Passie

PASSIE

Daar ben ik weer. Mooie titel hè! Had ook 'Michel' kunnen zijn. Maar toch maar iets over ‘passie’ vandaag. Werd me in het oor gefluisterd door mijn fan van het eerste uur, Michel. ‘t Houdt wat met die fans van Ça Ira. De ene week Trees, de andere week Michel.
Michel is net terug van vakantie, heeft in La Palma met 26C aan het strand gezeten, tussen de kwallen gezwommen en over de rand van een 2500 meter hoge kraterwand gekeken. Hij wel!
Michel mailde na de uitzending van Mooi! Weer de Leeuw op 12 mei enthousiast naar de VARA met de vraag of hij op de hoogte kon worden gesteld over de kaartverkoop! De kaartverkoop ... die Michel. Hij staat sindsdien nummer 1 op mijn lijstje ‘reacties’. En na zijn vakantie komt ineens de vraag op me af waar ik de energie vandaan haal om dit arbeidsintensieve plan handen en voeten te geven. Tja, dat het arbeidsintensief is, is zeker. Maar handen en voeten krijgt het door passie.
Passie. Een van de kernwoorden tijdens mijn presentatie bij de Kiwanis Heerhugowaard. Ja, na Ça Ira te hebben beluisterd en te hebben geroepen dat ik ‘die fantastische opera’, waarbij ik nu eens niet in slaap viel, wilde gaan uitvoeren, realiseerde ik me al een tijdje dat me dit niet in m’n eentje zou lukken. Vandaar de hulptroepen van Kiwanis Heerhugowaard ingeroepen.

Eén keer in de 10 jaar haal ik iets geks uit. Begon toen ik 30 werd. Bedacht me zomaar ineens dat het na jaren sporten wel leuk zou zijn mee te doen aan een triathlon. Zwemmen en fietsen deed ik al, ach, die 10 km hardlopen doe ik er dan toch gewoon bij?! Aan de slag.
Trainen op Texel, sporters onder ons, is een feest. Zwemmen in zee, dwars door de branding, kwallen om je heen, op de fiets richting De Cocksdorp, rondje vuurtoren, blaren op de billen weer terug, van de fiets af en nog een uurtje rennen in de bossen, da’s pas arbeidsintensief! Ik zie me nog staan. Anno 1985. “Doe jij mee aan de triathlon? Kun je dat dan?” Geen idee. Trainen en van start gegaan. Zo gaat dat toch? Niets of niemand meer gezien, tot na de finish. En toen was het weer voorbij. Tien jaar later werd Veerle geboren en weer tien jaar later?
Nog even en je kunt kaartjes kopen voor de uitvoering van dè opera van Roger Waters, Michel. En als iemand daar blij mee is, ben ik het. Want weet je waar ik, toen ik voor het eerst naar Ça Ira luisterde, het meest door werd geraakt?
Door de woorden ‘Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged’.
Dat ene zinnetje kwam op het moment dat het tijd werd voor verandering. Dat het tijd werd ‘mijn wereld’ te veranderen. Bijzonder, hè. Nog niet zo lang in de ban van de muziek van Pink Floyd, de teksten en de muziek van Roger Waters, en dan ineens ‘Ça Ira. There is Hope’.

Kijk maar uit. Passie zet je leven op z’n kop. Passie geeft je zoveel energie, dat je er niet meer van kan slapen. Passie maakt je moe èn bruisend.
Lang geleden, ergens in 1728, schreef J.S. Bach zijn Matthäus Passion. Als kind zat ik al met de partituur van zìjn ‘Passie’ op schoot, voor de toen nog zwart/wit TV.
Bevrijdingsdag 5 mei 2008. Nog even trainen en 280 jaar na dato is het moment daar dat de muziek van Roger Waters het World Forum Theater zal vullen. Full-colour, met ruim 100 geluidseffecten en geprojecteerde beelden die bij het verhaal horen. Jij Michel, bent er vast bij. En Trees. En ik. En de rest. Nog even en het persbericht gaat door de lucht dat de kaartverkoop, waar jij op 13 mei al naar vroeg, van start gaat!

En over 10 jaar? Ach, wie dan leeft wie dan zorgt …

Lieve groet,

Joke