Ja, ja, als je mee wilt zingen in Ça Ira zul je ook moeten kunnen marcheren.
Beste lezers,
Ben ik weer. ’t Is Hollen of stilstaan, nee, andersom de laatste twee dagen. Gisteren was het een happy-birthday-chilldag in March, vandaag uptempo, met als sluitstuk vanavond een Quick March in Purmerend. Echt, met 30 kinderen door het leslokaal: Acte III, scène 2, de Koning is gevlucht, Dampierre onthoofd, de kinderen bespotten hem, het leger rukt op, we laten ons niet kisten, lang leve de Re-pu-FIRE!(bliek)! De kenners onder ons weten nu precies waar ik het over heb. Zonder pardon worden de betogers neergeknald, op het moment dat de laatste lettergreep van Repu-bliek moet klinken. Grote ogen in het koor, néé, géén ‘bliek’ zingen. Dan lig je voor dood op de grond. Kom maar, we gaan lopen, zingend marcheren en dan PANG -
oorverdovende stilte. Dat maakte indruk. Op de terugweg naar huis verzuchtte Veerle: “Tjee, wat ben ik blij dat ik in deze tijd leef en dat er hier geen oorlog is …” Ja meis, “The echoes never fade from that fusillade”.
Maar, let op, volgende week de “Marseillaise”. Arise children of the fatherland. The day of glory has arrived! Of dat nu in Parijs, in Purmerend, of in Den Haag klinkt, jullie blijven niet voor dood op het podium liggen, er is hoop! Hoop op vrede, blijvende vrede, het in vervulling gaan van dromen en geluk.
Gek, zo’n dagje chillen gaf de rust die even nodig was, na de hectiek van de afgelopen weken. Maar een Ça Ira-repetitie met het Kinderkoor is verfrissend, bijzonder, geeft energie, geeft enorme voldoening, geeft maat voor maat, scène na scène, meer zicht op waar we naartoe willen.
Het aftellen is begonnen. Waar ik eerst in maanden telde, tel ik nu in weken. Mag het nog even slow blijven? De Quick March naar Den Haag komt al zo snel dichterbij. We bespreken de aankomst- en vertrektijden van de bussen al met elkaar. En wat de kinderen aantrekken. En wat vooral niet. En nog veel meer .... kom maar kijken.
Hans, de laatste alinea is voor jou. Ja, da’s schrikken hè, als je naam ineens vol in de schijnwerpers staat. Went vanzelf. ‘k Schrok me rot, toen mijn naam ineens met Ça Ira op Google stond. Nog zo’n leuke reactie en jouw naam staat er ook bij. Maar om je vraag te beantwoorden: ik heb hoogtevrees. Sta doodsangsten uit als Veerle in Walibi over de kop gaat. Dus geen Roller Coaster op 5 mei. Het doek valt na Acte II (Papal Edict), gaat weer open voor Acte III (The Fugitive King) en valt geloof ik daarna helemaal niet meer.
Maar dat is aan onze regisseur, Maarten Vonk.
Tot gauw!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ja !, In een laatste alinea voel ik me veel meer op mijn gemak. dit past veel beter bij mij.
Vandaag op het werk, zag ik ook op de kalender dat het nu wel heel dicht bij komt. En ik kan best begrijpen dat je in deze tijd meer "geleefd" wordt door Ca Ira, dan iets anders. Een wel verdiende happy-birthday-chilldag (je eigenste ???) heb je dan ook wel dik verdiend.
Ik moet zeggen dat het me wel reuze spannend lijkt om zo stukje bij beetje, via de verschillende repetities Ca ira tot leven zien te komen. En komen doe ik zeker, het kaartje hangt trots boven mijn bureau. Om het maar niet te vergeten (alsof dat nu nog mogelijk is) De vrije dagen zijn ook al geregeld, de terugreis is al geregeld. Alleen moet ik nog even uitzoeken hoe ik er kom (waarschijnlijk de trein). Ik ben er al (bijna) helemaal klaar voor. WAAR WACHTEN WE OP ? O ja repetities, voorbereidingen e.d.
De laatste alinea is voor .........
Ojee, de accu van de laptop is bijna leeg. En terwijl voor de laatste keer Allelujah in de versie van Jeff Buckley uit de boxen komt (zachtjes het is al laat, maar o zo mooi)
"Well I heard there was a secret chord
that David played and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do ya?
Well it goes like this :
The fourth, the fifth, the minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah"
Hmmm, "baffled" is iets wat Louis XVI zeker is geweest toen de Tuilerieën werden bestormt.
Een reactie posten