Uri Rapaport

Geen punt, geen uit, een X op Moederdag 2008.

Lieve Uri,

Hoe bedank je de man, die door Google wordt omschreven als ‘lichttovenaar’?
Hoe zeg je in hemelsnaam ‘Dank je wel’ tegen diezelfde man, zo groots waar het om ‘licht’ gaat?
Hoe bedank je Uri Rapaport voor zijn bijdrage aan Ça Ira for War Child?

Mark Minnema schrijft in het NHD: ‘Er is veel werk gemaakt van de aankleding. Belichting versterkt de stemming van ‘het volk’: woedend rood, of ingetogen paars.’

Als volstrekte leek op het gebied van de ins and outs van belichting, zou het ongepast zijn, iets te roepen over hoe jij kunt toveren met licht.
Ik heb het woord ‘light’ in Ça Ira voor je geteld; 3 x raden hoe vaak het woord ‘light’ in Ça Ira voorkomt: 10! Tien keer. Toeval, of verdien je gewoon een 10? Volmondig: ja, jij verdient een 10! Jij en je onvergelijkbare tovenarij met het licht in Ça Ira.

Op mijn map met hierin de complete tekst van Ça Ira, staat: “Denk je dat je klaar bent, kan je meteen beginnen …” Bevrijdingsdag 5 mei, aan het einde van de laatste reparatie-repetitie, knalde alles wat je had ingeprogrammeerd, van je scherm. Hoe kwetsbaar kun je zijn als het om ‘licht’ gaat? Je hebt me iets toevertrouwd over jouw beleving bij 4 mei. Ik werd daar zeer door geraakt. Veerle, Rosalie, Aad, Trees en ik hebben aan je gedacht, toen we in onze hotelkamer naar de TV-beelden keken van Dodenherdenking 2008 op de Dam.

Vandaag, op Moederdag 2008, wil ik je heel graag iets meegeven. Mijn broer Laurens stuurde me ruim 10 jaar geleden een prachtige kaart van een opkomende zon. Achterop de kaart schreef hij ‘Voor 1997 dit gedicht van Marijke van Hoff’. Deze kaart gaat al 2 jaar met me mee in diezelfde Ça Ira-map, op de plaats waar staat:

To freeze in the dead of night
To burn in a law divine
Deep in the crucible brine
The sorrow and the rage entwine
And coil and climb towards the light
The quill is poised above the page
Words like falling rain slake the thirst and dowse the flames
Cooling in the crucible and idea forms
A nugget of believe in the hearts of the poor
That maybe in the dawn’s new light
They have a right to the law …

Ik weet niet of je van gedichten houdt. Maar je houdt van licht, dat is zeker. Voor jou als dank:

DAGLICHT

Sta met mij in de tuin van heden,
vang het licht zolang het is,
roep het donker niet, het komt vanzelf.
Spreek niet van verleden,
leg op de toekomst geen beslag.
Zie deze dag als aanvang,
belofte voor wellicht een nieuw begin.
Ontwaar de glans en kom mij
daarin nader, geef dit moment
tot in de kleinste ruimte zin.

X