PR

PR! Daar draaide het de afgelopen weken om. Ohh, en daar draait het de komende weken om. Ohh, en om nog veel meer. Maar eerst PR. Public Relations. We hebben allemaal publieke relaties, maar ik heb nooit geweten dat deze PR-contacten nog eens zo belangrijk zouden blijken. Wie wel? Je leeft je leven, leest kranten, leest advertenties, kijkt TV, of luistert naar de radio. En dan ineens … blijkt alles belangrijker dan dat je je leven leeft. PR! In welke krant komt Ça Ira? Wordt er geadverteerd? Gaat Mooi! Weer niet door? Hoeveel mensen luisteren er naar Schiffers op Radio 2? Geen idee! Daar staat een normaal mens toch niet bij stil? Geloof me, er zijn mensen die niet anders doen dan zich dit soort vragen stellen. Wiens leven afhangt van PR. En dan ineens … blijkt Ça Ira in Holland te worden meegenomen in diezelfde stroomversnelling. Ik ga er al sneller van typen. En zwem graag. Maar niet te lang en zeker niet tegen de stroom in.

Vandaag hebben we 3, bijna 4 mijlpalen bereikt! Het programmaboek is naar de drukker, kan geen letter meer in gewijzigd worden. Dank je, Carla, Dick en Tessa! Het ziet er fantàstisch uit.
Vanmorgen een vroege reactie op mijn vraag aan Ton Koekkoek (geluidstechnicus bij dè Tribute Band Pink Project): “Ja, ik ga ervoor zorgen dat de geluidseffecten in Ça Ira worden ‘gespeeld’! Dank je, Ton. Als echte Pink Floyd-kenner heb je een brug geslagen tussen de muziek van toen en nu. Nog een Pink Floyd-kenner. Stefan, enthousiast en jong ondernemer, gaat de t-shirts van Kinderkoor ‘de Kickers’ bedrukken. Waarmee? Kom maar kijken! En dan, bijna 4. Hoe krijg je 120 koorzangers op een knappe manier op dat grote podium in het WFT? Zonder al te veel gekraak van praktikabels? Wist niet eens dat beunen zo heten. Stoelen erop? Uit den boze. Kijk, in een sporthal kan er veel.
Maar in een theaterzaal, waar alles op alles wordt gezet als het op kwaliteit van geluid en versterking van geluid aankomt, videobeelden worden getoond en kinderen toch ècht niet stilzitten, is alles wat bonkt, kraakt en piept uit den boze.

Ik ben 2 mijlpalen vergeten. De tijd vliegt. Die videobeelden … ik mag er niets over schrijven, kom maar kijken! Joost Gulien, fotograaf, en onze regisseur Maarten Vonk, hebben er al met zoveel plezier aan gewerkt, dat ik er bijna jaloers op werd. Hoe verbeeld je anno 2008 het verhaal van Ça Ira? Nou, daar kwam een origineel en absoluut vernieuwend antwoord op. Letters! Meer schrijf ik er niet over. En dan, Paul Beuk. Gewèldig Paul, dat je hard werkt aan de vormgeving van een ander zo belangrijk onderdeel van het verhaal. Wie zingt waar welke rol? Alweer met Maarten, die ook daar zijn ideeën bij had, krijgt het verhaal van Ça Ira in beelden gestalte.

Morgen, woensdag 23 april, rijdt de bus van Amsterdam naar Tilburg. Aan boord het Nederlands Concertkoor. De eerste orkestrepetitie met het Tilburgs Begeleidingsorkest. Vrijdag, 25 april, nog een orkestrepetitie met de solisten (foto’s gezien??!!). En dan, zaterdag 26 april, TUTTI, zo heet dat in de klassieke wereld. Alles d’r op en d’r an. Allemaal mijlpalen.

Al kaarten besteld? Nee? Nog een keer. Al kaarten besteld? JA!

Joke