hoor. Vooral niet als je druk, druk, druk bent. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Time flies … ik zie dat het 19.20 uur is. Twaalf uur geleden begon de dag met Ça Ira. Geen tijd om te ontbijten. Da’s geen goed begin. Maar het halve werk van vandaag is super gegaan. Weer een stapje verder!
En nu de pannen op het vuur ….
Lieve groet,
Joke
Da’s een hotel! In Bussum! En daar hebben Marcel en ik vandaag gesproken met bariton Ernst Daniël Smid en dirigent Rob Vermeulen. Ik ben er beduusd van thuis gekomen, ècht. En dat zat em niet alleen in die file, waardoor ik vanuit Sint Pancras bijna een uur nodig had om aan de andere kant van Alkmaar te komen. SACD mee natuurlijk, geen geluidsoverlast veroorzaakt onderweg, de hele opera nog eens beluisterd. Nog steeds kippenvel. Na maanden gepieker over papiersoorten, kleur van dit en dat, tekst zus en zo, foto groot of klein en de donatie aan War Child, zit ik ineens midden in de muziek. Eindelijk! Een enerverend gesprek. Hoe willen we dat Ça Ira wordt uitgevoerd? Hoe zit dat met versterking van wie? En de geluidseffecten? Wat kunnen we wel of niet doen met beelden bij het verhaal? Kan er over het podium worden gelopen? Kan er een tafeltje staan? Hangen er microfoons in het dak van de Theaterzaal? En nog veel meer …
De kaartverkoop is gestart en de enthousiaste mails komen binnen: Gelukt! Hoera! Tot 5 mei 2008! Ja zeg, da’s nog een half jaar te gaan. PC-stilte tot die tijd? Kan niet waar zijn. ’t Is toch uniek om dat hele proces van deze opera op de planken te brengen, van dichtbij mee te kunnen maken en te kunnen delen met zoveel fans? Hoe dan ook, ik blijf gewoon ‘bloggen’, want deze virtuele kans krijg ik maar één keer.
Als de tickets in huis zijn, duurt het nog zes hele maanden voordat het feest begint.
Zes is niet veel, hoor. Vooral niet als je druk, druk, druk bent. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Time flies … ik zie dat het 19.20 uur is. Twaalf uur geleden begon de dag met Ça Ira. Geen tijd om te ontbijten. Da’s geen goed begin. Maar het halve werk van vandaag is super gegaan. Weer een stapje verder!
En nu de pannen op het vuur ….
Lieve groet,
Joke
woensdag 7 november 2007
High Five!
Hi everybody! Ik zit te mailen, te sms-en en te bloggen at the same time, in het engels, duits en een mij onbekende taal die alleen Frank beheerst! Gezien?! Wat een kanjer! Karin ten Cate staat met een K, maar aan de andere kant van de page staat me toch een adacadabra, knap gedaan! Dat je zoiets typen kan .... en dat je het ook nog kunt lezen.
Allemaal gebeld vandaag? Of via internet kaarten besteld? IK WEL ... 'k was er zenuwachtig van. Elf kaarten eerste rang, voor familie en buitenlandse vrienden, die de weg op TopTicketLine niet makkelijk vonden. Leuk! Morgen weer 11. En overmorgen weer. Ik zou de vlag uithangen, hè. Nou, daar is niets van gekomen, niet eens meer aan gedacht. Gek eigenlijk, hebben we met z'n allen toch een mijlpaal bereikt, de eerste Nederlandse Ça Ira-paal geslagen, vergeet ik de driekleur te laten wapperen. Lees even mee. Matt (Brain Damage) schreef vanmorgen:
Just as I thought... that wasn't too bad for someone who doesn't speak Dutch, and only really recognised the word kaarten as being a ticket (too many times outside concerts around Europe, and also F1 races, which also attract people buying or selling tickets outside making their plea's in different languages!)
Hope that the tickets sell well for you. I only wish I could afford to come over and help you celebrate your fantastic achievement!
Best wishes!
