Don't push the river

Don’t push the river …

Hoe zeg je dat ook alweer? Ik ben in alle staten! Zonder alcohol, zonder joint, of weet ik wat voor geestverruimend spul, nee, ik ben in alle staten. Door een email-bericht. Yes, van Sony BMG Nederland. Herkennen jullie dat? Een email willen openen, maar niet durven? Hùh? Bericht van Sony? Oh jee, daar gaat Ça Ira. We mogen zeker niet doorgaan, of zoiets. Nee, nee, niets van dien aard.

Maar allereerst, de allerbeste wensen voor een gezond en gelukkig 2008! Aad, Trees, Mark, Ruud, Hannie, Marianne, Bert, Astrid, Theo, Hans, Michel, Guntmar … en de rest. Het worden er te veel om op te noemen. En overal waar ‘te’ voor staat … niks hoor, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Vol is vol. Zo schrijf ik als ik in alle staten ben.

Wat is er aan de hand? De trouwe lezers van deze site hebben eerder iets gelezen over knippen en plakken. De orkest-partituur! Op 21 december heb ik in Den Haag voor het laatst geroepen dat het goed kwam met die orkest-partituur … ja, dat kun je wel roepen, maar dan. Afhankelijk zijn van de medewerking van anderen. Mensen die ik niet ken, mailen, en weken achtereen geen antwoord krijgen. En dan ineens dient zich vanmorgen een zeer voortvarende dame aan, die één keer per maand de perssite van Sony bijhoudt. Voilà! Er is hoop. Voor orkest-partijen zònder knippen en plakken. Er gaan ruim 7 mB in ongeveer 25 minuten haar kant op en nu maar hopen dat er een handzaam te bewerken .doc-bestand voor terugkomt. Knap, hè … alles door de lucht. Of liever gezegd, door de rivier. Ik sta er steeds opnieuw weer van te kijken. Van hoe dingen, problemen, zich oplossen of lijken op te lossen op het moment dat je het niet verwacht. Het ene moment een beetje te laat uit bed rollen met de gekmakende gedachte nu toch echt aan die 400 bladzijden knippen en plakken te moeten beginnen, een mail ontvangen, en in alle staten zijn. Ook in 2008! Ik krijg er weer energie van, durf weer verder te gaan, bedenk dat er weer een nieuw stukje op de site moet, kortom, er is weer een drempel geslecht. En niet zo’n kleintje ook. Daarbij is stoppen met roken of afvallen nootjes. Echt, ik spreek uit ervaring. Voor, tijdens en na de Kerstdagen, voor, tijdens en na Oud en Nieuw heb ik alles wat met Ça Ira te maken had, aan de kant geschoven. Heb mijn oude hobby ‘rennen’ weer opgepakt. Lijkt nu nog op ‘sjokken’ maar vooruit, het begin is er. En dat goeie begin is toch het halve werk. Zonder conditie geen energie. Zonder energie geen orkest-partituur. Zonder orkest-partituur geen Ça Ira. Dat kan toch niet?! Het vieren van Bevrijdingsdag 5 mei 2008 is niet meer vrijblijvend. En daar ben ik nog steeds heel blij mee. En trots op. Op Ça Ira in Holland. Het aftellen is begonnen. Op mijn mobieltje bewaar ik één sms-bericht. Van Frits. Frits, die mij op 25 augustus 2006 belde met de vraag: “Waar ben jij?” Frits stond in die menigte van duizenden fans van Roger Waters, in Poznan. Bij de wereld-première van Ça Ira. Ik had een kaart, maar zat ziek thuis en moest ‘het zal gaan’ toch ècht laten gaan. Frits nam een t-shirt voor me mee en maakte later een glas-in-lood-versie van die kleurige andere kant van de donkere maan. Waar het allemaal mee begon. “Nog maar een half jaar, hou vol!”

Doen we! Cheers!