Mevrouw, nu ik u toch aan de lijn heb ...!

Kunt u mij zeggen of er een concert op komst is of zoiets van Ça Ira??!! Er lijkt deze week wel wat meer belangstelling voor deze CD te zijn ...!

Hallo allemaal,

Dat kreeg ik vanmiddag te horen toen ik telefonisch informeerde of er nog cd's in voorraad waren bij CD Idee in Alkmaar. Nou en of, heb ik geantwoord, u spreekt met degene die er alles van weet. En ik kom eraan, want die cd's die u nog in voorraad heeft, zijn voor mij.
Wat ik allemaal meemaak! Vlak voor een interview voor Radio Compleet FM nog even naar Alkmaar gefietst om een CD te kunnen overhandigen en een exemplaar naar een van de solisten te kunnen sturen. De verkoper een exemplaar van het artikel in het Langedijker Nieuwsblad overhandigd, voor in de winkel. Hij snapte er niets van. Wie is Paul? En wie bent u? Ik had haast, dus heb gezegd: "Lees het artikel maar."
Wat een feest deze week. Ook schrikken. Van voorpaginanieuws met een foto van Veerle en mij, met de partituur van Ça Ira. En een zere pols vanwege het gespring op de trampoline met de partituur in mijn handen. Hebbes! Of in het engels: Gotcha! Zullen ze in Engeland, op de website van Brain Damage, wel begrijpen waar dit allemaal over gaat?
Ik hoop het. Het gaat nog steeds over Ça Ira in Nederland. En het hele verhaal mocht ik vanmiddag vertellen in een studio in Noord-Scharwoude. Bizar! Maar ook zo leuk. Mocht ik een luisterfragment opgeven. Geen twijfel mogelijk:
nummer 15 van CD 1. De spreekstalmeester komt de circuspiste binnen met een gewond kind op zijn arm. Kijk, hier draait het nu allemaal om: If my child survives ...
Kent u: Het verhaal van Rasselas, prins van Abbessinië? Deze wijze prins rouwt om de dood van zijn kind en is niet meer aanspreekbaar, heeft zich opgesloten in zijn kamer. Hij wijst iedereen de deur en verzucht vertwijfeld: "Wat heb ik aan mijn wijsheden, nu mijn kind er niet meer is?" Spektakel en intens verdriet. Dat was de kop boven het artikel in de Alkmaarsche Courant. Een mooie en toepasselijke kop, met Ça Ira in het achterhoofd.
Op de voorgrond nu de onderhandelingen met de solisten, het orkest en het samen te stellen Projectkoor. Mails, mails, en nog eens mails. En leuke, hartverwamende reacties. Veel succes bij dit grootse muzikale avontuur! Mooier kan ik het niet verwoorden, want een avontuur is het zeker. Ik raak er zelfs door in discussie met de dominee van Broek op Langedijk, de "muziek-dominee" Jan Andries de Boer. Op mijn vraag of hij zijn medewerking wil verlenen aan een oproep om deel te nemen aan het Projectkoor, ontstaat een waardevolle uitwisseling van gedachten met betrekking tot de rol van de kerk (anti-revolutie) en Roger Waters' gedachtengoed. We vinden elkaar in de conclusie dat als het gaat om onrechtvaardigheid en onderdrukking, het gegeven "Er is hoop" op velerlei manieren uitgelegd kan worden. Door gelovigen en door niet-gelovigen. Zoals de èchte kenner van Roger Waters, Ruud Schmitz, het verwoordt: "Amused to death? Een anti-oorlog verklaring, maar vooral een anti-decadentie verklaring. En bovenal fantastische muziek. Ja, Waters is van linkse signatuur, maar hij heeft het beste voor met de wereld ..."
Ik sluit me hier graag bij aan. Niet eerder heb ik me gerealiseerd dat ook ik zo'n klein steentje kan bijdragen aan het blijvend streven naar 'vrijheid' en 'vrede'. Door Ça Ira ben ik op andere gedachten gekomen. Mag ik vandaag afsluiten met 'VREDE' uit het boekje 'In Vrijheid Groot Worden':

VREDE is geen oorlog
VREDE is om rust te horen
VREDE zijn mooie dromen
VREDE is tevreden zijn
VREDE is vrijheid
VREDE is om bij stil te staan

Joke