Dat zou leuk geweest zijn! To celebrate this fantastic achievement together. Zoiets als een huldiging meemaken van een medaille-winnaar op de Olympische Spelen. Knallende kurken en slingers en een hoop lawaai. Ach, wie weet komt dat nog. Past eigenlijk beter bij Bevrijdingsdag dan bij een stormachtige doordeweekse woensdag 7 november 2007. En toch ... onthouden die datum. Bewaren dat papiertje waarop staat dat je kaarten voor Ça Ira op 5 mei 2008 in het World Forum Theater zijn besteld. Ik bleef er naar kijken. Ik heb er 14 minuten over gepraat in een microfoon, die Martin Snesen van Radio CompleetFM Langedijk onder m'n neus hield.
Ik blijf erover praten. Ik blijf er over schrijven, ook nadat de grootste concertzaal van Nederland op 5 mei is uitverkocht. Ik kan het niet beter omschrijven dan Guntmar deed. Guntmar woont in Hannover, schrijft lyrisch over Ça Ira en Roger Waters en komt natuurlijk volgend jaar naar Den Haag.
...I really don´t know what to say right now. Just: Absolutely wonderful.
In my opinion, everyone in that room will become a VIP. We all know that this is going to be a very, very special night in may.
Joke, have you ever seen the open air premiere in poznan on TV or DVD? Then you surely will notice that they all felt special, too. Even if they don´t know who Roger Waters is or what he believes, they must have realised the importance of his words.
So you are on the right way to be part of history, too. And it will be even stronger, because there will only about 2200 spectators (it´s going to be a sold out event, of course) and the show will be unique!
Do whatever you think you have to do. It will work!! btw, my favorite words are
......and all those brave souls
both brave enough and crazed enough
to spill their blood for truth alone
the one or two ideas that will survive, always survive
writ in blood on paving stones ....
Kind regards!
Prachtig verwoord, Guntmar. Dank je wel! En dank aan alle anderen die mailen dat ze blij zijn met kaartjes voor Ça Ira in Nederland. 11 vind ik wel een mooi getal. 3 mei 2008 wordt Veerle 11. Ze geeft een partijtje in het World Forum Theater en heeft ruim 2.000 mensen uitgenodigd.
Tot dan! High Five!
Lieve groet,
Joke
Allemaal gebeld vandaag? Of via internet kaarten besteld? IK WEL ... 'k was er zenuwachtig van. Elf kaarten eerste rang, voor familie en buitenlandse vrienden, die de weg op TopTicketLine niet makkelijk vonden. Leuk! Morgen weer 11. En overmorgen weer. Ik zou de vlag uithangen, hè. Nou, daar is niets van gekomen, niet eens meer aan gedacht. Gek eigenlijk, hebben we met z'n allen toch een mijlpaal bereikt, de eerste Nederlandse Ça Ira-paal geslagen, vergeet ik de driekleur te laten wapperen. Lees even mee. Matt (Brain Damage) schreef vanmorgen:
Just as I thought... that wasn't too bad for someone who doesn't speak Dutch, and only really recognised the word kaarten as being a ticket (too many times outside concerts around Europe, and also F1 races, which also attract people buying or selling tickets outside making their plea's in different languages!)
Hope that the tickets sell well for you. I only wish I could afford to come over and help you celebrate your fantastic achievement!
Best wishes!
Dat zou leuk geweest zijn! To celebrate this fantastic achievement together. Zoiets als een huldiging meemaken van een medaille-winnaar op de Olympische Spelen. Knallende kurken en slingers en een hoop lawaai. Ach, wie weet komt dat nog. Past eigenlijk beter bij Bevrijdingsdag dan bij een stormachtige doordeweekse woensdag 7 november 2007. En toch ... onthouden die datum. Bewaren dat papiertje waarop staat dat je kaarten voor Ça Ira op 5 mei 2008 in het World Forum Theater zijn besteld. Ik bleef er naar kijken. Ik heb er 14 minuten over gepraat in een microfoon, die Martin Snesen van Radio CompleetFM Langedijk onder m'n neus hield.
Ik blijf erover praten. Ik blijf er over schrijven, ook nadat de grootste concertzaal van Nederland op 5 mei is uitverkocht. Ik kan het niet beter omschrijven dan Guntmar deed. Guntmar woont in Hannover, schrijft lyrisch over Ça Ira en Roger Waters en komt natuurlijk volgend jaar naar Den Haag.
...I really don´t know what to say right now. Just: Absolutely wonderful.
In my opinion, everyone in that room will become a VIP. We all know that this is going to be a very, very special night in may.
Joke, have you ever seen the open air premiere in poznan on TV or DVD? Then you surely will notice that they all felt special, too. Even if they don´t know who Roger Waters is or what he believes, they must have realised the importance of his words.
So you are on the right way to be part of history, too. And it will be even stronger, because there will only about 2200 spectators (it´s going to be a sold out event, of course) and the show will be unique!
Do whatever you think you have to do. It will work!! btw, my favorite words are
......and all those brave souls
both brave enough and crazed enough
to spill their blood for truth alone
the one or two ideas that will survive, always survive
writ in blood on paving stones ....
Kind regards!
Prachtig verwoord, Guntmar. Dank je wel! En dank aan alle anderen die mailen dat ze blij zijn met kaartjes voor Ça Ira in Nederland. 11 vind ik wel een mooi getal. 3 mei 2008 wordt Veerle 11. Ze geeft een partijtje in het World Forum Theater en heeft ruim 2.000 mensen uitgenodigd.
Tot dan! High Five!
Lieve groet,
Joke
maandag 5 november 2007
GO!
Dat betekent dat ik het vanavond op de site kan zetten ????????
Dan gaat het nu toch echt …. beginnen!
Twee reacties vandaag als opening van dè weblog tot nu toe. De eerste komt van de man die nu bezig is de aankondiging van de start van de kaartverkoop op zijn site te zetten: www.rogerwaters.eu. Tuurlijk, aan jou de eer, Bert!
De tweede komt van de Product Manager Cultuur & Entertainment van het World Forum Theater. Ruud van Diedenhoven, de man die ons zo hartelijk ontving, ons zìjn theater liet zien, steeds met ons meedenkt en zelf net zo enthousiast is als wij.
De door Frank zo genoemde ‘promotiemail’ gaat zo door de lucht. Aan Allen 1, 2, 3 en 4.
Veerle zit voor TV, ze mag me nu NIET STOREN, want nadenken tijdens het schrijven van een weblog eist concentratie. En laat ik die vanavond nu ècht he-le-maal niet hebben?! Gelukkig kan ik op dit bijzondere moment terugvallen op Cisca Dresselhuys. Zij van Opzij. De Opzij Vrouwenagenda 2008 heet ‘Lef’. Lag net voor de kassa van de super en ligt nu naast mijn toetsenbord.
Een prachtige jongedame, bruine ogen, kort koppie bruin haar, kijkt me vanaf de voorkant aan met een blik van: “Kom maar op”. Dus ze ging mee in het boodschappenmandje. En Cisca, die kennelijk ook voor die blik is gevallen, schrijft op de achterkant:
‘De rij van zaken die je alleen maar te lijf kunt gaan met een flinke portie lef is eindeloos. En voor elk mens anders. Wat de een vrolijk fluitend doet, kost een ander flink wat nachten wakker liggen. Bungeejumpen, parachutespringen of astronaut worden is voor de meeste mensen teveel gevraagd en ook geen noodzaak. Af en toe over je eigen grenzen stappen, is meer dan genoeg.’
Ha, komt dat even goed uit. Ready? GO!
Ik heb nooit uit een vliegtuig durven springen, jullie wel? ‘k Heb wel vaak op een startblok gestaan en gespannen geluisterd naar: “Op uw plaatsen … Pang! en je ligt in het water. Of rent over een atletiekbaan, of zweeft door de lucht in een vrije val richting veilige landingsbaan, of wat dan ook. Nooit, helemaal nooit heb ik gedacht dat ik nog eens gespannen zou wachten op het startschot voor de kaartverkoop van een opera! En nog wel van die ene, die unieke van Roger Waters.
Hè, ik kan de kleuren niet veranderen in bleu-blanc-rouge. Maar over amper 2 dagen gaat bij mij de vlag uit. Weer of geen weer. Já, het gaat nu toch echt …. beginnen!
Lieve groet,
Joke
Dan gaat het nu toch echt …. beginnen!
Twee reacties vandaag als opening van dè weblog tot nu toe. De eerste komt van de man die nu bezig is de aankondiging van de start van de kaartverkoop op zijn site te zetten: www.rogerwaters.eu. Tuurlijk, aan jou de eer, Bert!
De tweede komt van de Product Manager Cultuur & Entertainment van het World Forum Theater. Ruud van Diedenhoven, de man die ons zo hartelijk ontving, ons zìjn theater liet zien, steeds met ons meedenkt en zelf net zo enthousiast is als wij.
De door Frank zo genoemde ‘promotiemail’ gaat zo door de lucht. Aan Allen 1, 2, 3 en 4.
Veerle zit voor TV, ze mag me nu NIET STOREN, want nadenken tijdens het schrijven van een weblog eist concentratie. En laat ik die vanavond nu ècht he-le-maal niet hebben?! Gelukkig kan ik op dit bijzondere moment terugvallen op Cisca Dresselhuys. Zij van Opzij. De Opzij Vrouwenagenda 2008 heet ‘Lef’. Lag net voor de kassa van de super en ligt nu naast mijn toetsenbord.
Een prachtige jongedame, bruine ogen, kort koppie bruin haar, kijkt me vanaf de voorkant aan met een blik van: “Kom maar op”. Dus ze ging mee in het boodschappenmandje. En Cisca, die kennelijk ook voor die blik is gevallen, schrijft op de achterkant:
‘De rij van zaken die je alleen maar te lijf kunt gaan met een flinke portie lef is eindeloos. En voor elk mens anders. Wat de een vrolijk fluitend doet, kost een ander flink wat nachten wakker liggen. Bungeejumpen, parachutespringen of astronaut worden is voor de meeste mensen teveel gevraagd en ook geen noodzaak. Af en toe over je eigen grenzen stappen, is meer dan genoeg.’
Ha, komt dat even goed uit. Ready? GO!
Ik heb nooit uit een vliegtuig durven springen, jullie wel? ‘k Heb wel vaak op een startblok gestaan en gespannen geluisterd naar: “Op uw plaatsen … Pang! en je ligt in het water. Of rent over een atletiekbaan, of zweeft door de lucht in een vrije val richting veilige landingsbaan, of wat dan ook. Nooit, helemaal nooit heb ik gedacht dat ik nog eens gespannen zou wachten op het startschot voor de kaartverkoop van een opera! En nog wel van die ene, die unieke van Roger Waters.
Hè, ik kan de kleuren niet veranderen in bleu-blanc-rouge. Maar over amper 2 dagen gaat bij mij de vlag uit. Weer of geen weer. Já, het gaat nu toch echt …. beginnen!
Lieve groet,
Joke
zaterdag 3 november 2007
Top Ticket Line
Nee, nog niet bellen naar 0900 300 5000. We zijn bezig met de laatste loodjes en die wegen zwaar. Iedere woord wordt op een goudschaaltje gewogen, want we krijgen maar één keer de kans om op diezelfde TopTicketLine, tussen Ciske de Rat, Evita, Tarzan en Les Misérables met Ça Ira te verschijnen.
Nog twee (?) nachtjes slapen en we staan in: HET NATIONALE THEATERAANBOD 2007-2008! Wie knijpt me?
De sponsormap is klaar! Ik rijd sinds vanmiddag met dè sticker Ça Ira for War Child op mijn auto door Noord-Holland. Johan slaapt met de eerste 229 kaartjes onder zijn kussen. Hij liever dan ik. Ik heb nog niet eens een kaartje gezien!
Zaterdagavond, 3 november 2007. Precies 6 maanden geleden trad Roger Waters op 5 mei op in het Gelredome in Arnhem. Werd hij gefilmd door de VARA-cameraploeg tijdens het overhandigen van de partituur van Ça Ira. Een week later zagen we allemaal dat het ècht was.
Dat het kon: Ça Ira in Holland. Oh, als ik toen geweten had wat ik nu weet? Wat het betekent een opera te organiseren? ‘k Zou me geloof ik nog eens achter de oortjes kriebelen en me bezinnen eer te beginnen. Gelukkig nemen gedane zaken geen keer. Ça Ira komt ècht in Nederland. Ik blijf het typen vanavond. Alsof ik mezelf ervan moet overtuigen.
Lieve fans, die deze site bezoeken, klim na GO! in de telefoon.
Draag een steentje bij aan dat prachtige feest op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Kom naar Den Haag en beleef (zo worden al die musicals aangekondigd in het Theateraanbod van TopTicketLine) de Nederlandse première van de opera van Roger Waters. Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. U krijgt die kans maar één keer! Spektakel, geluidseffecten en indrukwekkende scenes, wanhoop en verdriet. Een hedendaags beeld bij de Franse Revolutie.
Niets nieuws onder de zon! En ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’ …
Thank you, Roger. You, your music, turned my world upside down. With Ça Ira in Holland I couldn’t be happier also. I’m sure we will have an exciting evening on Libertyday the 5th of May next year. We will enjoy your music, your story, your message. We do hope you will be there too. Just to see and hear you’ve illuminated many hearts with this message. Dear Roger, Ça Ira deserves to be in the spotlights. I’m so proud to be able to brick another Wall to everything this opera can bring us. Not just another brick. One of the most important bricks of society. Integrity and love will make a mark upon the sand.
On the 23rd January 2005 you wrote: “The ‘more’ there is to ‘Ça Ira’ is this. There is hope.”
Thank you so much for bringing out that message in music!”
Nog twee (?) nachtjes slapen …
XX
Joke
Nog twee (?) nachtjes slapen en we staan in: HET NATIONALE THEATERAANBOD 2007-2008! Wie knijpt me?
De sponsormap is klaar! Ik rijd sinds vanmiddag met dè sticker Ça Ira for War Child op mijn auto door Noord-Holland. Johan slaapt met de eerste 229 kaartjes onder zijn kussen. Hij liever dan ik. Ik heb nog niet eens een kaartje gezien!
Zaterdagavond, 3 november 2007. Precies 6 maanden geleden trad Roger Waters op 5 mei op in het Gelredome in Arnhem. Werd hij gefilmd door de VARA-cameraploeg tijdens het overhandigen van de partituur van Ça Ira. Een week later zagen we allemaal dat het ècht was.
Dat het kon: Ça Ira in Holland. Oh, als ik toen geweten had wat ik nu weet? Wat het betekent een opera te organiseren? ‘k Zou me geloof ik nog eens achter de oortjes kriebelen en me bezinnen eer te beginnen. Gelukkig nemen gedane zaken geen keer. Ça Ira komt ècht in Nederland. Ik blijf het typen vanavond. Alsof ik mezelf ervan moet overtuigen.
Lieve fans, die deze site bezoeken, klim na GO! in de telefoon.
Draag een steentje bij aan dat prachtige feest op Bevrijdingsdag 5 mei 2008 in het World Forum Theater. Kom naar Den Haag en beleef (zo worden al die musicals aangekondigd in het Theateraanbod van TopTicketLine) de Nederlandse première van de opera van Roger Waters. Vrijheid, gelijkheid, passie en hoop. U krijgt die kans maar één keer! Spektakel, geluidseffecten en indrukwekkende scenes, wanhoop en verdriet. Een hedendaags beeld bij de Franse Revolutie.
Niets nieuws onder de zon! En ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’ …
Thank you, Roger. You, your music, turned my world upside down. With Ça Ira in Holland I couldn’t be happier also. I’m sure we will have an exciting evening on Libertyday the 5th of May next year. We will enjoy your music, your story, your message. We do hope you will be there too. Just to see and hear you’ve illuminated many hearts with this message. Dear Roger, Ça Ira deserves to be in the spotlights. I’m so proud to be able to brick another Wall to everything this opera can bring us. Not just another brick. One of the most important bricks of society. Integrity and love will make a mark upon the sand.
On the 23rd January 2005 you wrote: “The ‘more’ there is to ‘Ça Ira’ is this. There is hope.”
Thank you so much for bringing out that message in music!”
Nog twee (?) nachtjes slapen …
XX
Joke
Abonneren op:
Posts (Atom)